Ο εκφυλισμός της ωχράς κηλίδος που σχετίζεται με την ηλικία (ΕΩΚ), η απόφραξη της αμφιβληστροειδούς φλέβας (ΑΑΦ) και η διαβητική αμφιβληστροειδοπάθεια (Δ.Α.) αντιμετωπίζονται συνήθως με ενέσεις ενός αντι-αγγειακού ενδοθηλιακού αυξητικού παράγοντα (αντι-VEGF) στο μάτι κατά διαστήματα, για την επιβράδυνση της προόδου της νόσου και την πρόληψη της τύφλωσης.

Ο αριθμός των ατόμων που πάσχουν από διαβήτη αναμένεται να υπερβεί τα 640 εκατομμύρια έως το 2040. Αυτό το γεγονός προάγει ένα περιβάλλον στο οποίο τα εμπόδια των υφιστάμενων προγραμμάτων τηλεανίχνευσης, δηλαδή το κόστος και οι καθυστερήσεις στον έλεγχο της εικόνας, μπορούν να ξεπεραστούν και να εντοπιστεί η Δ.Α. νωρίτερα, ώστε να ακολουθήσει ταχεία επεξεργασία.

Μόλις ένα σύστημα τεχνητής νοημοσύνης αποκτήσει την ικανότητα να αναγνωρίζει μοτίβα ή δείκτες μιας ασθένειας, μπορεί να γίνει εργαλείο για αυτοματοποιημένη διάγνωση.

«Ως γιατροί, θέλουμε να δώσουμε σε κάθε ασθενή την απαραίτητη προσοχή και τη συχνότητα θεραπείας που χρειάζονται», τονίζει ο Sebastian Wolf, επικεφαλής του τμήματος Οφθαλμολογίας του Inselspital, που σήμερα βλέπει 6.000 ασθενείς με ΕΩΚ, ΑΑΦ και Δ.Α.

Σε συνεργασία με το ARTORG Center for Biomedical Engineering Research, το Inselspital ανέπτυξε αυτοματοποιημένα εργαλεία ανάλυσης ΥΧΕ βασισμένα στην τεχνητή νοημοσύνη, τα οποία μπορούν να βοηθήσουν τους οφθαλμιάτρους στην αξιολόγηση ενός συνόλου ασθενών σε λίγα δευτερόλεπτα.

Σύμφωνα με τους ερευνητές, η μελέτη εξέτασε δεδομένα OCT από 340 ασθενείς με ΕΩΚ και 285 ασθενείς με Δ.Α. ή ΑΑΦ, που έλαβαν θεραπεία με αντι-VEGF στο Inselspital μεταξύ 2014 και 2018. Με βάση τις τρεις πρώτες επισκέψεις ήταν δυνατό να προβλεφθεί εάν ένας ασθενής είχε χαμηλή ή υψηλή ανάγκη θεραπείας, τόσο για τις ομάδες ΕΩΚ όσο και για τις ομάδες ΑΑΦ και Δ.Α. με παρόμοια ακρίβεια.

Το πιο σημαντικό ήταν ότι η μελέτη αποκάλυψε πως είναι δυνατόν να προβλεφθεί αρκετά καλά κατά την αρχική επίσκεψη, και ακόμη και πριν από την πρώτη ένεση, εάν ένας ασθενής θα χρειαστεί μελλοντικά λιγότερο συχνά ενέσεις.