Το κλείσιμο του Princess Alexandra Eye Pavilion και η παύση της παροχής των υπηρεσιών του σε ολόκληρο το Εδιμβούργο θα μπορούσε να σημαίνει ότι χιλιάδες άνθρωποι θα μπορούσαν να χάσουν την όρασή τους, προειδοποιεί η Macular Society.
Η συγκεκριμένη φιλανθρωπική οργάνωση υποστηρίζει ότι οι ασθενείς τώρα θα έχουν να κάνουν μεγαλύτερη διαδρομή για ένα ραντεβού για τη διάσωση της όρασής τους, όπως ενέσεις για εκφυλισμό της ωχράς κηλίδος που σχετίζεται με την ηλικία (AMD).
Ο Hazel McFarlane, ο ανώτερος περιφερειακός διευθυντής της Macular Society για τη Σκωτία, δήλωσε σχετικώς: «Εάν οι υπηρεσίες φροντίδας των ματιών διασκορπιστούν σε ολόκληρη την περιοχή αυτό θα οδηγήσει σε αυξημένα επίπεδα μη αναστρέψιμης και ανεπεξέργαστης απώλειας όρασης, επειδή όσοι έχουν προχωρημένη AMD δεν μπορούν να οδηγήσουν και έτσι θα είναι είτε ανίκανοι να διανύσουν τις αποστάσεις που απαιτούνται για να παρακολουθήσουν τα ραντεβού τους είτε θα αρνηθούν τη θεραπεία, λόγω των επίπονων και μακρινών αποστάσεων που πρέπει να κάνουν».
Ο όρος εμβρυϊκό αλκοολικό σύνδρομο (Fetal Alcohol Syndrome-FAS) χρησιμοποιείται για να περιγράψει τις γενετικές ανωμαλίες σε νεογνό που γεννήθηκε από μητέρα η οποία κατανάλωνε αλκοολούχα ποτά κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης. Οι γενετικές ανωμαλίες εξαρτώνται από την ποσότητα, τη συχνότητα και τον χρόνο της κατανάλωσης αλκοόλ από τη μητέρα κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης.
Οι πρώτοι τρεις μήνες της εγκυμοσύνης είναι ο χρόνος κατά τον οποίο αναπτύσσονται τα ζωτικά όργανα όπως η καρδιά και τα νεφρά. Η κατανάλωση αλκοολούχων ποτών σε αυτό το χρονικό διάστημα μπορεί να είναι ιδιαίτερα επιβλαβής.
Το 2015 η Αμερικανική Ακαδημία Παιδιατρικής δήλωσε ότι η κατανάλωση αλκοόλ ανά πάσα στιγμή κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης προκαλεί αυξημένο κίνδυνο φυσικών διαταραχών ανάπτυξης σε ένα παιδί και πως καμία ποσότητα αλκοόλ δεν είναι ασφαλής για κατανάλωση κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης.
Συνοπτικώς τα χαρακτηριστικά ευρήματα που προκαλεί το εμβρυϊκό αλκοολικό σύνδρομο περιλαμβάνουν τη μικροκεφαλία, με πολλαπλές ανωμαλίες του προσώπου, όπως τα μικρά μάτια με στενή σχισμή, επίπεδη ρινική γέφυρα, πρόσωπο με έλλειψη της εντομής ανάμεσα στο χείλος και τη μύτη και μικρογναθισμό που σχετίζεται με υποπλασία της κάτω γνάθου.
Τα παιδιά αυτά συχνά εμφανίζουν καθυστέρηση της ανάπτυξής τους, υπερδραστηριότητα και μαθησιακές δυσκολίες και μπορεί να έχουν συμπτώματα στέρησης αλκοόλ μερικές ημέρες μετά τη γέννησή τους. Οι αλλαγές που προκαλούνται από την προγεννητική έκθεση στο αλκοόλ μπορούν να προκαλέσουν διά βίου αναπηρίες.
Μπορούν να αντιμετωπιστούν τα προβλήματα που δημιουργεί το σύνδρομο;
Στο επιστημονικό άρθρο που ακολουθεί θα ενημερωθείτε πλήρως για το εμβρυϊκό αλκοολικό σύνδρομο.
Νέα έρευνα δείχνει ότι ο επιπολασμός της ιδιοπαθούς ενδοκρανιακής υπέρτασης (IΕΥ) είναι δραματικά υψηλότερος στις έγχρωμες και ισπανόφωνες γυναίκες έναντι ατόμων άλλων φυλών και εθνών.
Σε αυτήν την αναδρομική μελέτη εξετάστηκαν ηλεκτρονικά αρχεία υγείας 223 γυναικών με IΕΥ και 4.783 χωρίς. Οι γυναίκες χωρίς ΙΕΥ ηλικίας 50 ετών και κάτω χρησίμευαν ως ομάδα ελέγχου.
Ένα μεγαλύτερο ποσοστό αυτών με ΙΕΥ (52,9%) ήταν έγχρωμες ή ισπανόφωνες, σε σύγκριση με την ομάδα ελέγχου (22%). Όταν προσαρμόστηκαν βάσει ηλικίας, οι γυναίκες με ΙΕΥ είχαν σχεδόν 3,5 φορές περισσότερες πιθανότητες να είναι έγχρωμες και περίπου διπλάσιες πιθανότητες να είναι ισπανόφωνες. Επίσης, είχαν περισσότερες πιθανότητες να ζουν σε περιοχές χαμηλού εισοδήματος.
«Ενώ προηγούμενες μελέτες έχουν δείξει τις διαφορές στην ΙΕΥ μεταξύ διαφορετικών φυλών, η δική μας είναι η πρώτη που εντοπίζει τη σχέση μεταξύ κοινωνικοοικονομικών καθοριστικών παραγόντων της υγείας και του επιπολασμού της ΙΕΥ», δήλωσε ο ερευνητής της μελέτης Venkatesh L. Brahma, MD, στο Medscape Medical News.
Η παχυσαρκία διαδραματίζει σημαντικό ρόλο στην πάθηση, καθώς είναι ο κύριος παράγοντας κινδύνου για ΙΕΥ και συμβαίνει συχνότερα σε γυναίκες κατά την αναπαραγωγική ηλικία. Οι κοινωνικοοικονομικοί και περιβαλλοντικοί παράγοντες συμβάλλουν στο υψηλό ποσοστό παχυσαρκίας, καθώς οι μειονοτικές κοινότητες είναι λιγότερο πιθανό να έχουν πρόσβαση σε υγιεινά τρόφιμα.
Το σύνδρομο Marfan είναι μια κληρονομική διαταραχή του συνδετικού ιστού που επηρεάζει πολλά όργανα του σώματος.
Πιο συγκεκριμένα, οι ασθενείς με σύνδρομο Marfan έχουν προβλήματα με τα οστά, με τις αρθρώσεις, τα μάτια, την καρδιά, τα αιμοφόρα αγγεία, το νευρικό σύστημα, το δέρμα και τους πνεύμονες.
Το σύνδρομο Marfan επηρεάζει και τα δύο φύλα -άνδρες και γυναίκες- καθώς και όλες τις εθνικότητες. Περίπου 1 στα 5.000 άτομα γεννιούνται με αυτή τη διαταραχή και περίπου 200.000 άτομα στις Ηνωμένες Πολιτείες διαγνώστηκαν με σύνδρομο Marfan.
Τι προκαλεί το σύνδρομο Marfan;
Το σύνδρομο Marfan προκαλείται από μια μετάλλαξη στο γονίδιο FBN1, που είναι υπεύθυνο για την παραγωγή μιας πρωτεΐνης του συνδετικού ιστού, το οποίο ονομάζεται ινιδιλλίνη-1 (Fibrillin-1). Στα άτομα με το σύνδρομο η πρωτεΐνη αυτή παράγεται σε ανεπαρκή ποσότητα. Τρία στα τέσσερα άτομα με σύνδρομο Marfan κληρονομούν τη διαταραχή από έναν γονέα με την ασθένεια. Ένας στους τέσσερις έχει αυτόματη μετάλλαξη στο γονίδιο, που σημαίνει ότι κανένας γονέας δεν έχει σύνδρομο Marfan.
Ποια είναι τα οφθαλμικά χαρακτηριστικά του συνδρόμου Marfan;
Τα περισσότερα άτομα με σύνδρομο Marfan έχουν προβλήματα με τα μάτια τους όπως μυωπία, ανώμαλη καμπυλότητα του κερατοειδούς και κατά συνέπεια μεγάλο αστιγματισμό. Άλλα συμπτώματα στο μάτι περιλαμβάνουν την παρεκτόπιση του φακού, την πρώιμη εμφάνιση καταρράκτη, το γλαύκωμα, τον στραβισμό και την αποκόλληση του αμφιβληστροειδούς.
Στο επιστημονικό άρθρο που ακολουθεί θα ενημερωθείτε πλήρως για την σπάνια αυτή πάθηση.
Η οφθαλμική ημικρανία είναι μια σπάνια κατάσταση που χαρακτηρίζεται από προσωρινή απώλεια όρασης ή, ακόμη, και προσωρινή τύφλωση σε ένα μάτι. Οι οφθαλμικές ημικρανίες προκαλούνται από μειωμένη ροή αίματος ή σπασμούς αιμοφόρων αγγείων στον αμφιβληστροειδή.
Σε μια οφθαλμική ημικρανία η όραση στο προσβεβλημένο μάτι γενικώς επιστρέφει στο φυσιολογικό μέσα σε περίπου μία ώρα. Οι οφθαλμικές ημικρανίες μπορεί να είναι ανώδυνες ή μπορεί να εμφανιστούν μαζί με (ή μετά) πονοκέφαλο ημικρανίας. Οι οφθαλμικές ημικρανίες ονομάζονται, επίσης, ημικρανίες του αμφιβληστροειδούς.
Δυστυχώς, η «οφθαλμική ημικρανία» χρησιμοποιείται συχνά για να περιγράψει μια πολύ πιο κοινή (και ακίνδυνη) κατάσταση, που ονομάζεται οπτική ημικρανία ή ημικρανία.
Οι οπτικές ημικρανίες προκαλούν, επίσης, προσωρινές διαταραχές της όρασης. Όμως, τα προβλήματα όρασης που προκαλούνται από οπτικές ημικρανίες επηρεάζουν και τα δύο μάτια, όχι μόνο το ένα, και τείνουν να είναι κάπως μικρότερης διάρκειας -συνήθως περίπου 20 λεπτά σε διάρκεια.
Τα συμπτώματα οφθαλμικής ημικρανίας γενικώς περιλαμβάνουν ένα μικρό τυφλό σημείο που επηρεάζει την κεντρική όραση στο ένα μάτι. Αυτό το τυφλό σημείο γίνεται μεγαλύτερο, καθιστώντας αδύνατο να οδηγεί κάποιος με ασφάλεια ή να διαβάζει με το προσβεβλημένο μάτι. Σε ορισμένες περιπτώσεις μπορεί να επηρεαστεί ολόκληρο το οπτικό πεδίο του ενός ματιού. Γενικώς, το επεισόδιο διαρκεί λιγότερο από μία ώρα.
Οι οπτικές ημικρανίες εμφανίζονται συχνά ξαφνικά και μπορεί να δημιουργήσουν την αίσθηση της αναζήτησης μέσα από ένα ραγισμένο παράθυρο. Η οπτική ημικρανία μετακινείται συνήθως στο οπτικό πεδίο και εξαφανίζεται μέσα σε 30 λεπτά.
Τα συμπτώματα μιας οπτικής ημικρανίας επηρεάζουν συνήθως και τα δύο μάτια και διαρκούν 30 λεπτά ή λιγότερο. Ένας πονοκέφαλος τύπου ημικρανίας μπορεί να εμφανιστεί λίγο μετά την παρέλευση των συμπτωμάτων μιας οπτικής ημικρανίας ή χωρίς κεφαλαλγία.
Περισσότερες λεπτομέρειες για τα αίτια, την αντιμετώπιση και πώς ξεχωρίζουμε μια οφθαλμική από μια οπτική ημικρανία στο άρθρο που ακολουθεί.
Αποτέλεσε έναν θρύλο της μουσικής και συγκαταλέγεται στους καλύτερους τραγουδιστές που πέρασαν από τη μουσική σκηνή. Θα μπορούσε να χαρακτηριστεί παιδί θαύμα, αφού υπέγραψε το πρώτο του συμβόλαιο σε ηλικία μόλις 11 ετών, με τη σχεδόν ολοκληρωτική του τύφλωση να μην τον εμποδίζει στιγμή να κάνει αυτό που αγαπά. Η κατά έξι εβδομάδες πρόωρη γέννηση του, σε συνδυασμό με την ατμόσφαιρα που ήταν πλούσια σε οξυγόνο στη θερμοκοιτίδα του νοσοκομείου, οδήγησε σε αμφιβληστροειδοπάθεια της προωρότητας (ΠΕΠ), μια ασθένεια των ματιών που μπορεί να εμφανιστεί σε πρόωρα νεογνά και οφείλεται στην ανάπτυξη παθολογικών αιμοφόρων αγγείων στον αμφιβληστροειδή. Ακολουθεί απόσπασμα συνέντευξης που παραχώρησε στη δημοσιογράφο Oprah Winfrey το 2004: Oprah: Έχετε αισθανθεί ποτέ πίκρα λόγω του λάθους του γιατρού; Steve: Όχι! Κάποτε, όταν πήγα στο Μίσιγκαν και επισκέφτηκα το νοσοκομείο όπου γεννήθηκα, μου έδωσαν ένα ειδικό βραβείο. Νομίζω βέβαια ότι φοβόντουσαν μην μηνύσω τον γιατρό, αλλά η αλήθεια είναι ότι δεν είχε καμία πρόθεση να με βλάψει. Oprah: Διάβασα ότι όταν ήσασταν 5 ετών, είπατε στην μητέρα σας, «μην ανησυχείς για το ότι είμαι τυφλός, γιατί είμαι χαρούμενος». Αληθεύει αυτό; Steve: Με ενοχλούσε ότι η μητέρα μου έκλαιγε συνέχεια. Νόμιζε ότι ο Θεός την τιμωρούσε για κάτι. Συνήθιζα να λέω ότι αν συνέβαινε κάτι στη μητέρα μου, θα ήθελα να πεθάνω μαζί της. Αυτό γιατί την αγάπησα τόσο πολύ. Ήθελα να ζήσω για να μπορέσω να πραγματοποιήσω την ουσία αυτού που μου έδειξε: καλοσύνη. Oprah: Φαίνεται ότι έχετε αποδεχθεί την πραγματικότητα. Steve: Εάν είχατε την επιλογή ανάμεσα στο να καθίσετε σε αυτό το δωμάτιο και να μην κάνετε τίποτα ή να αφήσετε τους ανθρώπους να σας καθοδηγήσουν, ποιο θα επιλέγατε; Κάποια στιγμή, θα λέγατε: «Αυτή είναι η ζωή μου, οπότε έτσι πρέπει να πορευτώ». Mόνο και μόνο επειδή ένας άνθρωπος δεν χρησιμοποιεί τα μάτια του δεν σημαίνει ότι δεν έχει όραση.
Η χειρουργική επέμβαση καταρράκτη είναι μια ασφαλής διαδικασία που βελτιώνει την όραση για τη συντριπτική πλειονότητα των ανθρώπων. Σοβαρές επιπλοκές είναι σπάνιες μεταξύ των 4 εκατομμυρίων ασθενών καταρράκτη στις ΗΠΑ που υποβάλλονται σε χειρουργική επέμβαση κάθε χρόνο.
Αν και η διαδικασία ανάκαμψης είναι διαφορετική για όλους, υπάρχουν ορισμένα ζητήματα που αντιμετωπίζουν συνήθως οι άνθρωποι τις ημέρες μετά τη χειρουργική επέμβαση, καθώς τα μάτια επουλώνονται.
Εδώ είναι 10 προβλήματα που μπορεί να αντιμετωπίσετε μετά από χειρουργική επέμβαση καταρράκτη, γιατί συμβαίνουν και τι να κάνετε γι' αυτά.
Σίγουρα κάποια στιγμή, κατά τη διάρκεια παρακολούθησης μίας ταινίας στην οποία εμφανίζεται ο Forest Whitaker, θα αναρωτηθήκατε τι συμβαίνει με το αριστερό του μάτι. Ο ταλαντούχος ηθοποιός και σκηνοθέτης υποφέρει από μια κληρονομική κατάσταση γνωστή ως βλεφαρόπτωση! Τι είναι λοιπόν η βλεφαρόπτωση; Εκτός από την εμφανή πτώση του βλεφάρου, οι ασθενείς παραπονιούνται για «κουρασμένη», «νυσταγμένη», θολή όραση και αύξηση της δακρύρροιας. Η πτώση του βλεφάρου μπορεί να αφορά τον έναν ή και τους δύο οφθαλμούς και συνήθως οφείλεται σε χαλάρωση του ανελκτήρα μυός του βλεφάρου. Σε μερικές όμως περιπτώσεις ενδέχεται να συνυπάρχει σοβαρή νόσος. Η πτώση του άνω βλεφάρου μπορεί να είναι μικρή (1-2 χιλ.), μέτρια (3-4 χιλ.) ή σοβαρή (> 4 χιλ.), σκεπάζοντας ολόκληρη την οφθαλμική κόρη. Επίσης, μπορεί να παρουσιαστεί από τη γέννηση (συγγενής) ή να εμφανιστεί αργότερα στη ζωή (επίκτητη). Η πτώση μπορεί να οφείλεται σε αίτια μυογενή, νευρογενή, απονευρωτικά, μηχανικά ή τραυματικά. Συνήθως εμφανίζεται χωρίς άλλα συμπτώματα, αλλά μπορεί να συνοδεύεται από διαφορετικές άλλες συνθήκες, όπως ανοσολογικές, εκφυλιστικές ή συγγενείς διαταραχές, όγκους ή μολύνσεις. Η συνεχής προσπάθεια όσων αντιμετωπίζουν τη συγκεκριμένη πάθηση να κρατήσουν τα βλέφαρα ανοιχτά οδηγεί συχνά σε έντονη κεφαλαλγία και καταπόνηση των ματιών. Εάν η πτώση είναι συγγενής και δεν διορθωθεί, μπορεί να οδηγήσει σε αμβλυωπία (μόνιμα χαμηλή όραση).
