Η Unilens S.A. εστιάζει... μακριά
Η Τίνα Σαρατσοπούλου πήγαινε στην πρώτη τάξη του Δημοτικού, όταν επισκέφθηκε για πρώτη φορά το κατάστημα οπτικών των γονιών της, στην Ακαδημ ίας. Από τα οκτώ της, ήδη εργαζόταν τα καλοκαίρια στο κατάστημα, αλλά και στο εργοστάσιο της Unilens. Σήμερα, «κρατά τα ηνία» της εταιρείας, η οποία -όπως λέει η ίδια- εστιάζει μακριά και με αισιοδοξία. Και πώς θα ήταν τα πράγματα διαφορετικά, μετά τη συνεργασία - πρόκληση με την HOYA;
Συνέντευξη: Βασιλική Βογιατζή
Τι θα έλεγε ο πιο κοντινός σας άνθρωπος αν τον ρωτούσα: «Ποιο είναι το καλύτερο χαρακτηριστικό σε εσάς και με ποιον τρόπο το έχετε χρησιμοποιήσει στην πετυχημένη πορεία της Unilens»;
Στην ουσία είναι ένας συνδυασμός τριών χαρακτηριστικών σε ένα. Το πρώτο είναι ότι μου αρέσει η οργάνωση και την εφαρμόζω στη δουλειά μου. Το δεύτερο είναι ότι κοιτάζω να διερευνώ, από όλες τις πλευρές, τα δεδομένα ώστε να μπορώ να σχεδιάζω ένα στρατηγικό πλάνο πρόβλεψης. Με λίγα λόγια, προσπαθώ να προλαμβάνω τις καταστάσεις αντί να αντιδρώ, αφού συμβούν... Είμαι διορατική και αυτό με βοηθάει να καταλαβαίνω τους ανθρώπους... Γι’ αυτό και η Unilens έχει στελεχωθεί από μια ομάδα ταλαντούχων ανθρώπων, με τους οποίους συνθέτουμε το δυναμικό της προφίλ. Στόχος μου είναι να εξελίξω το ιστορικό αποτύπωμα του πατέρα μου, Εμμανουήλ Σαρατσόπουλου, μέσα στη Unilens. Το όραμά μου είναι η εταιρεία να διευρυνθεί και να εστιάσει στις απαιτήσεις των διοπτροφόρων της σύγχρονης ψηφιακής εποχής που διανύουμε. Αν δεν είχα κάνει «προοικονομία», όπως ο Όμηρος, θα είχαν παρουσιαστεί προβλήματα σε κάποιες περιπτώσεις...
(Σε αυτό το σημείο γίνεται μια μικρή παύση γέλιου και μου χαμογελάει...)
Είδες τελικά σε πόσο καλό μου βγήκε να εξετάζω την κόρη μου στην Οδύσσεια;
To τρίτο χαρακτηριστικό μου είναι η αισιοδοξία μου. Είμαι πολύ αισιόδοξη, που σημαίνει ότι βλέπω το ποτήρι με το νερό μισογεμάτο και όχι μισοάδειο. Αυτό με βοηθά να διαχωρίζω τα καλά στοιχεία σε μία κατάσταση, να μπορώ να δράττομαι από αυτά και να εστιάζω στο πώς θα τα εξελίξω, ώστε να καταλήξω σε θετικό αποτέλεσμα. Η λεγόμενη επαγωγική μέθοδος που, σε συνδυασμό με την αισιοδοξία, μπορεί να αποφέρει -συνήθως- πολύ καλά αποτελέσματα.
(Σε αυτό το σημείο η κυρία Σαρατσοπούλου, γελώντας μου λέει: «Θα μπορούσα να σου πω και τα αρνητικά μου χαρακτηριστικά... Αλλά, πάλι, δεν με συμφέρει…»).
Σε ποια ηλικία εργαστήκατε - επισκεφθήκατε για πρώτη φορά το εργοστάσιο;
Όταν επισκέφθηκα για πρώτη φορά το εργοστάσιο ήμουν πολύ μικρή... Θυμάμαι την εποχή -όταν ακόμη ο πατέρας μου δεν είχε ξεκινήσει το εργοστάσιο της Unilens- που πήγαινα στο κατάστημα οπτικών, στο οποίο εργάζονταν οι γονείς μου, στην Ακαδημίας, και ήμουν πολύ μικρή. Ήμουν μαθήτρια της πρώτης ∆ημοτικού...
Στη συνέχεια, από οκτώ χρονών άρχισα κάθε καλοκαίρι να δουλεύω είτε στο κατάστημα, είτε στο εργοστάσιο. Όταν τελείωσα το Λύκειο, είχα περάσει από όλα τα τμήματα, όπου είχα εκπαιδευτεί και ενώ σπούδαζα, ταυτόχρονα εργαζόμουν και στην Unilens. Όπως αντιλαμβάνεσαι, έχουμε πάρει μια «μακρόχρονη» οπτική εκπαίδευση από τα γεννοφάσκια μας (γελάμε...). Είμαι μεγαλωμένη μέσα σε μια οικογένεια οπτικών.
