Οι εφαρμογές οπτικής οξύτητας δεν «πλησιάζουν» αρκετά τις προσωπικές διαθλάσεις, αλλά νέα έρευνα, που ανέλυσε 24 διαθέσιμες πλατφόρμες σήμερα, προτείνει τρεις που φαίνεται να αποδίδουν καλύτερα, εάν δεν είναι εφικτή μια επίσκεψη στον οπτομέτρη-οφθαλμίατρο.

«Ένας αυξανόμενος αριθμός εφαρμογών οφθαλμικών εργαλείων υγείας είναι διαθέσιμος τόσο για τους ασθενείς όσο και για τους κλινικούς ιατρούς, οι οποίοι ενδέχεται να αντιμετωπίσουν την αυξανόμενη ζήτηση για οφθαλμική εξέταση στο μέλλον. Δεδομένου ότι είναι μια σχετικά νέα μορφή τεχνολογίας, δεν είναι χωρίς μειονεκτήματα», έγραψε η ερευνητική ομάδα από το Ηνωμένο Βασίλειο στη δημοσίευση τους.

Σε σύγκριση με τις παραδοσιακές δοκιμές Ο.Ο., που βασίζονται σε τυπωμένους οπτικούς πίνακες, οι εφαρμογές smartphones μειονεκτούν από σειρά μεταβλητών που μπορούν να επηρεάσουν την ακρίβεια των αποτελεσμάτων. Αυτό περιλαμβάνει το μέγεθος της οθόνης, τις διαστάσεις, την πυκνότητα των pixels, την αντίθεση και τη φωτεινότητα της οθόνης, σημείωσε η μελέτη.

Έχοντας υπόψη αυτούς τους περιορισμούς, εδώ είναι οι τρεις εφαρμογές που οι συγγραφείς είπαν ότι θα ήταν κατάλληλες για κλινική πρακτική:

Peek Acuity (Peek Vision): Η αυτόνομη εφαρμογή μετρά την Ο.Ο. χρησιμοποιώντας το οπτότυπο E και περιλαμβάνει έναν διαδραστικό οδηγό για τη σωστή χρήση.

Peek Acuity Pro (Peek Vision): Η έκδοση Pro της εφαρμογής είναι εγγεγραμμένη σε CE, κατηγορία 1, ιατρική συσκευή διαθέσιμη σε ορισμένες χώρες, ενώ και οι δύο εκδόσεις (Peek Acuity και Peek Acuity Pro) διατίθενται δωρεάν στο Google Store. Οι δύο εφαρμογές έχουν μεθόδους για τη βαθμονόμηση τόσο του τύπου εξέτασης όσο και της φωτεινότητας.

LooC – Mobile eye test (LooC GmbH): Η εφαρμογή χρησιμοποιεί μια μπροστινή κάμερα τηλεφώνου και ανίχνευση προσώπου για να προσδιορίσει την απόσταση που κρατά η συσκευή από το πρόσωπο κατά την κοντινή μέτρηση Ο.Ο., χρησιμοποιώντας τον οπτικό τύπο Ladolt C.

Η ερευνητική ομάδα ξεκίνησε τη μελέτη της πραγματοποιώντας συστηματική αναζήτηση εφαρμογών ελέγχου Ο.Ο. στο Google Play και στα καταστήματα εφαρμογών της Apple. Από τις 24 εφαρμογές, μόνο πέντε (21%) προσέφεραν μια μέθοδο βαθμονόμησης του μεγέθους του οπτότυπου, ενώ οι τρεις που αναφέρθηκαν προηγουμένως (13%) έδειξαν στοιχεία κλινικής επικύρωσης.