Οι ενέσεις συνδέθηκαν με σημαντικά υψηλότερο κίνδυνο θανάτου σε άτομα με ιστορικό εγκεφαλικού επεισοδίου ή καρδιακής προσβολής.

Μια πρόσφατη μελέτη ανέφερε ότι ασθενείς με εκφυλισμό ωχράς κηλίδος που έχουν υποστεί στο παρελθόν εγκεφαλικό επεισόδιο ή οξύ έμφραγμα του μυοκαρδίου και υποβάλλονται σε ενδοϋαλώδεις ενέσεις κατά του VEGF, διατρέχουν αυξημένο κίνδυνο θνησιμότητας.

Η μελέτη της Ταϊβάν περιελάμβανε 3.384 άτομα που έλαβαν ένεση κατά του VEGF μετά τη διάγνωση εγκεφαλικού επεισοδίου ή οξέος εμφράγματος του μυοκαρδίου και 13.536 άτομα που δεν εκτέθηκαν ποτέ σε αυτές τις ενέσεις. Αυτές οι δύο ομάδες αντιστοιχίστηκαν ένα προς τέσσερα αναλόγως με την ηλικία, το φύλο, τις συν-νοσηρότητες και την ημερομηνία εγκεφαλικού επεισοδίου/εμφράγματος του μυοκαρδίου. Διεξήχθησαν επίσης αναλύσεις υποομάδων σύμφωνα με το διάστημα μεταξύ εμφράγματος και ένεσης εγκεφαλικού επεισοδίου/μυοκαρδίου (λιγότερο από έξι μήνες, έξι μήνες έως ένα έτος, ένα έως δύο χρόνια, μεγαλύτερο από δύο χρόνια).

Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι η ομάδα ένεσης είχε σημαντικά υψηλότερο κίνδυνο θνησιμότητας από την ομάδα χωρίς ένεση (προσαρμοσμένη αναλογία κινδύνου =2,37). Οι αναλύσεις υπο-ομάδων έδειξαν ότι η αυξημένη θνησιμότητα ήταν σημαντική σε ασθενείς που έλαβαν την πρώτη τους ένεση κατά του VEGF εντός ενός έτους μετά από εγκεφαλικό επεισόδιο ή οξύ έμφραγμα του μυοκαρδίου.

Anti-VEGF Increases Mortality Risk in AMD Patients (reviewofoptometry.com)