Η δυσλειτουργία στο βάδισμα είναι συχνή σε ηλικιωμένα άτομα με προβλήματα όρασης και είναι η κύρια αιτία πτώσεων. Αξιολογώντας τις αλλαγές στα μέτρα βάδισης σε όλο το φάσμα της αρχικής βλάβης του οπτικού πεδίου (VF) στο γλαύκωμα, οι ερευνητές διαπίστωσαν πρόσφατα ότι, σε χειρότερα επίπεδα, οι ασθενείς με γλαύκωμα επιδεικνύουν επιδείνωση της ταχύτητας βάδισης. Αυτό το εύρημα υποδεικνύει ότι οι ταχύτητες κινητικότητας μειώνονται ταχύτερα με την πάροδο του χρόνου σε ηλικιωμένους ενήλικες με γλαύκωμα.
Η προοπτική μελέτη περιελάμβανε 241 ασθενείς με γλαύκωμα και ύποπτους, που παρακολουθήθηκαν για έως και τρία χρόνια. Η βασική βλάβη ορίστηκε από ευαισθησία οπτικού πεδίου, χρησιμοποιώντας δεδομένα που συνδυάζουν αποτελέσματα από κάθε μάτι σε ένα μόνο μέτρο (ενσωματωμένα οπτικά πεδία [IVF]) και κατηγοριοποιήθηκαν ως φυσιολογικά/ήπια (>28dB), μέτρια (23dB έως 28dB) και σοβαρά (<23dB ). Κάθε συμμετέχων περπατούσε σε έναν ηλεκτρονικό διάδρομο με κανονικό ρυθμό δύο φορές κάθε χρόνο παρακολούθησης και αξιολογήθηκε με βάση τις διαμήκεις αλλαγές στα αποτελέσματα βάδισης που ταξινομούνται σε κάθε κατηγορία βαρύτητας VF και σε όλο το εύρος ευαισθησίας εξωσωματικής γονιμοποίησης.
Κατά τη σύγκριση των διαμήκων αλλαγών βάδισης για τρία χρόνια σε όλο το φάσμα ευαισθησίας, κάθε μείωση 5dB συσχετίστηκε με ταχύτερες μειώσεις της ταχύτητας και του ρυθμού. Κατά την αξιολόγηση των αλλαγών βάδισης σε κάθε ομάδα σοβαρότητας του γλαυκώματος, το μικρότερο μήκος διασκελισμού συσχετίστηκε με ασθενείς με φυσιολογική/ήπια, μέτρια και σοβαρή βλάβη VF, ενώ πιο αργή ταχύτητα και ρυθμό βήματος συνδέθηκε με εκείνους με σοβαρή βλάβη VF.

«Οι μειώσεις στις ταχύτητες βάδισης από αυτήν την ανάλυση ήταν αρκετά ουσιαστικές, υποδηλώνοντας ότι σε άτομα με βλάβη VF το βάδισμά τους θα μειωνόταν ταχύτερα από τους συνομήλικους με κανονική όραση», κατέληξαν οι συγγραφείς της μελέτης.