Οι ασθενείς οι οποίοι παρουσιάζουν πτώση βλεφάρου, πρέπει να εξετασθούν, κλινικώς από οφθαλμίατρο και νευρολόγο. Επίσης, χρειάζεται αιματολογικός και ακτινολογικός έλεγχος και μαγνητική τομογραφία εγκεφάλου, οφθαλμικών κόγχων και θώρακος.
Η θεραπευτική αντιμετώπιση της πτώσης εξαρτάται από την ηλικία, την αιτιολογία, αν είναι μονόπλευρη ή ετερόπλευρη, τη σοβαρότητα της, τη λειτουργία του ανελκτήρα του άνω βλεφάρου και την παρουσία ή όχι άλλων οφθαλμικών ή νευρολογικών διαταραχών. Γενικώς η αντιμετώπιση της βλεφαρόπτωσης περιλαμβάνει απλώς συχνή παρακολούθηση και αναμονή, φαρμακευτική αγωγή ή τέλος χειρουργική επέμβαση.
Οι οφθαλμίατροι έχουν κάνει μια σημαντική ανακάλυψη που θα μπορούσε ενδεχομένως να αλλάξει τον τρόπο αντιμετώπισης του καταρράκτη -με δυνατότητα φαρμακευτικής θεραπείας- και να αντικαταστήσει τη χειρουργική επέμβαση.
Ομάδα διεθνών επιστημόνων, με επικεφαλής την καθηγήτρια Barbara Pierscionek, του Πανεπιστημίου Anglia Ruskin (ARU), δημοσίευσε μία έρευνα στην οποία διαπίστωσαν ότι μια συγκεκριμένη πρωτεΐνη (ακουαρίνη), που είναι υπεύθυνη για τη διέλευση νερού στον φακό, διαταράσσει την οπτική ανάπτυξη, οδηγώντας σε σχηματισμό καταρράκτη.
Οι επιστήμονες έχουν περάσει πάνω από μία δεκαετία πραγματοποιώντας τις πιο ακριβείς μετρήσεις στην οπτική του φακού στο SPring-8, το μεγαλύτερο και ισχυρότερο σύγχροτρο στον κόσμο, στην Ιαπωνία.
Το σύγχροτρο είναι ένας επιταχυντής σωματιδίων που παράγει ισχυρές ακτίνες Χ, επιταχύνοντας τα ηλεκτρόνια στην ταχύτητα του φωτός. Οι ακτίνες Χ επιτρέπουν τη λήψη μετρήσεων με την υψηλότερη ακρίβεια.
«Ο καταρράκτης είναι μία από τις κύριες αιτίες απώλειας όρασης και τύφλωσης παγκοσμίως, αλλά για πολλούς ανθρώπους η χειρουργική επέμβαση δεν είναι προσβάσιμη για διάφορους λόγους. Τα ευρήματά μας δείχνουν τον ρόλο των πρωτεϊνών της ακουαρίνης και την κρίσιμη σημασία του ρόλου αυτού για να λειτουργεί σωστά ο φακός και να βλέπει καθαρά το μάτι», δήλωσε ο καθηγητής Pierscionek, αναπληρωτής πρύτανης (Έρευνα και Καινοτομία) στη Σχολή Υγείας, Εκπαίδευσης, Ιατρικής και Κοινωνικής φροντίδας και μέλος του Κέντρου Ερευνών Ιατρικής Τεχνολογίας στο ARU.
«Προβλέπεται περαιτέρω έρευνα σε αυτόν τον τομέα, αλλά αυτή η ανακάλυψη, μαζί με την έρευνά μας για νανοτεχνολογίες που δείχνουν ότι η φαρμακευτική θεραπεία για καταρράκτη είναι πιθανή, θα μπορούσε ενδεχομένως να φέρει επανάσταση στον τρόπο αντιμετώπισης του καταρράκτη, ανοίγοντας το πεδίο για θεραπεία με βάση τα φάρμακα και όχι χειρουργική επέμβαση» συμπλήρωσε ο καθηγητής Pierscionek.
Τα ελλείμματα στο οπτικό πεδίο μπορούν να αντιστραφούν επανενεργοποιώντας κάποιους «σιωπηλούς» νευρώνες, χρησιμοποιώντας ηλεκτρονική μικροδιέγερση των ματιών και του εγκεφάλου, δήλωσε ο καθηγητής Bernhard A Sabel, PhD. Ο καθηγητής Sabel, επικεφαλής του Ινστιτούτου Ιατρικής Ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο Otto-von-Guericke του Magdeburg της Γερμανίας, περιέγραψε μια συσκευή που παρέχει ηλεκτρικούς παλμούς στο μέτωπο πάνω από τα μάτια. Η διέγερση ταξιδεύει μέσω του ματιού και του οπτικού νεύρου στον μετωπιαίο φλοιό του εγκεφάλου. Σε έξι χρόνια κλινικών μελετών, στις οποίες συμμετείχαν περισσότεροι από 600 ασθενείς, το 84% παρουσίασε αύξηση των οπτικών λειτουργιών τους. Ωστόσο, οι μεμονωμένες απαντήσεις των ασθενών είναι πολύ μεταβλητές, που κυμαίνονται από «καμία αλλαγή» έως δραματικές βελτιώσεις (Gall et al., PLoS ONE 2016) Αυτό το ποσό βελτίωσης που εμφανίζεται σε 10 ημέρες μόνο δεν μπορεί να εξηγηθεί από την ανάπτυξη νέων κυττάρων, τη διάσωση των κυττάρων από τον θάνατο ή την αναγέννησή τους, δήλωσε ο καθηγητής Sabel. Όπως εξηγεί, μάλλον υπάρχει ένας μεγάλος αριθμός «σιωπηλών» νευρικών κυττάρων, τα οποία επιβιώνουν της νόσου και μπορούν, κατ' αρχήν, να επανενεργοποιηθούν. «Αυτή η τεχνική έχει τη δυνατότητα να αποκαταστήσει την οπτική λειτουργία όχι μόνο στο γλαύκωμα, αλλά και παθήσεις όπως διαβητική νευροπάθεια, απώλεια όρασης μετά από εγκεφαλικό ή εγκεφαλικό τραύμα, και εκφυλισμό της ωχράς κηλίδος», δήλωσε ο καθηγητής Sabel.
Η θεραπεία δεν έχει παρενέργειες και η επίδρασή της είναι σταθερή στους περισσότερους ασθενείς. Όμως περίπου το 16% των ασθενών δεν ανταποκρίνεται. «Η... τολμηρή πρότασή μου είναι ότι τα ελλείμματα οπτικού πεδίου μπορούν να αντιστραφούν με την επανενεργοποίηση σιωπηλών νευρώνων», κατέληξε ο καθηγητής Sabel.
Σε μελέτη που δημοσιεύθηκε σε ιαπωνικό περιοδικό οφθαλμολογίας, ερευνητές από το Πανεπιστήμιο του Οκαγιάμα ανακάλυψαν ότι πολλές ώρες μπροστά στην τηλεόραση σε παιδιά κάτω των 3 ετών οδηγούν σε αυξημένες διαταραχές στην όραση τα τελευταία χρόνια.
Είναι γνωστό στους γονείς ότι πρέπει να περιορίσουν τις ώρες που περνούν τα παιδιά τους μπροστά στην τηλεόραση. Τα στοιχεία δείχνουν ότι η παρατεταμένη έκθεση στη τηλεόραση και η χρήση «έξυπνων» συσκευών κατά τη διάρκεια των πρώτων ετών μπορεί να επηρεάσει αρνητικά την όραση και την ανάπτυξη της συμπεριφοράς ενός παιδιού. Ωστόσο, υπάρχουν λίγα επιστημονικά στοιχεία που υποστηρίζουν τέτοιες παρατηρήσεις σχετικώς με τις επιπτώσεις της υπερβολικής έκθεσης στην τηλεόραση με την οπτική οξύτητα των παιδιών. Τώρα, ο καθηγητής Matsuo Toshihiko, MD, PhD, και ο καθηγητής Yorifuji Takashi, MD, PhD, από το Πανεπιστήμιο Οκαγιάμα, περιγράφουν πώς μια τέτοια έκθεση μπορεί πράγματι να έχει επιβλαβείς επιπτώσεις στην όραση των παιδιών κατά τα επόμενα χρόνια.
Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν μια εθνική βάση δεδομένων της κυβέρνησης της Ιαπωνίας, με βάση την ετήσια έρευνα για όλα τα παιδιά που γεννήθηκαν κατά τη χρονική περίοδο του έτους 2001. Σε 47.015 παιδιά από τη βάση δεδομένων τα οποία παρακολουθούσαν τηλεόραση ή βίντεο ως πρωταρχική μορφή «παιχνιδιού», καθώς και τη καθημερινή διάρκεια παρακολούθησης της τηλεόρασης, μελετήθηκε η πορεία της όρασής τους στα πρώτα χρόνια της ζωής τους. Τα ίδια παιδιά στο δημοτικό σχολείο αξιολογήθηκαν ετησίως από τις ηλικίες 7 έως 12 ετών για να τυχόν διαταραχές σχετικώς με την οπτική οξύτητα.
«Η μελέτη, που βασίζεται στον πληθυσμό σε εθνικό επίπεδο, είναι η πρώτη που αποδεικνύει ότι η παρακολούθηση της τηλεόρασης μόνο στα πρώτα χρόνια της ζωής οδηγεί στη μετέπειτα συνέπεια των προβλημάτων της οπτικής οξύτητας στην ηλικία του δημοτικού σχολείου», δήλωσαν οι καθηγητές Toshihiko και ο Takashi σε δελτίο Τύπου του πανεπιστημίου.
Ως εκ τούτου, η προσεκτική παρακολούθηση της τηλεοπτικής έκθεσης ενός παιδιού έως την ηλικία των 3 θα μπορούσε να είναι κρίσιμος παράγοντας για την υγιή ανάπτυξη της όρασης. Η έρευνα προτείνει ότι τα μικρότερα παιδιά πρέπει να ενθαρρυνθούν να δοκιμάσουν πιο παραδοσιακούς τρόπους παιχνιδιού.
Άτομα με ακμή μπορεί να είναι πιο ευαίσθητα σε βλάβη των αδένων και αστάθεια των δακρύων, σύμφωνα με πρόσφατη μελέτη που δημοσιεύθηκε στο Clinical and Experimental Optometry.
Η ερευνητική ομάδα από την Τουρκία υπέθεσε ότι, δεδομένου πως η ακμή είναι μια ασθένεια των σμηγματογόνων αδένων, θα μπορούσε να έχει πιθανές επιπτώσεις στην οφθαλμική επιφάνεια και την ομοιόσταση των δακρύων.
Η έρευνα κατέγραψε τα δεξιά μάτια 70 ατόμων (34 ασθενείς με ακμή και 36 υγιείς). Η μελέτη περιελάμβανε χρόνο διάσπασης δακρύων (TBUT), δοκιμή Schirmer, κυτταρολογία από δείγματα επιπεφυκότος και μεϊβογραφία των άνω και κάτω βλεφάρων.
Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι το TBUT ήταν σημαντικά χαμηλότερο στην ομάδα μελέτης, αλλά τα αποτελέσματα της κυτταρολογικής εντύπωσης του επιπεφυκότος ήταν παρόμοια μεταξύ τόσο των ατόμων με ακμή όσο και των υγιών εθελοντών. Επιπλέον, οι ερευνητές δεν παρατήρησαν κυτταρολογικές αλλαγές βαθμού 3 σε καμία ομάδα.
Η απώλεια μεϊβομιανού αδένος στο άνω βλέφαρο των ασθενών με ακμή ήταν περίπου 19% σε σύγκριση με περίπου 9% στους υγειείς. Η απώλεια μεϊβομιανού αδένα στο κάτω βλέφαρο των ατόμων με ακμή ήταν επίσης μεγαλύτερη στο 16%, περίπου, σε σύγκριση με περίπου 8% στους υγιείς συμμετέχοντες.
Υπό το φως των ευρημάτων της μελέτης, θα πρέπει να πραγματοποιηθεί λεπτομερής οφθαλμολογική εξέταση σε ασθενείς με ακμή, πρότειναν οι ερευνητές. Επιπλέον, οι οπτομέτρες πρέπει να παραμένουν σε εγρήγορση των παθολογιών της οφθαλμικής επιφανείας όταν συνταγογραφούν γυαλιά ή φακούς επαφής για την οπτική αποκατάσταση αυτών των νέων ασθενών, πρόσθεσαν.
Η γνωστική δυσλειτουργία είναι συχνή σε ασθενείς με σκλήρυνση κατά πλάκας (ΣΚΠ), αλλά η επίδραση της συνυπάρχουσας οπτικής νευρίτιδας (ΟΝ) κατά τη σκλήρυνση κατά πλάκας όσον αφορά την πορεία της ελλειμματικότητας των γνωστικών λειτουργιών είναι άγνωστη. Ο σκοπός μιας πρόσφατης μελέτης κοόρτης -που πιστεύεται ότι είναι η πρώτη του είδους της- ήταν να προσδιοριστεί εάν η ON κατά το πρώτο σημάδι έχει κάποια επίδραση στην εξέλιξη της γνωστικής μείωσης της ΣΚΠ.
Συνολικά 170 ασθενείς με σκλήρυνση κατά πλάκας ήταν μέρος αυτής της μελέτης. Η ομάδα ΣΚΠ-ON περιελάμβανε 46 ασθενείς με συμμετοχή ΟΝ κατά τη στιγμή της πρώτης παρουσίασής της και οι υπόλοιποι 124 ασθενείς στην ομάδα ΣΚΠ-χωρίς ΟΝ.
Δεν βρέθηκαν σημαντικές διαφορές στη γνωστική απόδοση κατά την έναρξη μεταξύ των δύο ομάδων, ενώ και οι δύο είχαν παρόμοια διάρκεια παρακολούθησης. Ο επιπολασμός της γνωστικής μείωσης στη γενική βαθμολογία ήταν σημαντικά υψηλότερος στην ομάδα ΣΚΠ-ON σε σύγκριση με την ομάδα ΣΚΠ-μη-ON. Μια τάση προς υψηλότερο επιπολασμό της γνωστικής μείωσης παρατηρήθηκε επίσης στην ομάδα ΣΚΠ-ON για την ταχύτητα επεξεργασίας πληροφοριών, τις κινητικές δεξιότητες και τους τομείς λεκτικής λειτουργίας.
«Παρ' όλο που δεν βρέθηκαν διαφορές μεταξύ αυτών των δύο ομάδων όσον αφορά τη γνωστική λειτουργία κατά την παρουσίαση, η ανάλυσή μας έδειξε ένα σημαντικά υψηλότερο ποσοστό ασθενών με σκλήρυνση κατά πλάκας που παρουσίασαν μείωση της συνολικής γνωστικής λειτουργίας στην ομάδα ΣΚΠ-ON με την πάροδο του χρόνου», κατέληξαν οι συγγραφείς στη μελέτη τους. «Οι τομείς που έχουν επηρεαστεί περισσότερο και ήταν υπεύθυνοι για αυτήν την πτώση ήταν η εκτελεστική λειτουργία και η προσοχή. Το μοντέλο παλινδρόμησης πολλαπλών παραλλαγών έδειξε ότι αυτές οι διαφορές δεν επηρεάστηκαν από το φύλο, την ηλικία κατά την παρουσίαση, τη διάρκεια της νόσου ή τη θεραπεία. Η σοβαρότητα της απώλειας της οπτικής λειτουργίας κατά την παρουσίαση, επίσης, δεν φαίνεται να αντικατοπτρίζει την αλλαγή στα αποτελέσματα των γνωστικών δοκιμών» πρόσθεσαν οι ίδιοι.
Τα μοτίβα διάσπασης φιλμ δακρύων σε ασθενείς με νόσο του θυρεοειδούς φαίνεται να είναι διαφορετικά από αυτά που βρέθηκαν σε άτομα με ξηροφθαλμία μόνο, σύμφωνα με νέα έρευνα που δημοσιεύθηκε στο Scientific Reports.
Η μελέτη παρατήρησης εξέτασε τα μοτίβα διάσπασης δακρύων σε 154 μάτια 78 Ιαπώνων ασθενών με νόσο του θυρεοειδούς, που πληρούσαν τα διαγνωστικά κριτήρια για ξηροφθαλμία στην Ιαπωνία. Τα μοτίβα διάσπασης ταξινομήθηκαν ως area, line, spot, dimple και τυχαία διαλείμματα.
Η συχνότητα εμφάνισης κάθε διάλυσης ήταν παρόμοια σε ασθενείς με απλή ξηροφθαλμία χωρίς νόσο του θυρεοειδούς Από την άλλη πλευρά, μεταξύ εκείνων με την πάθηση, τα διαλείμματα γραμμής ήταν το πιο συχνά παρατηρούμενο μοτίβο (52%), ακολουθούμενο από τυχαία (23%), spot (19%) και dimple (7%). Κανένα μάτι δεν έδειξε «σπασίματα» στιβάδας στην περιοχή, η οποία είναι η πιο σοβαρή εκδήλωση ξηροφθαλμίας με υδατική ανεπάρκεια, σημείωσαν οι ερευνητές.
Αυτά τα ευρήματα δείχνουν ότι η ασθένεια του θυρεοειδούς προκαλεί συχνά ξηροφθαλμία με υδατική ανεπάρκεια, πιθανώς λόγω της εμπλοκής του δακρυϊκού αδένα, σημείωσαν οι ερευνητές
Επιπροσθέτως, ενώ τα τυχαία διαλείμματα στον απλό ξηρό οφθαλμό γενικώς συσχετίστηκαν με μόνο μικρή βλάβη της οφθαλμικής επιφανείας, αυτά που βρέθηκαν σε ασθενείς με θυρεοειδή οφθαλμική νόσο συνδέθηκαν με υψηλότερο ποσοστό ταυτόχρονης κερατοεπιπεφυκίτιδας.
