Η στενή παρακολούθηση της δραστηριότητας της νεοαγγειακής AMD (nAMD) είναι το «κλειδί» για τον έλεγχο της νόσου και την πρόληψη περαιτέρω απώλειας όρασης.

Πρόσφατη μελέτη σημείωσε την έλλειψη έρευνας για μακροπρόθεσμα αποτελέσματα και πραγματοποίησε ανάλυση κλινικών ευρημάτων σε πραγματικό κόσμο. Όπως διαπιστώθηκε, τα μάτια με υψηλότερα και χαμηλότερα επίπεδα δραστηριότητας της νόσου ήταν χειρότερα από αυτά με μέτρια δραστηριότητα.

Οι ερευνητές έλαβαν δεδομένα από 2.109 μάτια που υποβλήθηκαν σε θεραπεία με αντι-VEGF μονοθεραπεία από το προοπτικά καθορισμένο Fight Retinal Blindness! αρχείο. Χώρισαν τα μάτια σε τρεις ομάδες (χαμηλή, μέτρια και υψηλή), με βάση το ποσοστό των επισκέψεων στην κλινική σε μια περίοδο πέντε ετών, στην οποία ήταν ενεργές χοριοειδικές νεοαγγειακές βλάβες.

Στο δείγμα η προσαρμοσμένη μέση αλλαγή οπτικής οξύτητας ήταν σημαντική, στα 0,5 γράμματα, 1,8 γράμματα και -2,5 γράμματα στις ομάδες χαμηλής, μέτριας και υψηλής δραστηριότητας, αντιστοίχως. Οι ερευνητές σημείωσαν ότι τα μάτια της χαμηλότερης ομάδας δραστηριοτήτων ήταν πολύ πιο πιθανό να αναπτύξουν ατροφία της ωχράς κηλίδος (56% έναντι 47% και 26%) και λιγότερο πιθανό να αναπτύξουν ίνωση υπο-αμφιβληστροειδούς (27% έναντι 35% και 42%).

«Τα αποτελέσματά μας συμφωνούν με την ιδέα ότι ο έλεγχος των ασθενειών είναι σημαντικός για ευνοϊκά οπτικά αποτελέσματα», έγραψαν οι συγγραφείς στην εργασία τους. «Διαπιστώσαμε ότι τα μακροπρόθεσμα οπτικά αποτελέσματα ήταν φτωχότερα στα μάτια με πιο ενεργή ασθένεια. Ωστόσο, διαπιστώσαμε επίσης ότι τα μάτια στην ομάδα χαμηλής δραστηριότητας είχαν χειρότερα οπτικά αποτελέσματα από αυτά της ομάδας μέτριας δραστηριότητας, τα οποία είχαν τα καλύτερα αποτελέσματα. Η διαφορά μεταξύ της ομάδας μέτριας και υψηλής δραστηριότητας ήταν σχεδόν μία γραμμή (πέντε γράμματα) σε πέντε χρόνια, κάτι που έχει κλινική σημασία» πρόσθεσαν οι συγγραφείς.