Μια ανασκόπηση της βλεφαρόπτωσης υποδεικνύει ότι αυτή η διαταραχή είναι πιο περίπλοκη από ό, τι φαίνεται, δεδομένου ότι πλην του αισθητικού αποτελέσματος, προκαλεί επίσης λειτουργικές διαταραχές που τελικώς μπορούν να επηρεάσουν την ικανότητα του ασθενούς να εκτελεί καθημερινές δραστηριότητες και ενδεχομένως να οδηγήσει σε μειωμένη ποιότητα ζωής, σύμφωνα με τον Matthew Floyd, MD και τον Hee Joon Kim, MD, από το Τμήμα Οφθαλμολογίας, Πανεπιστήμιο Emory, Ατλάντα.
«Η βλεφαρόπτωση», εξήγησαν, «γενικά ταξινομείται σε κατηγορίες με βάση τα υποκείμενα παθογόνα: απονευρωτική, μυογενετική, νευρογενής, μηχανική και τραυματική. Μέσα σε αυτές τις ταξινομήσεις υπάρχουν περαιτέρω υποδιαιρέσεις για να βοηθήσουν τη διάγνωση και τη διαχείριση, με βάση το εάν η πτώση είναι συγγενής ή επίκτητη, μονομερής ή διμερής, απομονωμένη ή σύνδρομη ή συμπτωματικά καθοδηγούμενη από αισθητικά ή λειτουργικά ελλείμματα».

Το πιο σημαντικό στοιχείο που επιχειρείται να ξεδιαλύνει τις υποκείμενες συνθήκες σε περιπτώσεις βλεφαρόπτωσης είναι η κατανόηση της νευρομυϊκής οδού που ανασύρει και παρατείνει το βλέφαρο. «Η πτώση συχνά χρησιμεύει ως προάγγελος της υποκείμενης παθολογίας κατά μήκος της νευρομυϊκής οδού των συσπειρωτών των βλεφάρων», εξήγησαν οι Floyd και Kim. Συνέχισαν, δε, επισημαίνοντας ότι η ανύψωση του άνω βλεφάρου είναι μια πολύπλοκη διαδικασία στην οποία συμμετέχουν τρεις διαφορετικοί συσπειρωτήρες, συγκεκριμένα ο levator palpebrae superioris, ο μυς του Müller και ο εμπρόσθιος μυς, με τον καθένα να διαθέτει τη δική του ξεχωριστή νεύρωση. Οποιαδήποτε αρνητική επίδραση σε αυτούς τους μυς μπορεί να οδηγήσει σε βλεφαρόπτωση.

Blepharoptosis: Unraveling this not-so-simple disorder (ophthalmologytimes.com)