Το Children's Eye Foundation του AAPOS παρουσίασε το πρώτο διαδραστικό παιδικό βιβλίο στον κόσμο για να βοηθήσει στη διάγνωση για την έλλειψη έγχρωμης όρασης (CVD). Το ίδρυμα δημοσίευσε μια δωρεάν ψηφιακή έκδοση του «THE CURIOUS EYE» στο thecuriouseye.org και δημοσίευσε ένα πρώτο βιβλίο με σκληρό εξώφυλλο για τους παιδο-οφθαλμίατρους.
Το μοναδικό βιβλίο ικανοποιεί μια σημαντική κοινωνική ανάγκη, καθώς ούτε τα σχολεία ούτε τα γραφεία των περισσότερων ιατρών εξετάζουν για τη CVD και τα παιδιά γενικώς δεν γνωρίζουν καν ότι μπορεί να έχουν. Σε γενικές γραμμές, γενετικώς η κατάσταση συνήθως δεν διαγιγνώσκεται στα παιδιά, παρά το γεγονός ότι επηρεάζει 1 στους 12 άνδρες και 1 στις 200 γυναίκες, παγκοσμίως.
Η CVD καθιστά δύσκολη τη διάκριση μεταξύ χρωμάτων όπως κόκκινα και πράσινα, και κίτρινα και μπλε. Μπορεί να οδηγήσει σε εσφαλμένη διάγνωση με άλλες μαθησιακές δυσκολίες, εκφοβισμό, απόσυρση από δραστηριότητες και παιχνίδια που περιστρέφονται γύρω από το χρώμα και γενικά απομόνωση από τους συνομηλίκους. Σύμφωνα με την Εθνική Ένωση Διδασκαλίας Επιστημών, τουλάχιστον 1 μαθητής σε μια τάξη των 25 είναι πιθανό να έχει δυσκολία διάκρισης μεταξύ των χρωμάτων.
Ο Δρ Rick Whitehead, ένας παιδο-οφθαλμίατρος στο Spokane, δήλωσε: «Μερικές φορές οι δάσκαλοι ή οι γονείς θα αποδώσουν ζητήματα χρωματικής όρασης σε τεμπελιά ή συμπεριφορά που αναζητά την προσοχή, όπως τον χρωματισμό του κόκκινου γρασιδιού αντί του πράσινου, όταν απλώς χρωματίζουμε τον κόσμο με τον τρόπο που τον βλέπουμε».
«Η πιο συνηθισμένη πρόκληση με το τεστ Ishihara στα παιδιά είναι η διαθεσιμότητα», σημειώνει από την πλευρά του ο Δρ Gavin J. Roberts, συνεργάτης στο Midwest Eye Institute και κλινικός επίκουρος καθηγητής Οφθαλμολογίας στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου της Ιντιάνα. «Δεν χρησιμοποιείται ευρέως, εκτός από τα γραφεία εξειδικευμένων ιατρών και μερικές φορές οι εξετάσεις μπορεί να περιοριστούν λόγω της προσοχής ενός παιδιού» σημειώνει.
Οι ερευνητές έχουν εντοπίσει 50 νέα γονίδια για το χρώμα των ματιών σε μια μελέτη που περιλαμβάνει τη γενετική ανάλυση από σχεδόν 195.000 ανθρώπους σε όλη την Ευρώπη και την Ασία.
Η γενετική του ανθρώπινου χρώματος των ματιών είναι πολύ πιο περίπλοκη από ό, τι πιστεύεται μέχρι τώρα, σύμφωνα με νέα μελέτη που δημοσιεύθηκε πρόσφατα.
Μια διεθνής ομάδα ερευνητών από το King's College London και το Erasmus University Medical Center Rotterdam έχουν εντοπίσει 50 νέα γονίδια για το χρώμα των ματιών στη μεγαλύτερη γενετική μελέτη που έχει γίνει μέχρι σήμερα. Η μελέτη, που δημοσιεύθηκε στο Science Advances, περιελάμβανε τη γενετική ανάλυση σχεδόν 195.000 ανθρώπων σε όλη την Ευρώπη και την Ασία.
Αυτά τα ευρήματα θα βοηθήσουν στη βελτίωση της κατανόησης των οφθαλμικών παθήσεων, όπως του μελαγχρωστικού γλαυκώματος και του οφθαλμικού αλμπινισμού, όπου τα επίπεδα χρωστικής των ματιών παίζουν ρόλο.
Επιπλέον, η ομάδα διαπίστωσε ότι το χρώμα των ματιών στους Ασιάτες με διαφορετικές αποχρώσεις του καφέ είναι γενετικά παρόμοιο με το χρώμα των ματιών στους Ευρωπαίους που κυμαίνονται από σκούρο καφέ έως ανοιχτό μπλε.
Αυτή η μελέτη βασίζεται σε προηγούμενη έρευνα στην οποία οι επιστήμονες εντόπισαν δώδεκα γονίδια που συνδέονται με το χρώμα των ματιών, πιστεύοντας ότι υπάρχουν πολλά περισσότερα. Προηγουμένως οι επιστήμονες πίστευαν ότι η διακύμανση του χρώματος των ματιών ελέγχεται μόνο από ένα ή δύο γονίδια, με τα καστανά μάτια να κυριαρχούν στα μπλε μάτια.
Ο συγγραφέας Dr Pirro Hysi, από το King's College London, δήλωσε: «Τα ευρήματα είναι συναρπαστικά επειδή μας φέρνουν ένα βήμα πιο κοντά στην κατανόηση των γονιδίων που προκαλούν ένα από τα πιο εντυπωσιακά χαρακτηριστικά στα ανθρώπινα πρόσωπα. Αυτό θα βελτιώσει την κατανόησή μας για πολλές ασθένειες που γνωρίζουμε ότι σχετίζονται με συγκεκριμένα επίπεδα χρωματισμού».
Ο συγγραφέας Dr ManfredKayser, από το Erasmus University Medical Center Rotterdam, δήλωσε από την πλευρά του: «Αυτή η μελέτη παρέχει τις γενετικές γνώσεις που απαιτούνται για τη βελτίωση της πρόβλεψης του χρώματος των ματιών από το DNA, όπως έχει ήδη εφαρμοστεί σε ανθρωπολογικές και εγκληματολογικές μελέτες, αλλά με περιορισμένη ακρίβεια για τα μάτια που δεν είναι καφέ και μπλε».
Οι ανιχνεύσεις αμφιβληστροειδούς μπορούν να βοηθήσουν τους ερευνητές να εντοπίσουν τη νόσο του Alzheimer και να παρακολουθήσουν την εξέλιξή της σε άτομα με τον γενετικό παράγοντα κινδύνου APOE4 για τη νευροεκφυλιστική διαταραχή. Οι σαρώσεις μπορούν να ανιχνεύσουν φθορά των αιμοφόρων αγγείων που συνδέονται με τον γενετικό βιοδείκτη.
Ενώ έχει ειπωθεί ότι τα μάτια είναι ένα παράθυρο στην ψυχή, μια νέα μελέτη δείχνει ότι θα μπορούσαν να είναι ένα μέσο για την κατανόηση των ασθενειών του εγκεφάλου.
Σύμφωνα με νέα έρευνα επιστημόνων στο Ινστιτούτο Νευροεπιστημών του WeC UFSF, οι σαρώσεις του αμφιβληστροειδούς μπορούν να ανιχνεύσουν σημαντικές αλλαγές στα αιμοφόρα αγγεία, που μπορεί να παρέχουν ένα πρώιμο σημάδι της νόσου, ενώ προσφέρουν, επίσης, σημαντικές πληροφορίες για το πώς συμβάλλει ένα από τα πιο κοινά γονίδια κινδύνου του Αλτσχάιμερ σε αυτήν.
«Ο πιο διαδεδομένος γενετικός κίνδυνος για τη νόσο του Alzheimer είναι μια παραλλαγή του γονιδίου APOE, γνωστό ως APOE4», δηλώνει ο επικεφαλής συγγραφέας Fanny Elahi, MD, PhD. «Δεν καταλαβαίνουμε ακόμη πλήρως πώς αυτή η παραλλαγή αυξάνει τον κίνδυνο εκφυλισμού του εγκεφάλου, απλώς γνωρίζουμε ότι το κάνει και πως αυτός ο κίνδυνος τροποποιείται από το φύλο, τη φυλή και τον τρόπο ζωής» σημειώνει ο ίδιος και προσθέτει:
«Η έρευνά μας παρέχει νέες γνώσεις σχετικά με το πώς το APOE4 επηρεάζει τα αιμοφόρα αγγεία και μπορεί να προσφέρει μια πορεία προς τα εμπρός για την έγκαιρη ανίχνευση νευροεκφυλιστικών ασθενειών».
Μελέτες σε ποντίκια έχουν διερευνήσει την επίδραση του APOE4 στα τριχοειδή του εγκεφάλου. Ο Elahi, επίκουρος καθηγητής νευρολογίας και μέλος του UCSF Memory and Aging Center (MAC), υποψιάστηκε εδώ και καιρό ότι αυτά τα μικροσκοπικά αιμοφόρα αγγεία μπορεί να διαδραματίσουν σημαντικό ρόλο στη νόσο του Αλτσχάιμερ.
Πολλοί άνθρωποι προβληματίζονται με το γεγονός ότι η χειρουργική επέμβαση των ματιών ή κάποιος τραυματισμός στα μάτια θα επηρεάσει τις αθλητικές τους δραστηριότητες.
Πόσο ασφαλές είναι να αθλείται κάποιος ο οποίος έχει καταρράκτη; Αφού γίνει η επέμβαση του καταρράκτη θα μπορέσει να επιστρέψει στις προηγούμενες αθλητικές του δραστηριότητες; Τι συμβαίνει με τους γλαυκωματικούς ασθενείς; Ήπια άσκηση, όπως είναι η γιόγκα, θα ήταν σωστή επιλογή γι' αυτούς τους ασθενείς ή μήπως όχι; Μετά από πόσο χρονικό διάστημα από τη διαθλαστική χειρουργική είναι κάποιος πραγματικά «ελεύθερος» να επιστρέψει στις δραστηριότητές του;
Στο άρθρο που ακολουθεί υπάρχουν γενικές οδηγίες τις οποίες μπορεί να ακολουθήσει κάποιος ασθενής μετά από μια επέμβαση στα μάτια του, αλλά επειδή η κάθε περίπτωση είναι ξεχωριστή πάντα χρειάζεται και η συμβουλή του γιατρού πριν ακολουθήσει ο ασθενής οποιαδήποτε μορφή άσκησης.
Παρ' όλο που η δομή και η λειτουργία των μεϊβομιανών αδένων μπορεί να εκτιμηθεί μέσω της μεϊβογραφίας και του πάχους του λιπιδικού στρώματος, ο ρόλος των παραμέτρων βλεφαρισμού στο φιλμ δακρύων δεν είναι τόσο σαφής. Πρόσφατη μελέτη, που παρουσιάστηκε στην εικονική συνάντηση του ARVO, πρότεινε ότι τα μοτίβα βλεφαρισμού ενδέχεται να είναι σε θέση να προβλέψουν ποιες παραμέτρους της ταινίας δακρύων αντιστοιχούν στην ξηροφθαλμία και ενδεχομένως να καθοδηγήσουν τη θεραπεία.
Η αναδρομική μελέτη κοόρτης αξιολόγησε 456 μάτια και συγκεριμένα τη σχέση μεταξύ λιπιδικού στρώματος, meiboscore και ρυθμού βλεφαρισμού, συμπεριλαμβανομένου του συνολικού αριθμού βλεφαρισμάτων σε 20 δευτερόλεπτα, μερικών βλεφαρισμών και του χρόνου μεταξύ των βλεφαρισμών.
Για κάθε αύξηση ενός σημείου στο meiboscore, ο μέσος όρος λιπιδικού στρώματος μειώθηκε κατά 1,31nm και ο συνολικός ρυθμός βλεφαρισμού μειώθηκε κατά 4%. Ωστόσο, αυτά τα ευρήματα δεν ήταν στατιστικώς σημαντικά, σημείωσαν οι ερευνητές.
Επιπλέον, οι ασθενείς που είχαν πιο ολοκληρωμένους βλεφαρισμούς -ή ένα ατελές ποσοστό βλεφαρισμού μικρότερο από 50% του χρόνου- είχαν μικρότερα διαστήματα μεταξύ των βλεφαρισμών.
Η μελέτη, επίσης, δεν διαπίστωσε σημαντική διαφορά στο λιπιδικό στρώμα σε άτομα με μερικό βλεφαρισμό μεγαλύτερο από 50%, σε σύγκριση με εκείνα των οποίων ο μερικός ρυθμός βλεφαρισμού ήταν μικρότερος από 50%.
«Μελετώντας προσεκτικά τα μοτίβα βλεφαρισμού που σχετίζονται με σημεία και συμπτώματα ξηροφθαλμίας μπορεί να είμαστε σε θέση να προβλέψουμε ποιες παραμέτρους της σύνθεσης του φιλμ δακρύων και της λειτουργίας βλεφαρισμού αντιστοιχούν στον ξηρό οφθαλμό και ενδεχομένως καθοδηγούν τη θεραπεία», έγραψαν οι ερευνητές στην περίληψή τους στο ARVO.
Η συμμόρφωση των ασθενών με τη χρήση των οφθαλμικών σταγόνων είναι ένα διαρκές πρόβλημα και μια νέα μελέτη διαπίστωσε ότι ακόμα και ασθενείς που είχαν κάνει σοβαρή επέμβαση στα μάτια τους, όπως είναι η μεταμόσχευση του κερατοειδούς, δεν τηρούσαν τη φαρμακευτική αγωγή που τους είχε δώσει ο οφθαλμίατρός τους. Οι ηλικιωμένοι συμμετέχοντες στη μελέτη ήταν πιο επιμελείς από τους νεότερους.
«Οι ηλικιωμένοι ασθενείς έχει αποδειχθεί ότι προγραμματίζουν τις καθημερινές τους δραστηριότητες γύρω από τη φαρμακευτική αγωγή τους, σε αντίθεση με τους νεότερους ασθενείς που προσπαθούν να προσαρμόσουν τη φαρμακευτική τους αγωγή στο δικό τους καθημερινό πρόγραμμα, χωρίς να δίνουν προτεραιότητα στα φάρμακα σε σύγκριση με άλλες εργασίες», ανέφεραν οι ερευνητές, για να προσθέσουν: «Κατά συνέπεια, οι νεότεροι ασθενείς χρησιμοποιούν πολύ λιγότερους τρόπους οι οποίοι να τους θυμίζουν να ακολουθούν τη φαρμακευτική τους αγωγή».
Επίσης, τα αποτελέσματα της έρευνας δεν έδειξαν σημαντικές συσχετίσεις με τη φυλή, το φύλο, το επίπεδο της εκπαίδευσης, τις συνολικές δόσεις των οφθαλμικών φαρμάκων ή την πρωτογενή διάγνωση του κερατοειδούς.
Με βάση τα ευρήματα της έρευνας, οι ερευνητές κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι οι κλινικοί γιατροί πρέπει να συνομιλούν με τους ασθενείς, ειδικά με τους νεότερους ασθενείς, σχετικώς με τη σημασία της τήρησης της φαρμακευτικής αγωγής.
Ο πιο παλιός και γνωστός οργανισμός για την υγεία των οφθαλμών, ο Prevent Blindness, κηρύσσει τον Μάιο ως μήνα ενημέρωσης για τις βλαβερές συνέπειες της UV (υπεριώδους) ακτινοβολίας.
Στόχος του η ενημέρωση του κόσμου για τις αυξημένες πιθανότητες για φωτοκερατίτιδα, καταρράκτη και καρκίνο των οφθαλμών από τη μη προστασία από τον ήλιο.
Ο Οργανισμός προτείνει την επιλογή κατάλληλων γυαλιών που εμποδίζουν τη UV ακτινοβολία, σε συνδυασμό με τη χρήση προστατευτικού καπέλου. Μάλιστα συνιστά τη χρήση γυαλιών από όλους, ανεξαρτήτου ηλικίας, καιρικών και γεωγραφικών συνθηκών, με κριτήρια επιλογής την άνεση στη χρήση και, όσον αφορά τους φακούς ηλίου, να μειώνουν τις αντανακλάσεις, να μην αλλοιώνουν τα χρώματα και φυσικά να φιλτράρουν το 99%-100% της βλαβερής υπεριώδους ακτινοβολίας.
Nέα μελέτη που δημοσιεύθηκε στο BMJ Open διαπίστωσε ότι το 47% των ασθενών με ξηροφθαλμία ανέφεραν προβλήματα ψυχικής υγείας. Η μελέτη ανέλυσε τις απαντήσεις σε μια διαδικτυακή έρευνα 1.000 ατόμων με ξηροφθαλμία και 1.000 ερωτηθέντων χωρίς την πάθηση. Οι ασθενείς με ξηροφθαλμία ανέφεραν αρνητικές επιπτώσεις στην οπτική λειτουργία, την ικανότητά τους να εκτελούν καθημερινές δραστηριότητες και την παραγωγικότητα της εργασίας. Εκείνοι με τα πιο σοβαρά συμπτώματα ανέφεραν ότι έλειπαν περισσότερο χρόνο από την εργασία ως αποτέλεσμα των συμπτωμάτων τους. Ο επικεφαλής της μελέτης, Δρ Pawez Hossain, από το Πανεπιστήμιο του Southampton, τόνισε ότι η έρευνα παρέχει χρήσιμες πληροφορίες σχετικά με την επιβάρυνση που προκαλεί η ξηροφθαλμία στους ασθενείς. «Η παρουσία ασθένειας ξηροφθαλμίας φαίνεται να επηρεάζει σαφώς την ποιότητα ζωής ενός ατόμου », είπε. Άγχος ή κατάθλιψη αναφέρθηκε από το 47% των ασθενών με ξηροφθαλμία σε σύγκριση με το 32% χωρίς ξηροφθαλμία. Επίσης, συν-νοσηρότητες ήταν συχνές μεταξύ των ασθενών με συμπτώματα ξηροφθαλμίας, με διπλάσια ποσοστά αρθρίτιδας, απώλειας ακοής και ασθένειας ευερέθιστου εντέρου σε σxέση με τους ασθενείς που δεν είχαν ξηροφθαλμία.
Αντιμετωπίζετε πόνο στα μάτια ή φαγούρα στα μάτια ή ευαισθησία στο φως και ανησυχείτε ότι τα συμπτώματά σας μπορεί να αποτελούν ένδειξη COVID-19; Ο νέος κορωνοϊός μπορεί να προκαλέσει οφθαλμικά προβλήματα σε ορισμένους ασθενείς, αλλά συνήθως δεν είναι το πρώτο σημάδι ότι νοσείτε από COVID-19.
Τα πιο συνηθισμένα συμπτώματα της COVID-19, όπως βήχας, κόπωση, πυρετός, πονοκέφαλος, μυϊκοί πόνοι και απώλεια γεύσης ή μυρωδιάς, δεν σχετίζονται με τα μάτια. Οι γιατροί ακόμα μαθαίνουν για το πώς ο κορωνοϊός επηρεάζει τα μάτια. Μελέτη για την COVID 19 και τα προβλήματα των ματιών σε 83 ασθενείς, τα αποτελέσματα της οποίας στο BMJ Open Ophthalmology, βρήκαν τρία κοινά προβλήματα στα μάτια:
Φαγούρα στα μάτια - 17% των ασθενών με COVID-19 στη μελέτη ανέφεραν αυτό το σύμπτωμα.
Ευαισθησία στο φως - 18% των ασθενών με COVID-19 στη μελέτη ανέφεραν αυτό το σύμπτωμα.
Πόνος στα μάτια - 16% των ασθενών με COVID-19 στη μελέτη ανέφεραν αυτό το σύμπτωμα.
Τα συμπτώματα στα μάτια που σχετίζονται με τον κορωνοϊό μπορεί να περιλαμβάνουν ακόμη αίσθημα καύσου των ματιών, φαγούρα στα μάτια, κόκκινα μάτια, πρησμένα βλέφαρα και υδαρή μάτια. Τέτοια συμπτώματα τείνουν να είναι πιο κοινά σε ασθενείς με σοβαρές περιπτώσεις COVID-19.
Περισσότερα από 50 εκατομμύρια άτομα παγκοσμίως έχουν AMD και προηγούμενες μελέτες με βάση τον πληθυσμό έδειξαν ότι οι γυναίκες σχετίζονται με υψηλότερο κίνδυνο εμφάνισης αυτής της διαταραχής. Μερικοί ερευνητές έχουν προτείνει διαφορές φύλου στην παθοφυσιολογία της AMD που μπορεί να οφείλονται σε διακυμάνσεις στα επίπεδα της ορμόνης οιστρογόνου.
Ελπίζοντας για περισσότερη σαφήνεια σχετικά με το θέμα, ερευνητές από τη Νότια Κορέα διερεύνησαν τη σχέση μεταξύ γυναικείων αναπαραγωγικών παραγόντων και υγρού κινδύνου AMD σε μετεμμηνοπαυσιακές γυναίκες που συμμετείχαν σε μια εθνική πληθυσμιακή μελέτη και ανέρχονταν στον αριθμό των 1,3 εκατομμυρίων άνω των 50 ετών.
Κατά τη μέση παρακολούθηση 7,27 ετών, 4.086 ασθενείς διαγνώστηκαν προσφάτως με εξιδρωματική AMD. Ο λόγος κινδύνου για υγρή AMD ήταν 1,14 για αναπαραγωγική περίοδο ≥40 χρόνια σε σύγκριση με αναπαραγωγική περίοδο μικρότερη των 30 ετών και 1,72 για ασθενείς με πέντε ή περισσότερα έτη θεραπείας αντικατάστασης ορμονών (HRT) και 1,29 για άτομα με δύο έως πέντε χρόνια HRT έναντι ασθενών που δεν είχαν λάβει θεραπεία.
«Μεγαλύτερη αναπαραγωγική περίοδος, η οποία αντανακλά μεγαλύτερη έκθεση σε ενδογενή οιστρογόνα, συσχετίστηκε με μεγαλύτερη συχνότητα εμφάνισης εξιδρωματικής AMD», κατέληξαν οι συγγραφείς στη δημοσίευσή τους. «Ένα ιστορικό HRT αύξησε ανεξάρτητα τον κίνδυνο εξιδρωματικής AMD σε γυναίκες μετά την εμμηνόπαυση, γεγονός που έδειξε ότι η έκθεση σε εξωγενείς γυναικείες ορμόνες συσχετίστηκε με μεγαλύτερο κίνδυνο εξιδρωματικής AMD. Συνολικά, τα αποτελέσματα της μελέτης μας δείχνουν ότι η έκθεση σε εξωγενείς και ενδογενείς γυναικείες ορμόνες συσχετίστηκε με μεγαλύτερο κίνδυνο ανάπτυξης εξιδρωματικής AMD» πρόσθεσαν οι ίδιοι.
Το Child Eye Cancer Trust (CHECT) χαιρέτισε την έναρξη των Covid-19 Urgent Eye Services (CUES) ως μια επιπλέον πιθανή οδό για τη διάγνωση του παιδικού καρκίνου των ματιών.
Τα στοιχεία που δημοσίευσε το CHECT δείχνουν ότι το 24% των παιδιών που διαγνώστηκαν με ρετινοβλάστωμα το 2020 χρειάστηκαν πάνω από έξι μήνες για να διαγνωστούν, σε σχέση με το 9% των παιδιών, κατά μέσο όρο, που διαγνώστηκαν με ρετινοβλάστωμα τα προηγούμενα οκτώ χρόνια. Μόνο το 35% των παιδιών αναφέρθηκαν με ρετινοβλάστωμα εντός της συνιστώμενης περιόδου των δύο εβδομάδων.
Ο Patrick Tonks, διευθύνων σύμβουλος της CHECT, σημείωσε τις πιέσεις που υπέστησαν οι οφθαλμίατροι εξαιτίας πολλών περιστατικών και ανέφερε τα εξής: «Οι καθυστερήσεις στη διάγνωση που έχουμε δει το 2020 έχουν τη δυνατότητα να επηρεάσουν σοβαρά την πρόγνωση για μωρά και παιδιά με καρκίνο των ματιών».
Πληροφορίες σχετικά με τα σημεία και τα συμπτώματα του ρετινοβλαστώματος μπορείτε να βρείτε στο chect.org.uk.optician
Καθώς το προσδόκιμο ζωής αυξάνεται, το ίδιο ισχύει και για τον επιπολασμό της νόσου που σχετίζεται με τα γηρατειά. Προηγούμενες έρευνες έχουν δείξει ότι οι οπτικές και γνωστικές λειτουργίες συνδέονται, αλλά οι διαμήκεις αναφορές προσφέρουν ανάμικτες ενδείξεις.
πρόσφατη μελέτη διερεύνησε τη σχέση μεταξύ της γνωστικής απόδοσης και της όρασης σε ηλικιωμένους ενήλικες και διαπίστωσε ότι η αυτοαναφερόμενη οπτική δυσλειτουργία σχετίζεται με μεγαλύτερη πιθανότητα άνοιας με την πάροδο του χρόνου και αντιστρόφως.
Η αναδρομική μελέτη περιελάμβανε 10.676 συμμετέχοντες ηλικίας 65 ετών και άνω από τη μελέτη National Health and Aging Trends. Οι ερευνητές αξιολόγησαν την επίδραση της βασικής όρασης στην άνοια και της βασικής άνοιας στην όραση.
Μεταγενέστερη άνοια παρατηρήθηκε στο 16% των ασθενών με φυσιολογική γνωστική κατάσταση κατά την έναρξη. Μεταγενέστερη οπτική δυσλειτουργία αναφέρθηκε στο 22% των ασθενών με φυσιολογική αυτοαναφερόμενη όραση κατά την έναρξη.
«Η μελέτη μας δείχνει μια ισχυρή χρονική συσχέτιση μεταξύ της όρασης και της άνοιας για οκτώ χρόνια παρακολούθησης σε ένα αντιπροσωπευτικό δείγμα», έγραψαν οι ερευνητές στη δημοσίευση τους. «Εντοπίσαμε διπλάσια πιθανότητα και στις δύο κατευθύνσεις: υψηλότερη πιθανότητα εμφάνισης νέας άνοιας όταν η όραση ήταν παρούσα κατά την έναρξη και μεγαλύτερη πιθανότητα εμφάνισης νέας όρασης όταν υπήρχε άνοια κατά την έναρξη», συμπλήρωσαν.
Κατέληξαν δε στο συμπέρασμα ότι «αυτά τα ευρήματα έχουν σημαντικές επιπτώσεις στη δημόσια υγεία και στις συστάσεις εξετάσεων σε ηλικιωμένους ενήλικες». Επίσης, σημείωσαν ότι μπορεί να υπάρχει λόγος για τους οφθαλμιάτρους να υποστηρίζουν τον έλεγχο της άνοιας ή τις παραπομπές γηριατρικής/νευρολογίας για τους ασθενείς με προβλήματα όρασης, ειδικά εάν η κακή οπτική οξύτητα εξηγείται ανεπαρκώς από μια πλήρη οφθαλμική εξέταση.
Σε χρηματοδότηση έρευνας για τις γενετικές αιτίες του εκφυλισμού της ηλικιακής εκφύλισης της ωχράς κηλίδος (AMD) προχωρά η φιλανθρωπική οργάνωση Fight for Sight, για την απώλεια όρασης με την υποστήριξη του TP ICAP.
Οι ερευνητές εξήγησαν ότι η μελέτη θα διερευνήσει ποια χρωμοσώματα προκαλούν AMD, με σκοπό να εντοπίσει μια πιθανή νέα θεραπεία για την ασθένεια.
Ο Δρ Felix Grassmann, επικεφαλής της μελέτης στο Πανεπιστήμιο του Aberdeen, εξηγεί: «Υπάρχουν ενδείξεις ότι ο κίνδυνος ανάπτυξης AMD συνδέεται με την επιδείνωση των χρωμοσωμάτων στα ανοσοκύτταρα που βρίσκονται στο αίμα».
Οι επικεφαλής της μελέτης σχεδίαζαν να εξετάσουν τα χρωμοσώματα αυτών των ανοσοκυττάρων σε άτομα με εκφυλισμό της ωχράς κηλίδος για να προσδιορίσουν εάν υπάρχει ένα μοτίβο που θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για τον εντοπισμό αυτών που διατρέχουν τον μεγαλύτερο κίνδυνο απώλειας της όρασης.
Ο Ikram Dahman, προσωρινός διευθύνων σύμβουλος του Fight for Sight, σχολιάζει: «Ανυπομονούμε να μάθουμε τα αποτελέσματα της μελέτης του Dr Grassmann, η οποία θα μπορούσε να ανοίξει το δρόμο για εξελίξεις στη θεραπεία AMD και να βελτιώσει την ποιότητα ζωής όλων των ανθρώπων που ζουν με αυτήν την καταστροφική κατάσταση».
Η εταιρεία NovaSight ανακοίνωσε ότι διεξαγάγει μεγάλη, πολυκεντρική τυχαιοποιημένη ελεγχόμενη δοκιμή για να εκτιμήσει την ασφάλεια και την αποτελεσματικότητα μιας θεραπείας για παρακολούθηση της αμβλυωπίας. Αυτή είναι η πρώτη κεντρική μελέτη του είδους της σε παιδιά αντί της θεραπείας αποκλεισμού με επίθεμα.
Η εταιρεία βρίσκεται σε καλό δρόμο για να επιτύχει έγκριση FDA για τη συσκευή ψηφιακής θεραπείας CureSight, σύμφωνα με ανακοίνωσή της.
Η αμβλυωπία, επίσης γνωστή ως «τεμπέλικο» μάτι, επηρεάζει το 3% του πληθυσμού και εάν αφεθεί χωρίς θεραπεία, μπορεί να οδηγήσει σε μειωμένη όραση. Μέχρι σήμερα, το «τεμπέλικο» μάτι έχει αντιμετωπιστεί με τα γνωστά επιθέματα, που αποτελούν το «χρυσό» πρότυπο θεραπείας, μια μέθοδο που συνοδεύεται από κοινωνικό στίγμα και χαμηλή συμμόρφωση. Ως αποτέλεσμα, η αμβλυωπία μπορεί να παραμείνει έως την ενηλικίωση, σύμφωνα με τη NovaSight.
«Είμαστε ενθουσιασμένοι με την έναρξη αυτής της σημαντικής δοκιμής, με το "κλειδί" για να δείξουμε πόσο αποτελεσματική είναι η θεραπεία να είναι η ο διασκεδαστικός και ελκυστικός της χαρακτήρας για τον ασθενή», δήλωσε ο CEO της Ran Yam. «Η θεραπεία CureSight επιτρέπει στα παιδιά να απολαμβάνουν μια μεγάλη ποικιλία περιεχομένου όπως τηλεοπτικά προγράμματα, ταινίες και κοινωνικά μέσα από το σπίτι, ενώ αντιμετωπίζουν και βελτιώνουν την όρασή τους. Αυτό είναι ένα άλλο σημαντικό βήμα στο ταξίδι για να φέρουμε επαναστατική θεραπεία για το "τεμπέλικο" μάτι» πρόσθεσε.
Μετά από μια προηγούμενη πιλοτική δοκιμή, που πραγματοποιήθηκε στο Sheba Medical Center το 2019, με 20 παιδιά ηλικίας 4-15 ετών, αποδείχθηκε ότι με τη θεραπεία αμβλυωπίας CureSight η οπτική και η στερεοσκοπική οξύτητα βελτιώθηκαν σημαντικά. Κατά την εξαμηνιαία παρακολούθηση οι βελτιώσεις παρέμειναν σταθερές.
Η τρέχουσα μελέτη προσλαμβάνει 90 παιδιά με αμβλυωπία, ηλικίας 4 έως 9 ετών, και πραγματοποιείται σε έξι ιατρικά κέντρα σε ολόκληρο το Ισραήλ, συμπεριλαμβανομένου του ιατρικού κέντρου Sheba.
Η καθηγήτρια Tamara Wygnanski-Jaffe, επικεφαλής τμήματος Παιδιατρικής Οφθαλμολογίας και Στραβισμού στο Ιατρικό Κέντρο Sheba, σημειώνει: «Βλέπουμε συχνά παιδιά που έχουν διαγνωστεί με αμβλυωπία και έχουν απογοητευτεί πολύ με τις τρέχουσες επιλογές θεραπείας. Είμαστε πολύ ενθουσιασμένοι που συμμετέχουμε σε αυτήν τη δοκιμή και ελπίζουμε να δούμε θετικά αποτελέσματα από αυτήν την κλινική μελέτη, η οποία θα βασιστεί στα προηγούμενα κλινικά δεδομένα μας και θα προωθήσει τις γνώσεις μας σε αυτόν τον τομέα. Αυτό αποτελεί μια ευκαιρία για τη σημαντική βελτίωση της φροντίδας και των αποτελεσμάτων των ασθενών. Οι ασθενείς μας και οι γονείς τους είναι πολύ ικανοποιημένοι με την πιθανότητα πρόσθετων βελτιωμένων θεραπευτικών επιλογών».
Το πρωτοπαθές γλαύκωμα ανοικτής γωνίας (POAG) είναι πιο συχνό και πιο σοβαρό στη μαύρη φυλή σε σύγκριση με τη λευκή. Ο λόγος γι' αυτό είναι άγνωστος, αλλά οι ερευνητές πιστεύουν ότι οι διαφορές στη βιομηχανική του οφθαλμού μπορεί να διαδραματίσουν σημαντικό ρόλο.
Ο Joshua Canavan, υποψήφιος OD στο Πανεπιστήμιο του Οχάιο, παρουσίασε τα ευρήματα της ομάδας του για το θέμα σε μια αφίσα την περασμένη εβδομάδα, στην εικονική συνάντηση του ARVO 2021. Οι ερευνητές διερεύνησαν τις αντιδράσεις της σκληρότητας του κερατοειδούς και του σκληρού χιτώνα σε υγιή μάτια από άτομα της Αφρικής, της Ευρώπης, καθώς και μιγάδες, για να συλλέξουν δεδομένα βάσης και διαπιστώθηκε ότι η δυσκαμψία του σκληρού μπορεί να συμβάλει στο POAG.
Τα ενήλικα άτομα που συμπεριλήφθηκαν στη μελέτη δεν είχαν ιστορικό οφθαλμικής νόσου. Κατηγοριοποιήθηκαν από αυτο-αναφερόμενη καταγωγή: αφρικανική (n=40 μάτια, μέση ηλικία 37, 65% γυναίκες), ευρωπαϊκή (n=84 μάτια, μέση ηλικία 35, 60% γυναίκες) και μικτή φυλή (n=36 μάτια, μέση ηλικία 32, 61% γυναίκες). Οι ερευνητές μέτρησαν την υστέρηση του κερατοειδούς, το πάχος του κεντρικού κερατοειδούς και την ενδοφθάλμια πίεση για να αντλήσουν in vivo παραμέτρους της σκληρότητας του κερατοειδούς και του σκληρού (SP-HC).
Κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι τα άτομα της αφρικανικής καταγωγής μπορεί να έχουν μεγαλύτερη σκληρότητα του σκληρού χιτώνα σε σχέση με τη λευκή φυλή, ανεξαρτήτως από άλλες οφθαλμικές βιομηχανικές παραμέτρους. Οι ερευνητές πιστεύουν ότι αυτό μπορεί να συμβάλλει στην παθοφυσιολογία του POAG. «Οι συνέπειες αυτού του ευρήματος απαιτούν περαιτέρω έρευνα», δήλωσε ο κ. Canavan.
Μια ομάδα επιστημόνων στο University College του Λονδίνου (UCL) διερευνά εάν ένα φάρμακο που χρησιμοποιείται για τη θεραπεία εγκεφαλικών αιμορραγιών θα μπορούσε βοηθήσει ασθενείς που πάσχουν από μια οφθαλμική πάθηση που συνήθως σχετίζεται με τη σκλήρυνση κατά πλάκας (MS).
