O οφθαλμός, ως οπτικό σύστημα,διαθέτει πολλά οπτικά στοιχεία, τα οποία εστιάζουν τις ακτίνες φωτός στον αμφιβληστροειδή. Σε περίπτωση ατελειών αυτών των οπτικών συστημάτων οι ακτίνες φωτός μπορεί να μην εστιάζονται πάνω στον αμφιβληστροειδή, να υπάρχουν δηλαδή οι λεγόμενες εκτροπές και έτσι η εικόνα που συλλέγεται να παρουσιάζει «ελαττώματα». Οι εκτροπές αυτές διακρίνονται σε χαμηλής τάξης και υψηλής τάξης.

Στις εκτροπές χαμηλής τάξης ανήκουν τα διαθλαστικά σφάλματα του οφθαλμού (μυωπία, υπερμετρωπία, αστιγματισμός), που αποτελούν το 85% των συνολικών εκτροπών και μπορούν να διορθωθούν με γυαλιά οράσεως, φακούς επαφής, αλλά και διαθλαστική χειρουργική. Στην παρούσα εργασία θα ασχοληθούμε με τις εκτροπές υψηλής τάξης, οι οποίες δεν μπορούν να διορθωθούν με τα παραπάνω μέσα. Εμφανίζονται σε όλους τους οφθαλμούς, έστω και σε πολύ μικρό βαθμό. Ωστόσο, η συνεχήςανάπτυξη της τεχνολογίας έχει βοηθήσει ώστε να μπορούν πλέον να εντοπιστούν και, γιατί όχι, να διορθωθούν. Τον σκοπό αυτό εξυπηρετούν τα εκτροπόμετρα, τα οποία μπορούν να αναγνωρίσουν και να καταγράψουν τις εκτροπές υψηλής τάξης, οι οποίες αποτελούν περίπου το 15% των συνολικών εκτροπών του οφθαλμού.

Dr. Ε. Πατέρας
Γ. Ντζιλέπης
Α. Σεβδαλή

Πρόσβαση μόνο για όσους έχουν συνδρομητικό λογαριασμό. Παρακαλώ πολύ συνδεθείτε: