Τα τελευταία χρόνια, με τη ραγδαία ανάπτυξη νεότερων μέσων απεικόνισης και τεχνολογικών εξελίξεων στον τομέα της οφθαλμολογίας, η επιστημονική κοινότητα συνεχίζει να αποδέχεται την εγκυρότητα της σύγχρονης περιμετρίας στην εξέταση και αξιολόγηση του οπτικού συστήματος. Οι κοπιαστικές τεχνικές χειρισμού, η κακή επαναληψιμότητα, τα ανακριβή αποτελέσματα, καθώς και ο όγκος που καταλάμβαναν τα παλαιότερα μηχανήματα, ήταν σε πολλές περιπτώσεις μερικά από τα προβλήματα με τα οποία έρχονταν αντιμέτωποι στο παρελθόν οι εξεταστές, τα οποία με τη σειρά τους δημιούργησαν σημαντικές ανάγκες αναβάθμισης και βελτίωσης νέων μεθόδων, που έμελε να εδραιωθούν στην καθημερινή κλινική πράξη για πολλές δεκαετίες. Στην προσπάθεια της ταχείας υιοθέτησης όμως των νέων αυτών τεχνικών, παλαιότερες μέθοδοι, όπως η εξέταση της εφαπτομένης οθόνης και της περιμετρίας Goldmann, μοιραία διαγράφονται ως εργαλεία από τη «φαρέτρα» του εκάστοτε εξεταστή, παρ' όλο που σε μεμονωμένες περιπτώσεις περιστατικών μπορούν να αποβούν πιο χρήσιμες και αξιόπιστες.

Από το παρόν άρθρο μπορούμε να αντλήσουμε πληροφορίες σχετικά με τις αρχές  λειτουργίας της χειροκίνητης περιμετρίας καθώς και την διαδικασία εξέτασης της.

Γιάννης Ψάλτης

Πρόσβαση μόνο για όσους έχουν συνδρομητικό λογαριασμό. Παρακαλώ πολύ συνδεθείτε: