Ο αρχιτέκτονας, ζωγράφος και γλύπτης της ισπανικής αναγέννησης El Greco (1541-1614) είναι γνωστός για την κάθετη επιμήκυνση ορισμένων μορφών στους πίνακές του. Το 1913 ο οφθαλμίατρος Γερμάν Μπερίτενς ισχυρίστηκε ότι αυτή η επιμήκυνση οφείλεται στον αστιγματισμό που είχε.

Ο αστιγματισμός συνήθως προκύπτει όταν ο κερατοειδής -η εμπρόσθια επιφάνεια του ματιού και το κύριο στοιχείο εστίασης φωτός- δεν είναι σφαιρικός. Υπάρχουν όμως πολλά προβλήματα με τη θεωρία του Μπερίτενς. Μία κοινή αντίρρηση είναι ότι κάθε κατακόρυφη επιμήκυνση θα έπρεπε να έχει επηρεάσει την οπτική του Ελ Γκρέκο όσον αφορά αυτό που ζωγράφιζε, αλλά και εξίσου όσον αφορά τον καμβά πάνω στο οποίο το ζωγράφιζε.

Επιπλέον, άλλα στοιχεία δείχνουν ότι η χρήση κάθετης επιμήκυνσης του El Greco ήταν εσκεμμένη καλλιτεχνική επιλογή. Για παράδειγμα, στη ζωγραφιά του 1610, «St Jerome», το οριζόντιο προσανατολισμένο χέρι του αγίου είναι επίσης επιμηκυμένο, όπως και η μορφή. Εάν οι επιμήκεις φιγούρες του Ελ Γκρέκο οφείλονταν σε μία απλή κάθετη επιμήκυνση στην οπτική του αντίληψη θα περιμέναμε το χέρι να φαίνεται συγκριτικά άκαμπτο.