Η έρευνα, η οποία χρηματοδοτείται από το Fight for Sight, θα δοκιμάσει τη χρήση της νιμοδιπίνης στη θεραπεία της οπτικής νευρίτιδας.
Σε εργαστηριακές εξετάσεις το φάρμακο αποδείχθηκε ότι βελτιώνει την οξυγόνωση του εγκεφάλου και τη νευρολογική λειτουργία.
Εάν οι δοκιμές δείξουν ότι η νιμοδιπίνη είναι αποτελεσματική στη θεραπεία της οπτικής νευρίτιδας, η διαδικασία έγκρισης του φαρμάκου για την οπτική νευρίτιδα θα πρέπει να είναι σχετικά γρήγορη, επειδή έχει ήδη εγκριθεί για χρήση σε ανθρώπους για άλλη πάθηση.
Ο επικεφαλής της μελέτης στο UCL, Δρ Anand Trip, τόνισε ότι επί του παρόντος επεισόδια οπτικής νευρίτιδας σε ασθενείς με σκλήρυνση κατά πλάκας μπορούν να αντιμετωπιστούν μόνο με στεροειδή αντιγλεφμονώδη.
«Γνωρίζουμε ότι τα προβλήματα με τη λειτουργία των νεύρων στη σκλήρυνση κατά πλάκας προκαλούνται εν μέρει από μειωμένη ροή αίματος και χαμηλά επίπεδα οξυγόνου. Πρόσφατα αποδείχθηκε στο εργαστήριο ότι η νιμοδιπίνη μπορεί να βελτιώσει την οξυγόνωση του εγκεφάλου και τη νευρολογική λειτουργία, μερικές φορές δραματικά. Ελπίζουμε ότι τώρα θα δούμε παρόμοια αποτελέσματα όταν το δοκιμάσουμε με μικρό αριθμό ασθενών με οπτική νευρίτιδα», σημείωσε ο ίδιος.
Μια κλινική δοκιμή που θα συγκρίνει την αποτελεσματικότητα δύο θεραπειών για τον εκφυλισμό της ωχράς κηλίδος που σχετίζεται με την ηλικία (AMD) χρηματοδοτήθηκε από τη Fight for Sight και την Euretina.
Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον καθηγητή Timothy Jackson, στο King's College του Λονδίνου, δοκιμάζουν μια θεραπεία για να προσδιορίσουν τις αιτίες που προκαλούν τους θρόμβους αίματος στον οφθαλμό σε ένα μικρό ποσοστό ατόμων με υγρή AMD μετά από ενέσεις anti-VEGF.
«Στόχος μας είναι να ανακαλύψουμε εάν η χειρουργική επέμβαση είναι πιο πιθανό να βελτιώσει την όραση από την τυπική φροντίδα μόνο με ενέσεις αντι-VEGF. Εάν η χειρουργική επέμβαση αποδειχθεί αποτελεσματική, μπορεί να διατεθεί σε περισσότερους ανθρώπους και οι χειρουργοί μπορούν να τη χρησιμοποιήσουν με μεγαλύτερη βεβαιότητα», δήλωσε ο Jackson.
Η χειρουργική επέμβαση περιελάμβανε τη διάλυση θρόμβου αίματος με ένα φάρμακο και στη συνέχεια έγχυση μιας φυσαλίδας αερίου στο μάτι, που θα επιπλέει προς τα πίσω ώστε να ωθήσει το διαλυμένο αίμα μακριά.
Στη δοκιμή συμμετείχαν συνολικά 210 συμμετέχοντες απ' όλη την Ευρώπη, με τους μισούς να υποβάλλονται σε θεραπεία με ενέσεις anti-VEGF μόνο και οι άλλοι μισοί να λαμβάνουν τη νέα θεραπεία για συνολικά 12 μήνες.
Τα ξηρά μάτια είναι ένα κοινό πρόβλημα που πλήττει περίπου 16 εκατομμύρια ανθρώπους στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Αρκετοί παράγοντες μπορούν να συμβάλλουν στη διαταραχή της παραγωγής των δακρύων, όπως η υπερβολική χρήση της οθόνης του υπολογιστή, η αφυδάτωση και ορισμένες ιατρικές παθήσεις.
Η ξηροφθαλμία σε κάποιες περιπτώσεις υποχωρεί χωρίς καμία φαρμακευτική αγωγή, αλλά σε κάποιες άλλες περιπτώσεις χρειάζονται διάφορες θεραπείες για την ανακούφιση των συμπτωμάτων.
Τα κυριότερα αίτια της ξηροφθαλμίας τη νύχτα είναι: ο νυχτερινός λαγόφθαλμος, η αφυδάτωση, η μεγάλη ηλικία, οι ορμονικοί παράγοντες, οι ιατρικές παθήσεις (όπως το σύνδρομο Sjögren), η μακροχρόνια χρήση φακών επαφής, ειδικά κατά τη διάρκεια του ύπνου, οι χειρουργικές επεμβάσεις των ματιών, η υπερβολική χρήση του υπολογιστή, διάφοροι περιβαλλοντικοί παράγοντες όπως η ρύπανση, τα φάρμακα και η έλλειψη βιταμινών.
Σε συγκεκριμένο άρθρο εξετάζονται μερικά από τα αίτια της ξηροφθαλμίας κατά τις βραδινές ώρες, τα κοινά συμπτώματα και οι επιλογές της θεραπείας, όπως επίσης και οι οικιακές θεραπείες (π.χ ζεστές κομπρέσες στο μάτι).
Έρευνα που ανέθεσε η Théa και διεξήχθη από την YouGov απεκάλυψε ότι λίγο περισσότερο από το ένα τρίτο των Βρετανών δεν γνώριζαν την ασθένεια της ξηροφθαλμίας, παρά το γεγονός ότι είχαν συμπτώματα τα οποία και επηρέαζαν την ποιότητα ζωής τους.
Πάνω από 2.000 άτομα απάντησαν στην έρευνα No EyeDea, από την οποία διαπιστώθηκε ότι το 36% των συμμετεχόντων δεν γνώριζε ποια είναι τα συμπτώματα ξηροφθαλμίας. Συνολικά, το 43% είπε ότι είχαν αίσθημα πόνου και καύσου στα μάτια τους, ενώ το 48% θεώρησε ότι είχαν κάποιο ξένο σώμα στο μάτι τους.
Επιπλέον, το 34% είχε δακρύρροια και το 21% είχε κατά το παρελθόν κόκκινα μάτια. Παρ' όλα αυτά, το 32% περίμενε να δει αν τα συμπτώματα θα εξαφανιστούν από μόνα τους...
Η Théa διαπίστωσε ότι το 92% δεν γνώριζε ότι οι γυναίκες είχαν περισσότερες πιθανότητες να υποφέρουν από ξηροφθαλμία και 84% δεν γνώριζε ότι η εμμηνόπαυση θα μπορούσε να προκαλέσει την πάθηση.
Οι ερωτηθέντες της έρευνας δήλωσαν ότι επηρεάστηκε, επίσης, η ποιότητα της ζωής τους, όπως η ικανότητα να φορούν φακούς επαφής και η συνολική τους διάθεση.
Ο Δρ Matthew Olsen, επικεφαλής του βρετανικού μάρκετινγκ της Théa Pharmaceuticals, δήλωσε σχετικώς: «Η ασθένεια της ξηροφθαλμίας μπορεί να είναι μια επώδυνη κατάσταση που μπορεί να έχει τεράστια επίδραση στην ποιότητα ζωής. Η Théa παραμένει προσηλωμένη στην ευαισθητοποίηση αναφορικά με τις ασθένειες που σχετίζονται με τη ξηροφθαλμία, ώστε οι άνθρωποι να αισθάνονται αρκετά σίγουροι για να αναζητήσουν διάγνωση και να βρουν τις σωστές λύσεις για τη διαχείριση της κατάστασής τους».
Οι εικόνες του αμφιβληστροειδούς μπορεί κάποια μέρα να μας παρέχουν εγκαίρως προειδοποιητικά σημάδια ότι ένα άτομο διατρέχει αυξημένο κίνδυνο εγκεφαλικού επεισοδίου και άνοιας, καθιστώντας δυνατή τη λήψη προληπτικών μέτρων, σύμφωνα με την προκαταρκτική έρευνα που θα παρουσιαστεί στο Διεθνές Συνέδριο Εγκεφαλικών Βλαβών 2021, στις ΗΠΑ.
Μελέτες έχουν δείξει ότι τα άτομα με σοβαρή αμφιβληστροειδοπάθεια είναι πιο πιθανό να έχουν μη φυσιολογική απεικόνιση του εγκεφάλου τους στη μαγνητική τομογραφία (MRI).
«Ο αμφιβληστροειδής είναι ένα "παράθυρο" στον εγκέφαλο», δηλώνει η Michelle P. Lin, MD, MPH, επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης και νευρολόγος στο Mayo Clinic Jacksonville στο Jacksonville της Φλόριντα. «Μια φωτογραφία του βυθού που δείχνει μια μεγεθυμένη εικόνα στο πίσω μέρος του ματιού, συμπεριλαμβανομένου και του οπτικού νεύρου, είναι φθηνότερη και ταχύτερη από μια μαγνητική τομογραφία, οπότε αναρωτιόμαστε αν μπορεί η φωτογραφία του βυθού να είναι ένα καλό εργαλείο για να δούμε ποιος θα χρειαζόταν να παραπεμφθεί σε νευρολόγο για τη μαγνητική τομογραφία εγκεφάλου. Εκτός από το οφθαλμολογικό ιατρείο, οι φωτογραφίες του βυθού θα μπορούσαν να ληφθούν από μια κάμερα έξυπνου τηλεφώνου» προσθέτει.
Στη συγκεκριμένη μελέτη οι ερευνητές εξέτασαν τη συσχέτιση της αμφιβληστροειδοπάθειας με το εγκεφαλικό επεισόδιο, την άνοια και τον κίνδυνο θανάτου σε 5.543 ενήλικες (μέσης ηλικίας 56 ετών) που συμμετείχαν στις ετήσιες έρευνες εθνικής υγείας και διατροφής των ΗΠΑ (NHANES) μεταξύ 2005 και 2008. Οι συμμετέχοντες, κατά τη διάρκεια αυτών των ετών, ρωτήθηκαν για πολλές πτυχές του ιατρικού ιστορικού τους και της γενικότερης υγείας τους και έβγαλαν μια φωτογραφία του βυθού του οφθαλμού για να αναζητήσουν σημάδια αμφιβληστροειδοπάθειας.
Σε σύγκριση με τους συμμετέχοντες που δεν είχαν διαγνωσθεί με αμφιβληστροειδοπάθεια, εκείνοι με αμφιβληστροειδοπάθεια κινδύνευαν περισσότερο από δύο φορές να πάθουν εγκεφαλικό και ήταν σχεδόν πιο πιθανό να έχουν άνοια, καθώς και να πεθάνουν μέσα στα επόμενα 10 χρόνια, αν υπήρχε αύξηση της σοβαρότητας της αμφιβηστροειδοπάθειας.
Μερικά συμπτώματα των ματιών δηλώνουν μικρά προβλήματα των ματιών, όμως άλλα θα μπορούσαν να είναι σημάδια πραγματικού προβλήματος.
Τα περισσότερα συμπτώματα στο μάτι σηματοδοτούν κάτι σχετικώς μικρό και θεραπεύσιμο -όπως αλλεργίες ή το σύνδρομο της ξηροφθαλμίας. Άλλα όμως συμπτώματα μπορεί να είναι πιο σοβαρά. Ο εκφυλισμός της ωχράς κηλίδος και το γλαύκωμα, για παράδειγμα, μπορεί να αρχίσουν να βλάπτουν την όρασή σας χωρίς να το συνειδητοποιήσετε έως ότου είναι πολύ αργά.
Ακόμα και τα μικρά προβλήματα θα μπορούσαν να γίνουν σοβαρά αν δεν τα φροντίσετε. Για να αποφευχθούν οι φυσιολογικές αλλαγές που έρχονται με τη γήρανση, ο Matthew Gorski, MD, οφθαλμίατρος με τη Northwell Health στο Great Neck της Νέας Υόρκης, συνιστά τη διεξαγωγή ολοκληρωμένων ετήσιων εξετάσεων ματιών, που ξεκινούν από την ηλικία των 40 ετών ή νωρίτερα, εάν έχετε οικογενειακό ιστορικό οφθαλμικών παθήσεων ή εάν έχετε συμπτώματα.
Ακολουθούν ορισμένα συμπτώματα όρασης που θα μπορούσαν να υποδηλώνουν σοβαρά προβλήματα:
Τρίψιμο ματιών.
Αστραπές και μιγάκια.
Άλως και θόλωση.
Πόνος.
Φωτοευαισθησία.
Δακρύρροια.
Θολή Όραση.
Απώλεια Περιφερειακής Όρασης.
Οι ευθείες γραμμές να φαίνονται κυματιστές.
Απώλεια Όρασης.
Πόνος, ναυτία, έμετος και μη φυσιολογικό μέγεθος κόρης.
Ο σχεδιαστής και επιχειρηματίας από το Λονδίνο Yair Neuman, σε συνεργασία με τους Cubitts, μετέτρεψαν τους οφθαλμικούς φακούς σε έργα τέχνης.
«Η ιδέα ξεκίνησε ως μια συναισθηματική αντίδραση στο να βλέπεις ένα σχεδόν νέο υλικό και να το βάζεις στον κάδο. Ανακάλυψα γρήγορα ότι πολλοί άνθρωποι στη βιομηχανία των γυαλιών αισθάνονται έτσι. Οπότε σχετικά εύκολα συνδέθηκα και με άλλους οπτικούς, ώστε να συλλέξω αυτούς τους οφθαλμικούς φακούς» εξομολογείται ο ίδιος και προσθέτει:
«Μόλις άρχισα να δουλεύω με το υλικό έγινε διασκεδαστικό και λίγο μαγικό. Άρχισα να βλέπω διάφορα χρώματα και μοτίβα να εμφανίζονται από την επεξεργασία των φακών . Τη στιγμή εκείνη που ο φακός "μεταμορφωνόταν" ήταν το σημείο που με έκανε πολύ χαρούμενο κατά τα αρχικά στάδια της κατασκευής αυτών των δημιουργημάτων και μάλλον ήταν αυτό το γεγονός που με έκανε να συνεχίσω».
«Οι οφθαλμικοί φακοί δημιουργούνται ώστε να συγκεντρώνουν τις ακτίνες του φωτός. Τα πρώτα κομμάτια που δημιούργησα ανταποκρίνονταν σε αυτό -ήταν λαμπτήρες. Υπήρξαν πολλές δοκιμές και λάθη και πειραματισμοί. Μου πήρε περίπου έναν χρόνο για να δω αποτελέσματα» λέει ο Yair Neuman και προτείνει:
«Μπορείτε να πάρετε τους παλιούς οφθαλμικούς φακούς, να τους τεμαχίσετε σε μικρά κομμάτια και να τους ανακυκλώσετε σε κάτι που δεν μοιάζει πλέον με φακό. Αλλά για μένα ήταν σημαντικό να διατηρήσω την ιστορία μέσα στα αντικείμενα που δημιούργησα. Ας μην ξεχνάμε ότι αυτοί οι οφθαλμικοί φακοί προέρχονται από πολλά γυαλιά οράσεως».
Πάρα πολλές πληροφορίες προέρχονται από πάρα πολλές πηγές. Νιώθεις σαν να τρέχεις, αλλά νιώθεις, επίσης, ανίκανος να κινηθείς. Αυτό ονομάζεται αισθητηριακή υπερφόρτωση και μπορεί να συμβεί σε όλους μας από καιρό σε καιρό.
Εάν κάποιος πάσχει από χαμηλή όραση ή έχει εκφυλιστική οφθαλμική νόσο, μπορεί επίσης να επηρεαστεί από την αισθητηριακή υπερφόρτωση. Στην πραγματικότητα, η σταδιακή επιδείνωση της όρασης θα μπορούσε να προκαλέσει άγχος και να προκαλέσει ακόμη μεγαλύτερη ζημιά.
Και οι πέντε αισθήσεις παίζουν ρόλο στη συνολική υπερφόρτωση των αισθήσεων. Τα πρωταρχικά συμπτώματα της αισθητικής υπερφόρτωσης περιγράφονται καλύτερα σύμφωνα με την κάθε φορά αίσθηση που επηρεάζεται.
Εάν αισθάνεστε την επιθυμία να κρυφτείτε στο ντουλάπι ή να κάνετε διακοπές δύο ετών από τον κόσμο, τότε μπορεί να αντιμετωπίζετε αισθητηριακή υπερφόρτωση. Ο εγκέφαλός σας δεν μπορεί να επεξεργαστεί τα πάντα από όλες τις αισθητηριακές πηγές ταυτοχρόνως. Πρέπει να μηδενίσει τα πιο σημαντικά πράγματα, ενώ φιλτράρει τα υπόλοιπα, ειδικώς αν βρίσκεστε στη μέση μιας σύνθετης εργασίας.
Αυτό μπορεί να έχει πραγματικό αντίκτυπο σε ζητήματα όπως η δημόσια ασφάλεια και η λήψη αποφάσεων.
Οι ερευνητές έχουν τεκμηριώσει αυτό το αποτέλεσμα σε μια έννοια που ονομάζεται θεωρία αντιληπτικού φορτίου. Το αντιληπτικό φορτίο είναι ο όγκος των σημάτων που λαμβάνουμε από τις πέντε αισθήσεις μας. Όσο μεγαλύτερη είναι η ένταση, τόσο μεγαλύτερο είναι το φορτίο -και τόσο μεγαλύτερη είναι η μείωση των σημάτων επεξεργασίας που δεν σχετίζονται άμεσα με μια εργασία που εκτελούμε.
Οι ερευνητές παραδέχτηκαν ότι η σχέση αιτίου-αποτελέσματος μεταξύ απώλειας όρασης και αισθητηριακής υπερφόρτωσης δεν έχει επιβεβαιωθεί, αλλά υπάρχει μια σχέση στα εξής σημεία: Τα μάτια συνδέονται απευθείας με το κεντρικό νευρικό σύστημα και το κυκλοφορικό σύστημα. Το άγχος μπορεί να προκαλέσει άμεσες αντιδράσεις σε αυτά τα συστήματα (μαζί με το ανοσοποιητικό σύστημα). Έτσι, το άγχος πιθανότατα επηρεάζει τη μακροπρόθεσμη λειτουργία του συστήματος όρασης.
Πρόσφατα δημοσιευμένη έρευνα αποκάλυψε στενή σχέση μεταξύ ορισμένων πρωτεϊνών που σχετίζονται με τη νόσο του Alzheimer και την απώλεια όρασης που σχετίζεται με την ηλικία.
Οι πρωτεΐνες β-αμυλοειδούς είναι ο πρωταρχικός παράγοντας της νόσου του Alzheimer, αλλά επίσης οι ίδιες πρωτεΐνες συλλέγονται στον αμφιβληστροειδή καθώς οι άνθρωποι γερνούν. Σε ασθενείς με εκφυλισμό της ωχράς κηλίδος που σχετίζεται με την ηλικία (AMD) είχε αποδειχθεί ότι περιέχουν υψηλά επίπεδα πρωτεϊνών β-αμυλοειδούς στους αμφιβληστροειδείς τους.
Η νέα μελέτη, που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Cells, βασίζεται σε προηγούμενες έρευνες που δείχνουν ότι οι πρωτεΐνες β-αμυλοειδούς συγκεντρώνονται γύρω από το μελάγχρουν επιθήλιο του αμφιβληστροειδούς. Η ερευνητική ομάδα εξέθεσε κύτταρα του μελάχρουν επιθηλίου των φυσιολογικών ματιών ποντικού σε καλλιέργεια πρωτεϊνών β-αμυλοειδούς. Το πειραματικό μοντέλο του ποντικιού επέτρεψε στην ερευνητική ομάδα να εξετάσει την επίδραση που έχει η πρωτεΐνη β-αμυλοειδούς στον ζωντανό ιστό των ματιών, χρησιμοποιώντας μη επεμβατικές τεχνικές απεικόνισης που χρησιμοποιούνται σε κλινικές οφθαλμολογίας. Τα ευρήματά, έδειξαν ότι τα μάτια του ποντικού ανέπτυξαν παθολογία στον αμφιβληστροειδή που ήταν εντυπωσιακά παρόμοια με την ηλικιακή εκφύλιση της ωχράς κηλίδος στους ανθρώπους.
«Τα ευρήματά μας έχουν, επίσης, ενισχύσει τη σχέση μεταξύ ασθενειών του οφθαλμού και του εγκεφάλου. Το μάτι είναι μέρος του εγκεφάλου και έχουμε δείξει ότι οι πρωτεΐνες β-αμυλοειδούς, που είναι γνωστό ότι οδηγούν σε σημαντικές νευρολογικές καταστάσεις όπως η νόσος του Alzheimer, μπορεί επίσης να προκαλέσουν σημαντική βλάβη στα κύτταρα του αμφιβληστροειδούς» αναφέρει η Dr Arjuna Ratnayaka, λέκτορας Οπτικών Επιστημών στο Πανεπιστήμιο του Southampton.
Οι ερευνητές ελπίζουν ότι ένα από τα επόμενα βήματα θα μπορούσε να είναι τα φάρμακα κατά της δράσης των πρωτεϊνών β-αμυλοειδούς τα οποία έχουν δοκιμαστεί σε ασθενείς με Alzheimer να δοκιμαστούν και ως πιθανή θεραπεία για την ηλικιακή εκφύλιση της ωχράς κηλίδος.
Μια ομάδα από το Universitat Politècnica de València (UPV), το Universitat de València (UV) και το Aiken Ophthalmic Clinic σχεδίασαν και αξιολόγησαν στα εργαστήριά τους ένα νέο πρωτοποριακό εμφύτευμα, το μόνο στο είδος του, για τη διόρθωση της πρεσβυωπίας. Ως αποτέλεσμα της έρευνας πέντε ετών, δημιούργησαν τον πρώτο τριπλεστιακό κερατοειδή που είναι επίσης πλήρως διαφανής. Ένα τέτοιο εμφύτευμα θα επέτρεπε καλή όραση στους πρεσβύωπες που χρησιμοποιούν διαφορετικές αποστάσεις: μακριά, ενδιάμεσα (υπολογιστής, κινητές συσκευές) και κοντά. Το έργο τους έχει δημοσιευτεί στο περιοδικό «Scientific Reports», της ομάδας Nature.
Αυτό το εμφύτευμα θα μπορούσε να είναι μια εναλλακτική λύση για όσους πάσχουν από πρεσβυωπία και προτιμούν να μην χρησιμοποιούν γυαλιά ή φακούς επαφής. Επιπλέον, θα ήταν πλήρως συμβατό με διαθλαστική χειρουργική επέμβαση με λέιζερ σε μυωπικούς και υπερμετρωπικούς ασθενείς, καθώς και σε πιθανές επακόλουθες επεμβάσεις καταρράκτη.
Ο Δρ Salvador García-Delpech, από το Ίδρυμα Aiken, επισημαίνει ότι αυτό το εμφύτευμα, σε αντίθεση με άλλα που υπάρχουν σήμερα, δεν θα εμπόδιζε τη μετέπειτα μελέτη του αμφιβληστροειδούς ή της ωχράς κηλίδος και ακόμη και τις χειρουργικές επεμβάσεις αναλόγως με την περίπτωση.
Προσθέτει, επίσης, ότι αυτή τη στιγμή οι οθόνες, τα κινητά τηλέφωνα, οι ηλεκτρονικές συσκευές... έχουν γίνει βασική ανάγκη στην καθημερινή μας ζωή και ο αριθμός των ασθενών που ζητούν να σταματήσουν να χρησιμοποιούν γυαλιά στην καθημερινή τους ζωή αυξάνεται.
Σύμφωνα με νέα επιστημονική μελέτη, οι ερευνητές από το Ινστιτούτο Shiley Eye στο UC San Diego Health εντόπισαν έναν πιθανό νέο δείκτη που προειδοποιεί για την ύπαρξη καρδιαγγειακών παθήσεων, χρησιμοποιώντας την οπτική τομογραφία συνοχής (OCT).
Το εύρημα υποδηλώνει ότι μπορεί να είναι δυνατή η ανίχνευση καρδιακών παθήσεων κατά τη διάρκεια οφθαλμικής εξέτασης.
Στη μελέτη, που δημοσιεύθηκε στο EClinical Medicine από το The Lancet, η ερευνητική ομάδα εξέτασε τις βλάβες του αμφιβληστροειδούς για να προσδιορίσει εάν μπορεί να φανεί μια καρδιαγγειακή διαταραχή.
«Τα μάτια αποτελούν το "παράθυρο" στην υγεία μας και πολλές ασθένειες μπορούν να εκδηλωθούν πρώτα σε αυτά. Οι καρδιαγγειακές παθήσεις δεν αποτελούν εξαίρεση» δήλωσε χαρακτηριστικά ο επικεφαλής συγγραφέας Mathieu Bakhoum, ιατρός-επιστήμονας και χειρουργός αμφιβληστροειδούς στο UC San Diego Health.
«Η ισχαιμία, η μειωμένη ροή αίματος η οποία προκαλείται από καρδιακές παθήσεις, μπορεί να οδηγήσει σε ανεπαρκή ροή αίματος προς τα μάτια και μπορεί να προκαλέσει θάνατο των κυττάρων του αμφιβληστροειδούς, αφήνοντας πίσω του ένα μόνιμο εύρημα. Ορίσαμε αυτό το εύρημα ως ισχαιμικές περιφερικές βλάβες του αμφιβληστροειδούς και προσπαθήσαμε να προσδιορίσουμε εάν αυτό το εύρημα θα μπορούσε να χρησιμεύσει ως βιοδείκτης για καρδιαγγειακές παθήσεις» αναφέρουν οι ερευνητές.
Σύμφωνα με τους ερευνητές, όσο πιο υψηλός ο αριθμός από αυτά τα σημάδια, τόσο μεγαλύτερος είναι ο κίνδυνος των καρδιαγγειακών παθήσεων.
«Ο αμφιβληστροειδής παρέχει σημαντικές ενδείξεις για τις δυσμενείς επιπτώσεις των καρδιαγγειακών προβλημάτων, όπως η υψηλή αρτηριακή πίεση» επισημαίνουν οι Anthony DeMaria, Judith και Jack White, καρδιολόγοι στο UC San Diego Health.
Περίπου κάθε 1 στους 12 άνδρες και 1 στις 200 γυναίκες επηρεάζονται από διαταραχές της έγχρωμης όρασης. Για ένα άτομο με φυσιολογική όραση είναι δύσκολο να φανταστεί πώς είναι να πάσχεις από μία διαταραχή της έγχρωμης όρασης και πώς αυτοί οι άνθρωποι βλέπουν τον κόσμο.
Στον παρακάτω σύνδεσμο μπορείτε να πάρετε μία γεύση σχετικά με το πώς βλέπει ένα άτομο με πρωτανωπία, δευτερανωπία κτλ.
Μελέτη καταλήγει στο συμπέρασμα ότι απαιτείται μικροβιολογική απόδειξη για την απομόνωση του μολυσματικού οργανισμού.
Παρά τη δημοτικότητά τους, τα τοπικά στεροειδή μπορούν να συγχέουν τη διαχείριση ορισμένων ασθενών με κερατίτιδα, καθώς το αντιφλεγμονώδες συστατικό καλύπτει την κλινική πορεία της μολυσματικής δραστηριότητας, εμποδίζοντας τη θεραπεία. Οι συγγραφείς μιας πρόσφατης μελέτης εξέτασαν τα κλινικά χαρακτηριστικά και τα οπτικά αποτελέσματα των ασθενών με σοβαρά έλκη του κερατοειδούς, στους οποίους χορηγήθηκαν τοπικά κορτικοστεροειδή, καθώς και αντιβιοτικές οφθαλμικές σταγόνες, για να εκτιμηθεί η επίδρασή τους.
Από τα 200 μάτια με μολυσματική κερατίτιδα που εξετάστηκαν, σε διάστημα τεσσάρων ετών, 14 μάτια υποβλήθηκαν σε θεραπεία με τοπικά στεροειδή πριν από μια αποδεδειγμένη διάγνωση. Σε όλους τους ασθενείς χορηγήθηκαν στεροειδή για την αντιμετώπιση της κερατίτιδας, λόγω μη ανταποκρινόμενης αντιβιοτικής θεραπείας και τουλάχιστον έξι ασθενείς υποβλήθηκαν σε θεραπεία για στρωματική κερατίτιδα, λόγω του ιού του απλού έρπητος.
Με βάση τα αποτελέσματα της καλλιέργειας, η κερατίτιδα Acanthamoeba (AK) διαγνώστηκε σε έξι ασθενείς, μυκητιακή κερατίτιδα (FK) σε δύο ασθενείς και βακτηριακή κερατίτιδα σε δύο ασθενείς. Οι υπόλοιποι τέσσερις είχαν άγνωστες αιτίες.
Η μελέτη καταλήγει στο συμπέρασμα ότι απαιτούνται μικροβιολογικές ενδείξεις, καθώς και διαφορική διάγνωση της ερπητικής στρωματικής κερατίτιδας όταν συνταγογραφείται ένα τοπικό στεροειδές για υποψία μολυσματικής κερατίτιδας.
«Είναι σημαντικό να αξιολογηθεί ο ασθενής για μυκητιακή κερατίτιδα και κερατίτιδα Acanthamoeba πριν αποφασιστεί η χρήση τοπικών κορτικοστεροειδών για τη θεραπεία της κερατίτιδας», κατέληξαν οι συγγραφείς. «Επειδή η σωστή διαφοροποίηση της βακτηριακής ή μυκητιακής κερατίτιδας από τα κλινικά σημεία ή ευρήματα είναι δύσκολη, ακόμη και για έναν ειδικό του κερατοειδούς, είναι σημαντικό να γίνει βιολογικά αποδεδειγμένη διάγνωση και καλλιέργεια πριν από τη συνταγογράφηση τοπικών κορτικοστεροειδών. Επιπλέον, είναι σημαντικό να σταματήσετε αμέσως την εφαρμογή τοπικών κορτικοστεροειδών όταν η κερατίτιδα δεν βελτιωθεί από αυτά τα στεροειδή», σημειώνουν.
Τα επίπεδα της λεπτίνης και των οιστρογόνων συσχετίστηκαν με την οπτική νευρίτιδα στους άνδρες, αλλά όχι στις γυναίκες.
Τα άτομα με σκλήρυνση κατά πλάκας (MS) γνωρίζουν ότι η κατάσταση της υγείας τους είναι πιο ευάλωτη από τον υπόλοιπο υγιή πληθυσμό και η παχυσαρκία είναι ένας σημαντικός παράγοντας κινδύνου. Νέα έρευνα δείχνει ότι ο μεγαλύτερος Δείκτης Μάζας Σώματος (ΔΜΣ) μπορεί να σχετίζεται με υψηλότερη σοβαρότητα της οξείας οπτικής νευρίτιδας σε άνδρες με σκλήρυνση κατά πλάκας. Η έρευνα αναφέρει, επίσης, ότι οι ορμόνες οιστρογόνο και λεπτίνη φαίνεται να επηρεάζουν την οφθαλμική κατάσταση σε άνδρες με τη συγκεκριμένη πάθηση.
Στη μελέτη συμμετείχαν 61 ασθενείς με σκλήρυνση κατά πλάκας, των οποίων η σοβαρότητα και η ανάρρωση της οξείας οπτικής νευρίτιδας -η οποία βασίστηκε στα αποτελέσματα της οπτικής οξύτητας (VA)- αξιολογήθηκε πριν, κατά τη διάρκεια και μετά την υποτροπή. Οι ερευνητές μέτρησαν τον ΔΜΣ των συμμετεχόντων και τις συγκεντρώσεις οιστρογόνου, λεπτίνης, τεστοστερόνης, σφαιρίνης σε ορμόνη φύλου και βιταμίνης D στον ορό τους.
Χρησιμοποιώντας λογιστική παλινδρόμηση, οι άνδρες με μέτρια/σοβαρή οξεία οπτική νευρίτιδα είχαν υψηλότερο ΔΜΣ (31,26 έναντι 25,73), μεγαλύτερα επίπεδα οιστρογόνου στον ορό (32,24nmol/L έναντι 23,06nmol/L) και αυξημένα ποσοστά λεπτίνης στον ορό (12,29ng/mL έναντι 4,1ng/mL) σε σύγκριση με άνδρες με ήπια οξεία οπτική νευρίτιδα.
Οι ερευνητές δεν παρατήρησαν τα ίδια ευρήματα σε γυναίκες ασθενείς. «Δεν βρήκαμε συσχέτιση με τα επίπεδα του ΔΜΣ ή των ορμονών και την ανάκαμψη της οξείας οπτικής νευρίτιδας», γράφουν οι ερευνητές στη δημοσίευσή τους.
Οι ασθενείς που έχουν πληγεί περισσότερο από την COVID-19 έχει αναφερθεί ότι διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο εμφάνισης οφθαλμικών εκδηλώσεων. Οι ερευνητές στο Παρίσι μοιράστηκαν πρόσφατα τη μελέτη τους στην ακτινολογία σχετικά με τις ανωμαλίες της μαγνητικής τομογραφίας σε ασθενείς.
Η μελέτη αξιολόγησε εννέα ασθενείς (μία γυναίκα και οκτώ άνδρες, μέσης ηλικίας 56 ετών) με ανωμαλίες μαγνητικής τομογραφίας που ελήφθησαν από μια ομάδα 129 ασθενών που παρουσίαζαν σοβαρότερες περιπτώσεις COVID-19. Οκτώ από τους εννέα ασθενείς νοσηλεύτηκαν στη ΜΕΘ. Σε σύγκριση με αυτήν τη μεγαλύτερη μελέτη, οι ερευνητές παρατήρησαν ότι οι εννέα ασθενείς υπό εξέταση είχαν ένα ή περισσότερα οζίδια στον οπίσθιο πόλο του βολβού, μέσω της διαγνωστικής τεχνικής FLAIR-WI MRI. Οι ερευνητές τόνισαν ότι κανένας ασθενής δεν είχε ανωμαλίες στο οπτικό νεύρο, στο οπτικό χίασμα ή στις οπτικές οδούς.
Και οι εννέα ασθενείς είχαν οζίδια στην περιοχή της ωχράς κηλίδος, οκτώ είχαν οζίδια αμφοτερόπλευρα και δύο είχαν οζίδια έξω από την περιοχή της ωχράς κηλίδος. «Αυτά τα οζίδια εκτός της ωχράς κηλίδος δεν ήταν ορατά στους τρεις ασθενείς που υποβλήθηκαν σε οφθαλμολογική εξέταση», σημείωσαν οι ερευνητές. «Αυτό μπορεί να οφείλεται στην έλλειψη ευαισθησίας της κλινικής εξέτασης, η οποία ήταν δύσκολο να εκτελεστεί σε ασθενείς με σοβαρό COVID-19 ή στην καθυστέρηση μεταξύ της ολοκλήρωσης της εξέτασης MRI και της οφθαλμολογικής εξέτασης», πρόσθεσαν.
Τα σοβαρά οφθαλμικά προβλήματα μπορεί σε μεγάλο βαθμό να μην παρατηρηθούν, καθώς οι ασθενείς με COVID-19 αντιμετωπίζονται συχνά σε ΜΕΘ για πολύ πιο σοβαρές, απειλητικές για τη ζωή καταστάσεις. Οι ερευνητές υποστηρίζουν τον έλεγχο και την παρακολούθηση αυτών των ασθενών για την παροχή κατάλληλης θεραπείας και τη βελτίωση της διαχείρισης δυνητικά σοβαρών οφθαλμολογικών εκδηλώσεων.
