Τα σφάλματα πρόβλεψης παίζουν ρόλο στο πλαίσιο δυναμικών αντιληπτικών συμβάντων που λαμβάνουν χώρα σε κλάσματα του δευτερολέπτου. Τα ευρήματα υποστηρίζουν την υπόθεση ότι η οπτική αντίληψη εμφανίζεται ως αποτέλεσμα μιας διαδικασίας λήψης αποφάσεων.

Οι νευροεπιστήμονες στο Ruhr-Universität Bochum, μαζί με συναδέλφους τους στο Πανεπιστήμιο του Φράιμπουργκ, δείχνουν ότι αυτό δεν ισχύει αυστηρά. Αντίθετα, δείχνουν ότι τα σφάλματα πρόβλεψης μπορεί περιστασιακά να εμφανίζονται ως οπτική ψευδαίσθηση κατά την προβολή γρήγορων ακολουθιών εικόνας. Έτσι, τα σφάλματα πρόβλεψης παραμένουν στην πραγματικότητα προσβάσιμα στα τελικά στάδια επεξεργασίας, σχηματίζοντας την αντίληψη. Επομένως, οι προηγούμενες θεωρίες προγνωστικής κωδικοποίησης πρέπει να αναθεωρηθούν.

Το οπτικό μας σύστημα αρχίζει να κάνει προβλέψεις μέσα σε λίγα χιλιοστά του δευτερολέπτου

 Για να εστιάσουμε σε αντικείμενα στον έξω κόσμο, τα μάτια μας εκτελούν πολύ περισσότερες από εκατό χιλιάδες ταχείες κινήσεις την ημέρα, που ονομάζονται σακκαδικές. Ωστόσο, μόλις τα μάτια μας ξεκουραστούν για περίπου 100 χιλιοστά του δευτερολέπτου, ο εγκέφαλος αρχίζει να κάνει προβλέψεις. Οι διαφορές μεταξύ προηγούμενου και τρέχοντος περιεχομένου εικόνας προωθούνται σε επόμενα στάδια επεξεργασίας ως σφάλματα πρόβλεψης.

Το πλεονέκτημα για την αντιμετώπιση διαφορετικών πληροφοριών εικόνας, αντί για πλήρεις πληροφορίες εικόνας, είναι παρόμοιο με τις τεχνικές συμπίεσης βίντεο, όπου ο όγκος των δεδομένων μειώνεται δραστικά. Ένα άλλο πλεονέκτημα εμφανίζεται κυριολεκτικά μόνο με τη δεύτερη ματιά: στατιστικώς υπάρχει μεγάλη πιθανότητα ότι οι επόμενες σακκαδικές κινήσεις αφορούν σημεία όπου οι διαφορές εικόνας είναι μεγαλύτερες σε σχέση με προηγούμενες εικόνες που έχουμε δει. Έτσι, ο υπολογισμός των πιθανών αλλαγών του περιεχομένου εικόνας ως διαφορών σε προηγούμενα περιεχόμενα προετοιμάζει το οπτικό σύστημα νωρίς για νέα είσοδο πληροφορίας.

«Στο πλαίσιο της θεωρητικής πρόβλεψης, τα σφάλματα πρόβλεψης συλλαμβάνονται κυρίως στο πλαίσιο υψηλότερων γνωστικών συναρτήσεων που συνδέονται με συνειδητές προσδοκίες. Ωστόσο, αποδεικνύουμε ότι τα σφάλματα πρόβλεψης διαδραματίζουν επίσης ρόλο στο πλαίσιο εξαιρετικά δυναμικών αντιληπτικών συμβάντων που λαμβάνουν χώρα σε κλάσματα του δευτερολέπτου», εξηγεί ο Δρ Dirk Jancke, επικεφαλής Optical Imaging Group στο  Institute of Neural Computation. Η παρούσα μελέτη αποκαλύπτει ότι το οπτικό σύστημα διατηρεί ταυτοχρόνως πληροφορίες σχετικά με το παρελθόν, το τρέχον και πιθανό μελλοντικό περιεχόμενο της εικόνας. Μια τέτοια στρατηγική επιτρέπει τόσο σταθερότητα όσο και ευελιξία κατά την προβολή γρήγορων ακολουθιών εικόνας.

«Συνολικά, τα αποτελέσματά μας υποστηρίζουν υποθέσεις που θεωρούν την αντίληψη ως αποτέλεσμα μιας διαδικασίας λήψης αποφάσεων», τονίζει ο Jancke. Ως εκ τούτου, τα σφάλματα πρόβλεψης δεν πρέπει να διευθετούνται πολύ νωρίς, καθώς ενδέχεται να καταστούν συναφή για την παρακολούθηση συμβάντων.

Εκτός από απλές φυσικές παραμέτρους, όπως η διάρκεια ερεθίσματος, η φωτεινότητα και η αντίθεση, ενδέχεται να εμπλέκονται και άλλοι, πιο αόριστοι παράγοντες, που χαρακτηρίζουν ψυχολογικά χαρακτηριστικά.

Η μακροπρόθεσμη προοπτική των συγγραφέων είναι η ανάπτυξη πρακτικών οπτικών τεστ που μπορούν να χρησιμοποιηθούν για την έγκαιρη διάγνωση γνωστικών διαταραχών που συνδέονται με ταχείες αντιληπτικές διαδικασίες λήψης αποφάσεων.

Why visual perception is a decision process - Neuroscience News