Μία μορφή αναπηρίας, που συναντάται όλο και συχνότερα στη σύγχρονη κοινωνία, είναι η απώλεια της όρασης. Η τύφλωση, δηλαδή η απουσία της όρασης, καθυστερεί την ψυχοκινητική ολοκλήρωση και οδηγεί τους παθόντες σε μία σειρά ποικίλων ψυχολογικών και κοινωνικών προβλημάτων τα οποία καλούνται να αντιμετωπίσουν. Δυσκολίες, ικανές να οδηγήσουν στην αναζήτηση μεθόδων θεραπείας της πάθησής τους. Η οπτική εξασθένιση είναι ένα μείζον, παγκόσμιο πρόβλημα δημόσιας υγείας. Όπως προκύπτει από πορίσματα στατιστικών ερευνών1, το 2010 περίπου 285 εκατομμύρια άνθρωποι ανά τον κόσμο παρουσίαζαν προβλήματα όρασης (εκ των οποίων τα 39 εκατομμύρια ήταν τυφλοί), με τα μεγαλύτερα ποσοστά να συναντώνται στον Δυτικό Ειρηνικό και την Αφρική. Ο όρος τύφλωση, χρησιμοποιείται για να περιγράψει, εκτός από την πλήρη απώλεια της όρασης, και την μείωση της οπτικής οξύτητας στο 1/20. Αυτή μπορεί να προέλθει ως αποτέλεσμα μίας ασθένειας, ενός τραυματισμού, ή μιας εκφυλιστικής πάθησης που δεν μπορεί να θεραπευθεί με συμβατικά μέσα, διαθλαστική διόρθωση, χορήγηση φαρμάκων ή ακόμη και χειρουργική επέμβαση.

Στο παρόν άρθρο αναλύεται η έννοια της τύφλωσης, παρουσιάζονται δημογραφικά στατιστικά καθώς και τα αίτια της στον σύγχρονο κόσμο και τις σύγχρονες μεθόδους θεραπείας της.

Ντζιλέπης Γεώργιος (Εργαστηριακός συνεργάτης Α.Τ.Ε.Ι. Αθήνας)

Ζερβός Γεώργιος, Α.Τ.Ε.Ι. Αθήνας

Πρόσβαση μόνο για όσους έχουν συνδρομητικό λογαριασμό. Παρακαλώ πολύ συνδεθείτε: