Για να επικεντρωθούμε στο νέο, αγνοούμε ό,τι δεν είναι. Νέα μελέτη από ερευνητές στο Picower Institute for Learning and Memory του MIT προωθεί ουσιαστικά την κατανόηση του τρόπου με τον οποίο ένας εγκέφαλος θηλαστικών επιτρέπει αυτήν την «οπτική μνήμη αναγνώρισης».

Άτομα με σχιζοφρένεια και ορισμένες διαταραχές του φάσματος του αυτισμού φαίνεται να παλεύουν με αυτήν την ικανότητα, σημείωσε ο καθηγητής στο Τμήμα Εγκεφάλου και Γνωστικών Επιστημών του Picower Mark Bear. Το 2006 το εργαστήριο του Bear ανακάλυψε το πρώτο σημάδι μνήμης οπτικής αναγνώρισης. Οι ερευνητές εντόπισαν ένα ισχυρό μοτίβο αύξησης της ηλεκτρικής δραστηριότητας στον οπτικό φλοιό, καθώς τα ποντίκια εξοικειώθηκαν με μια εικόνα στην οθόνη. Μεταγενέστερη έρευνα έδειξε ότι αυτή η αύξηση της ηλεκτροφυσιολογικής απόκρισης, που ονομάστηκε SRP ή «πλαστικότητα επιλεκτικής απόκρισης ερεθίσματος», συσχετίστηκε έντονα με την «συνηθισμένη» ή τη συμπεριφορική απώλεια ενδιαφέροντος για την εξερεύνηση του όλο και πιο γνωστού ερεθίσματος.

Από τότε, το εργαστήριο εργάζεται σε ποντίκια για να κατανοήσει ακριβώς πώς αυτά τα φαινόμενα εμφανίζονται. Η έρευνα έδειξε ότι σε αυτά εμπλέκεται ένας γνωστός μηχανισμός μάθησης και μνήμης, που ονομάζεται «LTP» (μια ενίσχυση των νευρικών συνδέσεων εν μέσω συχνής δραστηριότητας), αν και από μόνος του δεν μπορεί να παράγει οπτική μνήμη αναγνώρισης. Οι ανασταλτικοί νευρώνες που ονομάζονται νευρώνες που εκφράζουν parvalbumin (PV) φαίνεται, επίσης, να είναι κρίσιμα μέρη του κυκλώματος.

Στη νέα μελέτη, με επικεφαλής τους μεταπτυχιακούς φοιτητές Dustin Hayden και Daniel Montgomery, το εργαστήριο του Bear δείχνει ότι καθώς τα νέα οπτικά μοτίβα γίνονται γνωστά, η μετάβαση χαρακτηρίζεται από έντονες αλλαγές στον οπτικό φλοιό.

As Novel Sights Become Familiar, Different Brain Rhythms and Neurons Take Over - Neuroscience News