Ο ξαφνικός, έντονος πόνος στο μάτι -που μπορεί, επίσης, να χαρακτηριστεί ως «μαχαιριά» ή «κάψιμο»- δεν είναι απλώς άβολο, είναι ανησυχητικό. Υπάρχει μια σειρά από διαφορετικές αιτίες γι' αυτόν τον τύπο πόνου στα μάτια, από εκείνες που είναι εύκολο να αντιμετωπιστούν μέχρι σε άλλες που είναι πιο σοβαρές. Είναι σημαντικό να γνωρίζετε το πότε απαιτείται επίσκεψη στον γιατρό ή επείγουσα ιατρική περίθαλψη.
Συχνές αιτίες
Υπάρχουν διάφορες αιτίες «αιχμηρού» πόνου στα μάτια. Εδώ είναι μερικές από τις πιο συνηθισμένες.
Ξένο σώμα στο μάτι.
Ξηρός οφθαλμός.
Πονοκέφαλοι συμπλέγματος.
Γρατσουνιά στον κερατοειδή.
Γλαύκωμα.
Φλεγμονή.
Μόλυνση.
Συμβουλές για καλή υγιεινή των ματιών
Ένας από τους απλούστερους τρόπους αντιμετώπισης του πόνου στα μάτια είναι να αποφευχθούν οι καταστάσεις που τους προκαλούν. Τα περισσότερα από αυτά τα προβλήματα λύνονται με την καλή υγιεινή των ματιών, συμπεριλαμβανομένων των παρακάτω:
Να χρησιμοποιείτε μια καθαρή πετσέτα κάθε φορά όταν σκουπίζετε το πρόσωπο ή την περιοχή γύρω από τα μάτια.
Πλένετε συχνά τα χέρια σας.
Κρατήστε τα χέρια και τα δάχτυλά σας μακριά από τα μάτια σας.
Αποφεύγεται φακούς επαφής όταν μολύνονται τα μάτια σας.
Μην χρησιμοποιείτε μακιγιάζ όταν μολύνονται τα μάτια σας.
Πότε χρειάζεται επίσκεψη σε οφθαλμίατρο;
Όποτε και αν αντιμετωπίζετε έντονο πόνο στα μάτια και δεν είστε σίγουροι τι το προκαλεί είναι η ώρα για να επισκεφτείτε έναν γιατρό.
Οι ενέσεις συνδέθηκαν με σημαντικά υψηλότερο κίνδυνο θανάτου σε άτομα με ιστορικό εγκεφαλικού επεισοδίου ή καρδιακής προσβολής.
Μια πρόσφατη μελέτη ανέφερε ότι ασθενείς με εκφυλισμό ωχράς κηλίδος που έχουν υποστεί στο παρελθόν εγκεφαλικό επεισόδιο ή οξύ έμφραγμα του μυοκαρδίου και υποβάλλονται σε ενδοϋαλώδεις ενέσεις κατά του VEGF, διατρέχουν αυξημένο κίνδυνο θνησιμότητας.
Η μελέτη της Ταϊβάν περιελάμβανε 3.384 άτομα που έλαβαν ένεση κατά του VEGF μετά τη διάγνωση εγκεφαλικού επεισοδίου ή οξέος εμφράγματος του μυοκαρδίου και 13.536 άτομα που δεν εκτέθηκαν ποτέ σε αυτές τις ενέσεις. Αυτές οι δύο ομάδες αντιστοιχίστηκαν ένα προς τέσσερα αναλόγως με την ηλικία, το φύλο, τις συν-νοσηρότητες και την ημερομηνία εγκεφαλικού επεισοδίου/εμφράγματος του μυοκαρδίου. Διεξήχθησαν επίσης αναλύσεις υποομάδων σύμφωνα με το διάστημα μεταξύ εμφράγματος και ένεσης εγκεφαλικού επεισοδίου/μυοκαρδίου (λιγότερο από έξι μήνες, έξι μήνες έως ένα έτος, ένα έως δύο χρόνια, μεγαλύτερο από δύο χρόνια).
Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι η ομάδα ένεσης είχε σημαντικά υψηλότερο κίνδυνο θνησιμότητας από την ομάδα χωρίς ένεση (προσαρμοσμένη αναλογία κινδύνου =2,37). Οι αναλύσεις υπο-ομάδων έδειξαν ότι η αυξημένη θνησιμότητα ήταν σημαντική σε ασθενείς που έλαβαν την πρώτη τους ένεση κατά του VEGF εντός ενός έτους μετά από εγκεφαλικό επεισόδιο ή οξύ έμφραγμα του μυοκαρδίου.
Ένας 58χρονος άνδρας που παρουσίασε διπλωπία και ανώμαλη οφθαλμοκινητικότητα διαγνώστηκε αργότερα με COVID-19.
Το περιστατικό περιγράφεται στο« BMJ Case Reports», με τους συγγραφείς να τονίζουν ότι τα νευρο-οφθαλμικά συμπτώματα μπορεί να είναι η μόνη ή πρώτη εκδήλωση της COVID-19.
Ο ασθενής παρουσιάστηκε στο νοσοκομείο μετά από κάθετη διπλωπία για 10 ημέρες. Η εξέταση της εξωφθάλμιας κίνησης έδειξε ενδοπυρηνική οφθαλμοπληγία.
Περαιτέρω εξετάσεις αποκάλυψαν ότι ο ασθενής είχε COVID-19 και προηγουμένως μη διαγνωσμένο διαβήτη.
Μετά τη θεραπεία, η παρακολούθηση σε διάστημα τεσσάρων εβδομάδων απεκάλυψε ότι ο ασθενής ήταν απαλλαγμένος από διπλωπία και η οφθαλμοκινητικότητά του επανήλθε στο φυσιολογικό. Επέστρεψε ένα αρνητικό τεστ COVID-19.
Οι συγγραφείς τόνισαν: «Οι νευρο-οφθαλμικές εκδηλώσεις στην COVID-19 πλέον αναγνωρίζονται όλο και περισσότερο στους ασθενείς».
Το αυτοαναφερόμενο ιστορικό ασθενών δεν αποτελείται από αντικειμενικά δεδομένα και η ασαφής αποτίμηση του ιατρικού ιστορικού μπορεί να έχει σημαντικές συνέπειες για ασθένειες όπως το γλαύκωμα, όπου το οικογενειακό ιστορικό της νόσου αυξάνει τον κίνδυνο ενός ατόμου.
Τα αυτοαναφερόμενα δεδομένα ενέχουν τριπλάσιο αυξημένο κίνδυνο, κάτι που αποτελεί υποτίμηση, καθώς πολλοί ασθενείς δεν γνωρίζουν μέλη της οικογένειας που έχουν γλαύκωμα. Μια πρόσφατη μελέτη ξεκίνησε μια εκστρατεία για τον έλεγχο συγγενών πρώτου βαθμού ασθενών με γλαύκωμα στη Νότια Ινδία για να αποκτήσουν μια πιο ακριβή αξιολόγηση κινδύνου, αλλά η μελέτη αποκάλυψε ότι η πρόσβαση αυτών των συγγενών στην κλινική δεν ήταν εύκολη.
Οι ερευνητές επικοινώνησαν με 1.598 ασθενείς με γλαύκωμα, είτε με επιστολή είτε τηλεφωνικώς, και τους ζήτησαν να φέρουν τα αδέλφια και τα παιδιά τους για έλεγχο γλαυκώματος. Συνολικά 206 συμμετέχοντες παρευρέθηκαν μαζί με 50 αδέλφια και παιδιά. Οι συμμετέχοντες υποβλήθηκαν σε τυπικές οφθαλμολογικές εξετάσεις και ερωτηματολόγια για να εκτιμήσουν τον κίνδυνο για γλαύκωμα.
Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι αυτοί οι ασθενείς είχαν σχεδόν διπλάσιες πιθανότητες να παρευρεθούν εάν προσπαθούσαν να τους φέρουν σε επαφή με επιστολή και τηλεφωνικώς, παρά μόνο με μία επιστολή. Περισσότερο από το 50% των ασθενών δήλωσαν ότι οι συγγενείς τους δεν μπορούσαν να παρευρεθούν επειδή δεν ζούσαν στην περιοχή και το 20% είπε ότι οι συγγενείς τους είχαν άλλες δεσμεύσεις. Από εκείνους τους συγγενείς που εξετάστηκαν, το 58% δεν γνώριζαν ότι διατρέχουν αυξημένο κίνδυνο για γλαύκωμα λόγω του οικογενειακού ιστορικού, το 32% δεν γνώριζε ότι ο συγγενής που τους προσκάλεσε στον έλεγχο είχε γλαύκωμα και το 26% στην πραγματικότητα είχε σχετικά ευρήματα για γλαύκωμα.
Παρά τους αριθμούς αυτούς, οι ερευνητές σημείωσαν ότι το επίπεδο ευαισθητοποίησης του γλαυκώματος στους ασθενείς στη μελέτη φαινόταν μεγαλύτερο από ό, τι σε προηγούμενες αναφορές από την Ινδία. Πιστεύουν ότι αυτό είναι πιθανό επειδή το Aravind Eye Hospital συνιστά οικογενειακό έλεγχο ως μέρος της ρουτίνας παροχής συμβουλών σε ασθενείς με γλαύκωμα.
Οι ερευνητές κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι η συμμετοχή ήταν χαμηλή σε αυτήν την εκστρατεία ελέγχου του γλαυκώματος, αλλά εντόπισαν τομείς για βελτίωση, όπως η τοποθεσία ελέγχου και η μέθοδος πρόσκλησης.
Ερευνητές ειδικευμένοι στην ψυχιατρική και την ψυχολογία στο Πανεπιστήμιο του Ελσίνκι διερεύνησαν τις επιπτώσεις της κατάθλιψης στην οπτική αντίληψη. Η μελέτη επιβεβαίωσε ότι η επεξεργασία οπτικών πληροφοριών μεταβάλλεται σε άτομα με κατάθλιψη, ένα φαινόμενο που πιθανότατα συνδέεται με την επεξεργασία πληροφοριών στον εγκεφαλικό φλοιό.
Η μελέτη δημοσιεύθηκε στο «Journal of Psychiatry and Neuroscience».
Στη μελέτη η επεξεργασία οπτικών πληροφοριών από ασθενείς με κατάθλιψη συγκρίθηκε με εκείνη μιας ομάδας ελέγχου χρησιμοποιώντας δύο οπτικές εξετάσεις. Στις δοκιμές αντίληψης τα άτομα της μελέτης συνέκριναν τη φωτεινότητα και την αντίθεση των απλών μοτίβων.
«Αυτό που προκάλεσε έκπληξη ήταν ότι οι καταθλιπτικοί ασθενείς αντιλήφθηκαν την αντίθεση των εικόνων που εμφανίζονται διαφορετικά από τα άτομα που δεν είχαν κατάθλιψη», σημιεώνει ο ερευνητής της Ακαδημίας της Φινλανδίας Viljami Salmela.
Οι ασθενείς που πάσχουν από κατάθλιψη αντιλήφθηκαν την οπτική ψευδαίσθηση που παρουσιάζεται στα σχήματα ως πιο αδύναμη και, κατά συνέπεια, η αντίθεση ως κάπως ισχυρότερη, από εκείνους που δεν είχαν διαγνωστεί με κατάθλιψη.
Ο εντοπισμός των αλλαγών στη λειτουργία του εγκεφάλου στις οποίες βασίζονται οι ψυχικές διαταραχές είναι σημαντικός προκειμένου να αυξηθεί η κατανόηση της έναρξης αυτών των διαταραχών και του τρόπου ανάπτυξης αποτελεσματικών θεραπειών για αυτές.
Οι αλλαγές στο χρώμα των ματιών είναι σπάνιες. Μερικές φορές το χρώμα των ματιών μπορεί να φαίνεται να αλλάζει όταν οι κόρες των ματιών διασταλούν. Τα χρώματα στο περιβάλλον, συμπεριλαμβανομένου του φωτισμού και των ρούχων που φοράμε, μπορούν να δώσουν την ψευδαίσθηση της αλλαγής του χρώματος των ματιών.
Μια πραγματική αλλαγή χρώματος των ματιών μπορεί να είναι ακίνδυνη ή μπορεί να είναι ένα σημάδι μιας κατάστασης που χρειάζεται θεραπεία. Οι αλλαγές στο χρώμα των ματιών μπορεί να σχετίζονται μόνο με την ίριδα ή αλλαγές σε άλλα μέρη του ματιού μπορούν να κάνουν το χρώμα της ίριδας να φαίνεται διαφορετικό.
«Οι παράγοντες που μπορούν να κάνουν τα μάτια να αλλάξουν χρώματα -ή να φαίνεται ότι έχουν διαφορετικά χρώματα- περιλαμβάνουν τα γονίδια, τις ασθένειες, τα φάρμακα και το τραύμα», παρατηρεί ο Omar Chaudhary, MD, οφθαλμίατρος στο Potomac, Md.
Ο εκφυλισμός της ωχράς κηλίδος που σχετίζεται με την ηλικία (AMD) έχει έναν αριθμό γνωστών παραγόντων κινδύνου για την εξέλιξή της, πολλοί από τους οποίους είναι τροποποιήσιμοι, όπως είναι το κάπνισμα και το βάρος, αλλά η κατάσταση σχετίζεται επίσης και με την παρουσία φλεγμονής. Νέα μελέτη σχετικά με τον αντίκτυπο της συστηματικής φλεγμονής στην ενδιάμεση AMD επισημαίνει δύο κύριους παράγοντες που συμβάλλουν στην πρόοδο της νόσου.
Οι ερευνητές αξιολόγησαν συνδυασμούς 27 φλεγμονωδών δεικτών μεταξύ 99 ασθενών σε ενδιάμεσο στάδιο της AMD. Οι δείκτες περιλάμβαναν παράγοντες συμπληρώματος, κυτοκίνες, χημειοκίνες και υψηλής ευαισθησίας C-αντιδρώσα πρωτεΐνη (hsCRP).
Από τους 99 ασθενείς, οι 21 εξελίχθηκαν σε προχωρημένο στάδιο AMD. Οι ερευνητές εντόπισαν δύο βασικούς παράγοντες που συνέβαλαν στον κίνδυνο της εξέλιξης σε προχωρημένη νόσο: το προ-φλεγμονώδες TNFa και το αντιφλεγμονώδες IL1ra.
Οι ασθενείς ενδέχεται να έχουν αυξημένο κίνδυνο εξέλιξης της νόσου λόγω «πολλών διαφορετικών συνδυασμών επιπέδων αναλυτή», σημείωσαν οι ερευνητές στην εργασία τους. Ένας αυξημένος κίνδυνος εξέλιξης της νόσου μπορεί να προκύψει από έναν συνδυασμό υψηλών τιμών IL6 και χαμηλότερων από τον μέσο όρο επιπέδων CRP, για παράδειγμα. Οι ερευνητές υποστηρίζουν, επίσης, ότι χαμηλά και υψηλά επίπεδα άλλων βιοδεικτών (CCL2 και C3, αντιστοίχως) θα αυξήσουν τον κίνδυνο εμφάνισης της νόσου.
Η ηλικία συσχετίστηκε περισσότερο με παραλλαγές βιοδεικτών που υποδηλώνουν AMD. Οι αλλαγές στο φλεγμονώδες σύστημα που σχετίζονται με τη γήρανση, γνωστές ως «φλεγμονή-γήρανση», δείχνουν ταυτόχρονες αλλαγές στους προ- και αντιφλεγμονώδεις δείκτες, σύμφωνα με τους συγγραφείς της μελέτης. «Οι αναλύσεις μας βρήκαν παρομοίως παραλλαγές στα επίπεδα αναλυτή με την ηλικία που δεν αντιπροσωπεύεται από μια απλή αύξηση σε όλους τους δείκτες ή μια αλλαγή στη σχετική ισορροπία μεταξύ προ- και αντιφλεγμονωδών δεικτών, αλλά μάλλον μια πιο περίπλοκη σχέση», σημείωσαν.
Οι ερευνητές κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι ορισμένοι συνδυασμοί βιοδεικτών θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για τη διάκριση μεταξύ ασθενών που εμφάνισαν AMD και δεν εξελίχθηκε σε προχωρημένο στάδιο της ασθένειας. Επειδή η μελέτη τους έδειξε ότι ο αυξημένος κίνδυνος μπορεί να προκύψει από διαφορετικούς συνδυασμούς επιπέδων αναλυτή, υποθέτουν ότι οι φλεγμονώδεις βιοδείκτες έχουν μια περίπλοκη σχέση με την AMD.
Οι ερευνητές επεσήμαναν ότι η μελέτη της συστηματικής φλεγμονής μεταξύ των ασθενών σε ενδιάμεσο στάδιο AMD μπορεί να «παρέχει πληροφορίες για τα πρώιμα παθολογικά συμβάντα και ενδεχομένως να εντοπίσει ασθενείς με υψηλότερο κίνδυνο για την ανάπτυξη της σοβαρής AMD».
Το Moorfields Eye Hospital δημιούργησε ένα νέο τμήμα που θα επικεντρωθεί στη χρήση της τεχνολογίας για την υποστήριξη και παροχή τηλε-υγειονομικής περίθαλψης. Το τμήμα ψηφιακής ιατρικής θα βασιστεί σε υπάρχοντες δομές, συμπεριλαμβανομένων των τηλε-ραντεβού μέσω διαδικτύου, μιας διαδικτυακής υπηρεσίας επειγόντων περιστατικών και μιας υπηρεσίας απομακρυσμένων διαγνώσεων σε περιστατικά που υποβάλλουν οι οπτομέτρες. Ακόμα, το τμήμα θα αναλάβει την παρακολούθηση της κλινικής ασφάλειας των ψηφιακών συστημάτων, τον συντονισμό της κλινικής εισόδου στον σχεδιασμό της ψηφιακής υποδομής και την υποστήριξη της εφαρμογής των νέων τεχνολογιών στην πράξη. Το τμήμα θα αναλάβει την πραγματική επικύρωση νέων δυνατοτήτων και θα επιτρέψει την ταχεία πλοήγηση νέων ψηφιακών υπηρεσιών. Η ιατρική διευθύντρια του Moorfields Eye Hospital, Louisa Wickham, τόνισε ότι το Moorfields υπήρξε ανέκαθεν «παγκόσμιος ηγέτης» στην ψηφιακή ιατρική. «Αυτό το νέο τμήμα θα μας βοηθήσει να συνεχίσουμε να κάνουμε μεγάλα βήματα στη χρήση των τελευταίων τεχνολογιών για να μεταμορφώσουμε τον τρόπο με τον οποίο παρέχουμε οφθαλμική φροντίδα, έτσι ώστε να μπορούμε να συνεχίσουμε να παρέχουμε την καλύτερη φροντίδα για τους ασθενείς μας» συμπλήρωσε.
