Ο Jesse Dufton, 34 ετών, είναι ορειβάτης και μηχανικός διπλωμάτων ευρεσιτεχνίας.
Το ταξίδι του για να γίνει ο πρώτος τυφλός καθοδηγητής στην αναρρίχηση του βράχου Old Man Hoy καταγράφεται στο βραβευμένο ντοκιμαντέρ του Alastair Lee με τίτλο «Climbing Blind».

Ας διαβάσουμε πώς περιγράφει ο ίδιος την εμπειρία του...

Δεν είμαι ο πρώτος τυφλός ορειβάτης που ανέβηκε στο Old Man of Hoy, αλλά είμαι ο πρώτος τυφλός καθοδηγητής. Οι ορειβάτες ανεβαίνουν σε ζευγάρια, έναν καθοδηγητή και έναν που τον ακολουθεί. Η ηγεσία είναι πολύ πιο απαιτητική από το να ακολουθείς και γι’ αυτό το «βραβείο» των καθοδηγητών ορειβατών είναι το κορυφαίο.

H παραδοσιακή αναρρίχηση είναι το σημείο όπου εμφανίζεται μπροστά σας ένα κομμάτι βράχου το οποίο μπορεί να μην είναι σταθερό. Καθώς ανεβαίνετε, τοποθετείτε τα κομμάτια του εξοπλισμού σας σε φυσικές ρωγμές του βράχου. Οι λόγοι που μου αρέσει περισσότερο η παραδοσιακή αναρρίχηση είναι οι πολύπλευρες πτυχές της. Υπάρχουν οι φυσικές και οι ψυχικές προκλήσεις. Η ευχαρίστηση έρχεται όταν καταφέρνετε να αντιμετωπίσετε όλες αυτές τις προκλήσεις ταυτόχρονα.

Δεν μπορείτε να εξαλείψετε εντελώς τον φόβο, αλλά πρέπει να μάθετε να λειτουργείτε ενώ είστε ακόμα φοβισμένοι. Οι ορειβάτες από πάντα ήταν αρκετά υποτιμημένοι. Μπορεί να είστε «ήπια φοβισμένος» από το γεγονός ότι απέχετε 10 μέτρα μόλις από το τελευταίο κομμάτι της πορείας σας, αλλά αν αφήσετε αυτό το συναίσθημα να σας κυριεύσει εντελώς, το αποτέλεσμα δεν θα είναι καλό.

Πρέπει να πιέσετε και να κρατήσετε το τζίνι του φόβου μέσα στο μπουκάλι. Όποιος κι αν είναι ο σύντροφός σας, τον εμπιστεύεστε με τη ζωή σας -κυριολεκτικά. Η Μόλι κι εγώ ανεβαίναμε για πάνω από 10 χρόνια μαζί. Έχουμε κάνει περισσότερες από 1.000 διαδρομές. Κατά συνέπεια, όταν με καθοδηγεί ξέρει πώς ανεβαίνω. Μπορεί σχεδόν να διαβάσει το μυαλό μου. Θα με κοιτάξει από ψηλά, θα με δει λίγο να στρίβω το δεξί μου αστράγαλο και θα ξέρει ότι αυτό σημαίνει πως πρέπει να μετακινήσω το δεξί μου πόδι και θα μου πει απλώς πού να το βάλω.

Με σωστή συμπεριφορά και στρατηγική, θα εκπλαγείτε με αυτό που μπορείτε να κάνετε ακόμα και με απώλεια όρασης.

Ο πατέρας μου με πήρε μαζί του στην πρώτη μου διαδρομή όταν ήμουν δύο ετών, ενώ η πρώτη μου διαδρομή ως καθοδηγητής πραγματοποιήθηκε όταν ήμουν 11 ετών. Η αναρρίχηση είναι κάτι που έκανα πάντα και είναι μεγάλο μέρος της ζωής μου. Οι γονείς μου πάντα με ενθάρρυναν. Το γεγονός ότι τα μάτια μου δεν λειτούργησαν σωστά δεν σήμαινε ποτέ κάτι γι' αυτούς. Είμαι ευγνώμων που δεν με πέταξαν στα μαλακά.

Έχω μία οφθαλμική πάθηση που καλείται δυστροφία των ραβδίων και κωνίων. Όταν γεννήθηκα, είχα το 20% της κεντρικής μου όρασης και καθόλου περιφερική όραση. Η καλύτερη όραση που είχα ποτέ μεταφράζεται στην προσπάθεια να μαντέψω τα γράμματα της τρίτης γραμμής στον πίνακα εξέτασης. Ζώντας με απώλεια όρασης καθημερινά, νομίζω ότι είναι ο πιο δύσκολος συνδυασμός, μαζί με την απώλεια ελευθερίας.

Αν η ιστορία μου μπορεί να βοηθήσει μια νεότερη εκδοχή μου ή γονείς μιας νεότερης εκδοχής μου, τότε αξίζει τον κόπο. Αυτός ήταν και ο λόγος που αποφάσισα να δημιουργήσω το Climbing Blind.

Η αναρρίχηση δεν είναι για όλους, αλλά αυτό δεν σημαίνει κι ότι δεν μπορείτε να μάθετε να παίζετε ένα όργανο ή κάποια άλλη πρόκληση που μπορεί να φαντάζει απίθανη στην αρχή. Εάν μπορείτε να αντιληφθείτε ποιες είναι οι προκλήσεις εκ των προτέρων και στη συνέχεια να τις επεξεργαστείτε με μεθόδους επίλυσης προβλημάτων για να τις αντιμετωπίσετε, τότε αυτή είναι η μισή μάχη.

“You have to press on and keep the fear genie in the bottle” (aop.org.uk)