Με τα τελευταία γεγονότα και την «επίσκεψη» της NASA στον Άρη, η συνεχιζόμενη έρευνα για την περαιτέρω κατανόηση και τον περιορισμό του νευρο-οφθαλμικού συνδρόμου που σχετίζεται με τη διαστημικό πτήση είναι υψίστης σημασίας για την υγεία των αστροναυτών και την εξερεύνηση του διαστήματος.
Η οφθαλμολογία συνεχίζει να παίζει σημαντικό ρόλο στον χαρακτηρισμό και τον μετριασμό ενός από τους υψηλότερους κινδύνους για τους αστροναύτες κατά τη διάρκεια εκτεταμένων διαστημικών πτήσεων: το νευρο-οφθαλμικό σύνδρομο που σχετίζεται με διαστημικές πτήσεις (SANS). Το SANS αντιπροσωπεύει τις συλλογικές νευρο-οφθαλμικές αλλαγές που βρέθηκαν σε αστροναύτες που έχουν εκτεθεί σε εκτεταμένες περιόδους μικροβαρύτητας κατά τη διάρκεια διαστημικών πτήσεων μεγάλης διάρκειας (LDSFs).
Παλαιότερα γνωστό ως σύνδρομο ενδοκρανιακής διαταραχής της όρασης (VIIP), το SANS έχει υψηλή βαθμολογία «πιθανότητας και συνεπειών» από την Εθνική Υπηρεσία Αεροναυτικής και Διαστήματος (NASA), η οποία απαιτεί ένα σχέδιο μετριασμού για αποστολές που κυμαίνονται από ένα έως τρία χρόνια. Το VIIP έγινε γνωστό ως SANS λόγω της αναδυόμενης υπόθεσης ότι η αιτιολογία της κατάστασης μπορεί να μην προέρχεται κυρίως από την ενδοκρανιακή υπέρταση μόνο και μπορεί, αν και είναι πιθανώς πολυπαραγοντική, να απαιτήσει περαιτέρω έρευνα.
Κατά τη διάρκεια του LDSF οι αστροναύτες υπόκεινται σε εκτεταμένη έκθεση στο περιβάλλον μικροβαρύτητας, το οποίο χρησιμεύει ως ο πρωταρχικός παράγοντας κινδύνου για το SANS. Περίπου το 60% των αστροναυτών που υποβλήθηκαν σε LDSF ανέφεραν μείωση της οπτικής οξύτητας.
Επιπλέον, ευρήματα από μελέτες έχουν δείξει ότι ορισμένοι αστροναύτες που πετούν σε αποστολές άνω των 30 ημερών είχαν βασικές οφθαλμικές ανατομικές αλλαγές, τις οποίες οι κλινικοί γιατροί παρατήρησαν σε βυθοσκόπηση, υπερηχογράφημα οφθαλμού, σαρώσεις τομογραφίας οπτικής συνοχής ή μαγνητική τομογραφία εγκεφάλου. Αυτές οι νευρο-οφθαλμικές ανατομικές αλλαγές περιλάμβαναν οίδημα οπτικού δίσκου, υπερ-μετρωπικό shift και μαλακά εξιδρώματα.
Το συνολικό ποσοστό των συμμετεχόντων στη μελέτη με ευρήματα SANS, όπως οίδημα οπτικού δίσκου, μαλακά εξιδρώματα και διαθλαστικό σφάλμα, κυμαίνεται από 37,5% έως 51% και αρκετοί αστροναύτες έχουν σημειώσει ότι τα διαθλαστικά σφάλματα που προκαλούνται από τη μικροβαρύτητα παραμένουν χρόνια μετά την αποστολή τους LDSF.
Ποιες είναι όμως οι δύο θεωρίες πίσω από αυτήν την παθοφυσιολογία; Περισσότερα στον παρακάτω σύνδεσμο:
