«Πρέπει επειγόντως να αντιμετωπίσουμε τα πολλά εμπόδια που προκαλούν καθυστερήσεις στην αντιμετώπιση των ασθενών με παθήσεις των ματιών» επισημαίνει η οπτομέτρης Melanie Hingarani.
«Ακόμα και πριν από την COVID-19, στον κόσμο της οπτομετρίας και της οφθαλμολογίας γνωρίζαμε ότι υπήρχε ένα μεγάλο πρόβλημα. Είχαμε αυξανόμενη ζήτηση από ηλικιωμένους και διαβητικούς ασθενείς και παράλληλα μεγάλες καθυστερήσεις, παρά το γεγονός ότι διαθέτουμε πολύ περισσότερες θεραπείες για να προσφέρουμε. Απλώς δεν αντιμετωπίζαμε τα συγκεκριμένα περιστατικά και οι ασθενείς βλάπτονταν» συμπληρώνει η ίδια και προσθέτει:
«Και μετά ήρθε η COVID-19 ήρθε και έκλεισε τις υπηρεσίες ή τις επιβράδυνε δραματικώς. Τα άτομα με προβλήματα γλαυκώματος και αμφιβληστροειδούς πρέπει να εξετάζονται εγκαίρως και η αλήθεια είναι ότι κάτι τέτοιο δεν συμβαίνει.
Η έκταση του προβλήματος είναι μεγαλύτερη από ό, τι μπορούμε να φανταστούμε. Μιλάμε για εκατοντάδες χιλιάδες ασθενείς που επηρεάζονται. Γνωρίζουμε πόσοι νέοι ασθενείς περιμένουν, αλλά δεν έχουμε καλά δεδομένα σχετικώς με το ποιοι είναι αυτοί οι ασθενείς, καθώς και πόσες παρακολουθήσεις είναι διαθέσιμες σε εθνικό επίπεδο -και εκεί είναι ο κίνδυνος. Είναι αρκετά τρομακτικό.
Επίσης, απογοητευόμαστε από την έλλειψη ρουτίνας εθνικής συλλογής δεδομένων σε οποιοδήποτε επίπεδο λεπτομέρειας. Στα νοσοκομεία δεν κωδικοποιούμε διαγνωστικά στοιχεία: η καθυστέρηση των περιπτώσεων οφθαλμολογίας μπορεί να χωριστεί μόνο σε "νέα", "παρακολούθηση", "παιδί" και "ενήλικες". Αυτό σημαίνει ότι δεν γνωρίζουμε ποιος έχει ποια ασθένεια. Δεν καταγράφουμε πόσα άτομα εμφανίζονται μέσω παραπομπής από οπτομέτρες ούτε από πού προέρχεται η παραλλαγή στις παραπομπές. Με τους οπτομέτρες να εκτελούν ενισχυμένους ρόλους, πόσοι ασθενείς περνούν από αυτή τη διαδρομή και σε ποια κλίμακα αποφεύχθηκαν οι επισκέψεις σε νοσοκομείο;».
