Μεγάλο μέρος της επιτυχίας της παροχής υγειονομικής περίθαλψης εξαρτάται από την ποιότητα των αλληλεπιδράσεων μεταξύ επαγγελματιών υγείας και ασθενών. Η ερευνήτρια επικοινωνίας για την υγεία, αναπληρώτρια καθηγήτρια Maria Stubbe από το Πανεπιστήμιο του Otago ειδικεύεται στην διαδραστική κοινωνιογλωσσολογία και λέει ότι οι επαγγελματίες οφθαλμικής φροντίδας μπορούν να επιτύχουν καλύτερα αποτελέσματα υγείας βελτιώνοντας την επικοινωνία τους με τους ασθενείς.
Η επικοινωνία με επίκεντρο τον ασθενή και η κοινή λήψη αποφάσεων αναφέρονται συχνά ως καλοί επικοινωνιακοί στόχοι, εξηγεί. «Η συζήτηση είναι το πρωταρχικό μέσο για την ανταλλαγή πληροφοριών, τη λήψη αποφάσεων για τη θεραπεία και τη δημιουργία και διατήρηση της σχέσης». Σε ένα πλαίσιο υγείας, η επικοινωνία τείνει να είναι είτε μονόπλευρη (κατευθυνόμενη στον ασθενή), αμφίπλευρη (όπου ο κλινικός ιατρός αναζητά ευκαιρίες για να οικοδομήσει μια κοινή κατανόηση) είτε κάπου ενδιάμεσα, λέει ο A/Prof Stubbe. «Οι κλινικοί γιατροί πρέπει να έχουν μια αίσθηση για το ποιο μονοπάτι είναι πιθανό να είναι πιο επιτυχημένο εκείνη τη στιγμή».
Δυστυχώς, ακόμη και με τις καλύτερες προθέσεις, η κοινή λήψη αποφάσεων δεν αποτελεί άμεση γραμμή για την επιτυχία, λέει, υπενθυμίζοντας την εμπειρία της όταν συνόδευε τη μητέρα της στο νοσοκομείο για αντικατάσταση ισχίου. Εκεί συνάντησαν έναν αναισθησιολόγο που ήταν πολύ φιλικός στην προσέγγισή του, ρωτώντας τη μητέρα της αν προτιμούσε σπονδυλικό αποκλεισμό ή γενική αναισθησία, λέει ο A/Prof Stubbe. «Πρώτα απ' όλα, η μητέρα μου δεν είχε ιδέα τι είναι ο αποκλεισμός της σπονδυλικής στήλης και, επειδή ήταν Ολλανδή, η πολύ άμεση απάντησή της ήταν «Εσύ είσαι ο γιατρός, θα μου πεις!»».
Χωρίς να είστε πολύ αυστηροί, είναι καλό να είστε αρκετά ανοιχτοί στο στυλ επικοινωνίας σας, ειδικά τη στιγμή της διαβούλευσης που θέλετε να αποσπάσετε πληροφορίες, λέει. Σε αυτή την περίπτωση, ο αναισθησιολόγος θα μπορούσε να είχε εξηγήσει τις διάφορες επιλογές και να ρωτήσει τη μητέρα της εάν θα ήθελε να τις εξετάσει λεπτομερέστερα. «Αυτή η προσέγγιση ανοίγει τη συζήτηση και μπορείτε να αρχίσετε να βλέπετε εάν έχετε έναν ανήσυχο ασθενή ή εάν έχετε να κάνετε με κάποιον που σας εμπιστεύεται σιωπηρά».
Σε μια οπτομετρική εξέταση, όπου ο οπτομέτρης προσπαθεί να περάσει από μια ολόκληρη σειρά δοκιμών, μπορεί να απαιτείται μια πιο μονόπλευρη προσέγγιση, λέει ο A/Prof Stubbe. «Σε αυτό το πλαίσιο, είναι χρήσιμο να εξηγήσετε πώς θα λειτουργήσει η εξέταση, ότι θα δίνετε πολλές οδηγίες και εάν ο ασθενής δεν καταλαβαίνει, θα πρέπει απλώς να σας ενημερώσει».
Σπάζοντας τον πάγο
Όταν ένας ασθενής έχει παραπεμφθεί να δει έναν ειδικό, η αναγνώριση της επιστολής παραπομπής στην αρχή της διαβούλευσης εξαλείφει οποιεσδήποτε ανησυχίες ή παρεξηγήσεις σχετικά με το τι είναι το ραντεβού και παρέχει ένα σημείο εκκίνησης για το υπόλοιπο της συνομιλίας, λέει. Ένας άλλος τρόπος αποφυγής παρεμπόδισης της συμβουλευτικής είναι η «σηματοδότηση», μια χρήσιμη στρατηγική όταν ένας ασθενής έχει μια μακρά λίστα ανησυχιών.
Απλώς ρωτήστε τον ασθενή σε τι θα ήθελε να απευθυνθεί κατά τη διάρκεια της διαβούλευσης και εάν έχετε την αίσθηση ότι είναι υπερβολικό να το αντιμετωπίσετε σε μία συνεδρία, ζητήστε από τον ασθενή να δώσει προτεραιότητα σε δύο ανησυχίες και να προτείνει να κλείσετε ένα δεύτερο ραντεβού για να αντιμετωπίσετε τα υπόλοιπα. εξηγεί ο A/Prof Stubbe.
Πλαίσιο προσωπικών ερωτήσεων
Επικαλούμενος μια μελέτη σχετικά με τις επικοινωνίες αλληλεπίδρασης υγείας με ασθενείς με διαβήτη που έχουν διαγνωστεί πρόσφατα, ο A/Prof Stubbe λέει ότι η έμμεση γλώσσα μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την επίλυση διλημμάτων αλληλεπίδρασης. Θέματα όπως η ηλικία, το βάρος και η κατανάλωση αλκοόλ είναι δύσκολο να συζητηθούν. «Οι κλινικοί γιατροί πρέπει να εξισορροπούν την απαίτηση για αμεσότητα, ενώ έχουν επίγνωση των πραγμάτων που μπορούν να προκαλέσουν προσβολή, ιδιαίτερα όταν αυτά που λένε μπορούν να ερμηνευθούν ως κριτική. Σημαντικό δεν είναι μόνο το τι λέμε, αλλά το πώς το λέμε».
Πηγή: https://www.nzoptics.co.nz/articles/archive/improving-communication-for-better-health-outcomes/