Οι ηλικιωμένοι αποδέκτες των μοσχευμάτων ενδοθηλιακής κερατοπλαστικής (DMEK) είναι πιο πιθανό να παρουσιάσουν απόρριψη μοσχεύματος, ανεξαρτήτως από τη χαμηλή συχνότητα εμφάνισης πρώιμων επιπλοκών μετά τη διαδικασία, σύμφωνα με νέα έρευνα.
Η μελέτη, που δημοσιεύθηκε στο «Current Eye Research», περιλάμβανε ανασκόπηση ασθενών ηλικίας περίπου 76 ετών που υποβλήθηκαν σε χειρουργικές επεμβάσεις DMEK μεταξύ του 2016 και του 2018. Σε μια διετή παρακολούθηση, οι ερευνητές συνέκριναν επιπλοκές, επιβίωση μοσχεύματος και οπτική οξύτητα μεταξύ 21 ατόμων ηλικίας 70 ετών και άνω και 27 ατόμων ηλικίας 85 ετών και άνω.
Σε σύγκριση με τα μεγαλύτερα άτομα, οι νεότεροι παραλήπτες είχαν χαμηλότερο ποσοστό προεγχειρητικού γλαυκώματος (περίπου 14% έναντι 52%) και ψευδοφακικής φυσαλιδώδους κερατοπάθειας (περίπου 10% έναντι 59%), αλλά υψηλότερο ποσοστό ενδοθηλιακής δυστροφίας Fuchs (57% έναντι 15%,) όταν συνδυαζόταν με επέμβαση καταρράκτη κατά τη διάρκεια της χειρουργικής επέμβασης DMEK (52% έναντι 7%).
Οι ερευνητές σημείωσαν, επίσης, επιπλοκές όπως ανεπάρκεια μοσχεύματος, κυστεοειδές οίδημα της ωχράς κηλίδος ή μολυσματική κερατίτιδα, που ήταν ανεξάρτητες από την ηλικία του δέκτη του μοσχεύματος.
Άλλα βασικά ευρήματα της μελέτης περιλάμβαναν:
Την αποκόλληση της μεμβράνης του Descemet, που ήταν πιο συχνή σε νεότερα άτομα σε σύγκριση με τους ηλικιωμένους παραλήπτες (περίπου 43% έναντι 15%).
Αύξηση της οπτικής οξύτητας μεταξύ των ομάδων που παρέμεινε συγκρίσιμη έως ένα έτος. Σε δύο χρόνια τα άτομα στην ηλικιωμένη ομάδα ασθενών παρουσίασαν σημαντική μείωση (0,14 έναντι 0,74).
Τα άτομα ηλικίας άνω των 85 ετών είχαν σημαντικά υψηλότερο ποσοστό αποτυχίας μοσχεύματος κατά τη διάρκεια των 24 μηνών (περίπου 41% έναντι 5%) και μικρότερο χρόνο επιβίωσης μοσχεύματος.
Μετά την προσαρμογή ως προς πιθανούς συγχυτικούς παράγοντες όπως η ενδοθηλιακή δυστροφία του Fuchs, η ψευδοφακική φυσαλιδώδης κερατοπάθεια και το γλαύκωμα, οι ασθενείς ηλικίας άνω των 85 ετών παρέμειναν σε υψηλότερο κίνδυνο για ανεπάρκεια μοσχεύματος.
Οι συγγραφείς της BMJ Case Reports περιέγραψαν τη θεραπεία ενός ασθενούς που ανέπτυξε τήξη του κερατοειδούς ως αποτέλεσμα της έλλειψης βιταμίνης Α. Ο 34χρονος άνδρας παρουσιάστηκε στο νοσοκομείο μετά από μια εβδομάδα απώλειας όρασης και λευκής αδιαφάνειας και στα δύο μάτια. Ο ασθενής, ο οποίος είχε ιστορικό χρόνιας κατάχρησης αλκοόλ, βρέθηκε να πάσχει από βασικές ανεπάρκειες βιταμινών, συμπεριλαμβανομένων των βιταμινών Α και Β. Η οπτική οξύτητά ήταν αντίληψη του φωτός και στα δύο μάτια και η βιομικροσκόπηση της λυχνίας σχισμής αποκάλυψε συνολική τήξη κερατοειδούς. Ο ασθενής υποβλήθηκε σε θεραπεία με ενδοφλέβιο συμπλήρωμα πολυβιταμινών για πέντε ημέρες και στη συνέχεια έλαβε συμπληρώματα βιταμίνης από του στόματος. Υποβλήθηκε σε μεταμόσχευση κερατοειδούς και στα δύο μάτια. Την πρώτη ημέρα μετά τη χειρουργική επέμβαση, η οπτική οξύτητα του ασθενούς ήταν 1/20 και στα δύο μάτια.
Η Quantel Medical δημιούργησε το www.mydryeyedisease.com, έναν ιστότοπο που έχει σχεδιαστεί για να παρέχει στο ευρύ κοινό πληροφορίες σχετικά με την ασθένεια της ξηροφθαλμίας.
Η ξηροφθαλμία είναι ο δεύτερος πιο κοινός λόγος επίσκεψης σε οφθαλμίατρο, καθώς έως και το 50% των ασθενών που επισκέπτονται έναν γιατρό μπορεί να αντιμετωπίζουν το συγκεκριμένο πρόβλημα. Για να βοηθήσει τους επαγγελματίες να αναπτύξουν το έργο τους σχετικά με την αντιμετώπιση της ξηροφθαλμίας, η Quantel Medical δημιούργησε τον παραπάνω ιστότοπο, που βοηθά τους ασθενείς να κατανοήσουν καλύτερα την ασθένεια, τα συμπτώματα και τις αιτίες της και να εντοπίσουν λύσεις διάγνωσης και θεραπείας για τη διαχείρισή της.
«Οι οφθαλμίατροι με τους οποίους συνεργαζόμαστε μας είπαν ότι οι ασθενείς τους εξέφραζαν μια πραγματική ανάγκη για περισσότερες πληροφορίες, ώστε να μπορέσουν να κατανοήσουν την ξηροφθαλμία», δήλωσε η Delphine Southon, διευθύντρια των προϊόντων της σειράς ξηρών ματιών της Quantel Medical. «Αποφασίσαμε, λοιπόν, να αναπτύξουμε αυτόν τον ιστότοπο για να δώσουμε στους οφθαλμιάτρους ένα πρακτικό εργαλείο, σχεδιασμένο με γνώμονα τους ασθενείς τους, για να υποστηρίζει-επιβεβαιώνει τις συνομιλίες μεταξύ των γιατρών και των ασθενών», προσθέτει η ίδια.
Ο ιστότοπος θα ενημερώνεται, επίσης, κάθε μήνα με ένα σύνολο ειδήσεων που σχετίζεται με την ξηροφθαλμία και την εποχή ή άλλο επίκαιρο ζήτημα, όπως η αύξηση των ασθενών που πάσχουν από ξηροφθαλμία ως αποτέλεσμα της χρήσης της μάσκας ή η ξηροφθαλμία και η χρήση της οθόνης του υπολογιστή. Αυτά τα είδη ειδήσεων θα βοηθήσουν τους ασθενείς να κατανοήσουν καλύτερα τις αιτίες της νόσου και τις καθημερινές ενέργειες που μπορούν να κάνουν για να περιορίσουν τις επιπτώσεις της.
Η σοβαρή μόνιμη απώλεια όρασης συνδέθηκε με τη μεγαλύτερη ηλικία, την ανοσοκαταστολή και τη ραγοειδίτιδα.
Ο έρπης ζωστήρας, εμφανίζεται συνήθως σε ηλικιωμένους ενήλικες και μπορεί να επηρεάσει τα μάτια σημαντικά. Εκδηλώνεται ως πτώση βλεφάρου, ουλές βλεφάρου, εκτρόπιον, εντρόπιον, σκληρίτιδα, ατροφία του κερατοειδούς ή φλεγμονή του οπτικού νεύρου, του αμφιβληστροειδούς ή του χοριοειδούς και πιθανώς οδηγεί σε μόνιμη απώλεια όρασης.
Η ηλικία, η φυλή και η κατάσταση του ανοσοποιητικού συστήματος είναι γνωστοί παράγοντες κινδύνου για την επανενεργοποίηση του ιού, αλλά πρόσφατη μελέτη εντόπισε παράγοντες κινδύνου ειδικά για την απώλεια όρασης που σχετίζεται με τον έρπητα ζωστήρα. Εκτός από την ηλικία και την κατάσταση του ανοσοποιητικού, διαπίστωσε ότι η παρουσία ραγοειδίτιδας διαδραματίζει επίσης ρόλο.
Η μελέτη περιελάμβανε 869 άτομα με έρπητα ζωστήρα, εκ των οποίων το 84,8% διαγνώστηκε με οφθαλμική επιπλοκή κατά τον πρώτο μήνα. Οι ασθενείς είχαν μέσο χρόνο παρακολούθησης 6,3 ετών.
Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι οι πιο συχνές μορφές οφθαλμικής επιπλοκής ήταν η επιπεφυκίτιδα (76,1%), η κερατίτιδα (51,2%) και η ραγοειδίτιδα (47,6%). Επίσης, διαπίστωσαν μέτρια απώλεια όρασης (≤20/50) δευτερογενή από τον έρπητα στο 9,6% των ματιών και σοβαρή απώλεια όρασης (≤20/200) στο 3,6%. «Οι αιτίες της απώλειας όρασης περιελάμβαναν ουλές του κερατοειδούς (94%), διάτρηση του κερατοειδούς (4,8%) και δευτερογενές γλαύκωμα (1,2%)», δήλωσαν οι συγγραφείς. Η σοβαρή απώλεια όρασης που οφείλεται στον έρπητα συνδέθηκε σημαντικά με την ηλικία, την ανοσοκαταστολή, την κακή οπτική οξύτητα και τη ραγοειδίτιδα.
Οι ερευνητές κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι περίπου 1 στα 10 άτομα μπορεί να αναπτύξει μέτρια ή σοβαρή απώλεια όρασης, κυρίως λόγω ουλών του κερατοειδούς. Η σοβαρή μόνιμη απώλεια όρασης συνδέθηκε με την ραγοειδίτιδα, την ανοσοκαταστολή και τη μεγαλύτερη ηλικία.
Γράφει η οπτομέτρης Layal Naji, η οποία είναι λέκτορας οπτομετρίας στο Πανεπιστήμιο της Καμπέρα.
Κατά τη διάρκεια των ετών πρακτικής μου, έχω παρατηρήσει την ολοένα και συχνότερη χρήση προϊόντων και υπηρεσιών ομορφιάς μεταξύ των γυναικών όλων των ηλικιών και υπάρχει μια διαφορά μεταξύ αυτού που αισθάνονται άνετα να αποκαλύψουν σε έναν άνδρα οπτομέτρη και μια γυναίκα.
Εδώ, προσπάθησα να γεφυρώσω αυτό το κενό, χρησιμοποιώντας μερικές πραγματικές περιπτώσεις, μαζί με πληροφορίες από τον οφθαλμοπλαστικό χειρουργό Δρ Paul Rosser, ο οποίος έγινε πρόσφατα το πρώτο επίτιμο μέλος της Εταιρείας Κοσμητικής Ιατρικής της Νέας Ζηλανδίας
Το δραστικό συστατικό στην κόλλα που χρησιμοποιείται στην εφαρμογή επέκτασης βλεφαρίδων είναι ο κυανοακρυλικός αιθυλεστέρας, ο οποίος δημιουργείται εξώθερμα καθώς έρχεται σε επαφή με την υγρασία. Αυτή η αύξηση της θερμοκρασίας μπορεί να προκαλέσει θερμικό κάψιμο. Πρόκειται για μια σημαντική διαφορική διάγνωση που πρέπει να θυμάστε στην παρουσία οιδηματωδών βλεφάρων μετά την εφαρμογή επέκτασης βλεφαρίδων.
Το πιο σημαντικό, ωστόσο, είναι η δερματίτιδα εξ επαφής. Όπως επισημαίνει ο Maz Hussein, «ένα από τα μεγαλύτερα εμπόδια είναι ότι οι πελάτες δεν αποκαλύπτουν πάντα με ακρίβεια τα φάρμακα τα οποία χρησιμοποιούν. Για παράδειγμα, γίνεται όλο και πιο συνηθισμένο για τις γυναίκες να χρησιμοποιούν ρετινοειδή, καθώς δεν χρησιμοποιούνται πλέον μόνο ως φάρμακα για την ακμή, αλλά αναγνωρίζονται για τις αντιγηραντικές τους ιδιότητες. Οι πελάτες ξεχνούν να αναφέρουν ότι το χρησιμοποιούν τοπικά στο πρόσωπό τους, κάτι που μπορεί να αυξήσει τον κίνδυνο δερματίτιδας και άλλων δερματικών αντιδράσεων».
Οι καλλυντικές παρεμβάσεις δεν σχετίζονται πάντα ωστόσο με τη ματαιοδοξία. Είχα μια 21χρονη γυναίκα ασθενή με εντρόπιον που είχε συνεχώς εκδορές στον κερατοειδή, καθώς και ασταθή φιλμ δακρύων από μη φυσιολογικά μοτίβα βλεφαρισμού. Πειραματιστήκαμε να τη στείλουμε για να κάνει μια «ανύψωση βλεφαρίδων», φαινόμενο που αντιμετώπισε την εντροπία της χωρίς τη διεισδυτικότητα ή την αρνητική αισθητική επίδραση εναλλακτικών τρόπων θεραπείας, όπως το Botox και η καυτηρίαση.
Μελέτη διαπίστωσε βραδύτερους χρόνους απόκρισης ειδικά σε αυτούς που πάσχουν από γλαύκωμα.
Οι οδικές μελέτες έχουν προτείνει ότι οι οδηγοί με οφθαλμικές παθήσεις και μειωμένη όραση δεν είναι τόσο καλοί στην αντίληψη του κινδύνου. Ωστόσο, οι αξιολογήσεις ανοικτού δρόμου μπορεί να ποικίλλουν λόγω των διαφορών στις συνθήκες κυκλοφορίας από τη μία αξιολόγηση στην άλλη, καθώς και τον αριθμό και τη φύση των πιθανών κινδύνων.
Πρόσφατη μελέτη χρησιμοποίησε δοκιμές αντίληψης κινδύνου βάσει υπολογιστή που σχετίζονται με την οδηγική απόδοση και τον κίνδυνο σύγκρουσης για να προσδιορίσει ότι οι οδηγοί ηλικίας 65 ετών και άνω, με οφθαλμικές παθήσεις όπως καταρράκτης, εκφυλισμός ωχράς κηλίδος και γλαύκωμα, έχουν σημαντικές καθυστερήσεις στους χρόνους απόκρισης. Οι ερευνητές σημείωσαν, επίσης, ότι η ευαισθησία στην κίνηση συσχετίστηκε περισσότερο με τους χρόνους απόκρισης, ακόμη και όταν προσαρμόστηκε για την ηλικία.
Η μελέτη περιελάμβανε 99 συμμετέχοντες με οφθαλμικές παθήσεις και 118 υγιείς ίδιας ηλικίας. Ζητήθηκε από τους συμμετέχοντες να πατήσουν την οθόνη του υπολογιστή όσο το δυνατόν νωρίτερα για να δείξουν τη θέση των οδηγών του δρόμου που ήταν πιθανό να εμπλακούν σε συγκρούσεις, παρακολουθώντας τους μέσα από την κάμερα ενός αυτοκινήτου. Οι ερευνητές μέτρησαν τον χρόνο απόκρισης σε επιλεγμένες συγκρούσεις κίνησης από το πρώτο σημείο που ο οδηγός ο οποίος εμπλέκεται στη διένεξη θα μπορούσε να προσδιοριστεί μέχρι τη στιγμή που ο συμμετέχων απάντησε.
Οι συμμετέχοντες με οφθαλμική νόσο παρουσίασαν καθυστέρηση 0,73 δευτερολέπτων στους χρόνους απόκρισης σε σύγκριση με τους υγιείς (6,61 δευτερόλεπτα έναντι 5,88 δευτερόλεπτα). Οι συμμετέχοντες με γλαύκωμα παρουσίασαν τους πιο αργούς χρόνους απόκρισης όλων των συμμετεχόντων.
Η μελέτη σημείωσε ότι οι βραδύτερες απαντήσεις στη δοκιμή αντίληψης κινδύνου έχουν συσχετιστεί με αυξημένο κίνδυνο σύγκρουσης και χαμηλότερη απόδοση οδήγησης, τόσο στους νεότερους όσο και στους μεγαλύτερους οδηγούς.
Η μελέτη κατέληξε στο συμπέρασμα ότι οι δοκιμές αντίληψης κινδύνου μπορούν να δώσουν πληροφορίες για τις δυσκολίες σχετικά με την ανίχνευση οδικών κινδύνων των ηλικιωμένων οδηγών με οφθαλμικές παθήσεις και να προσφέρουν μια πιθανή οδό για παρεμβάσεις όσον αφορά τη βελτίωση της οδικής ασφάλειας.
Οι ασθενείς με κερατόκωνο που δεν έχουν υποστεί αγωγή και είναι νέοι ή έχουν κυρτότερη κερατομετρία (Max-K) ενδέχεται να διατρέχουν αυξημένο κίνδυνο εξέλιξης της νόσου, σύμφωνα με νέα έρευνα που δημοσιεύθηκε στο «British Journal of Ophthalmology».
Για κάθε 1,00D κυρτότερου Kmax, οι ερευνητές σημείωσαν 7% και 3% μεγαλύτερο κίνδυνο επιδείνωσης της οπτικής οξύτητας και λέπτυνσης του κερατοειδούς, αντιστοίχως. Για κάθε «ένα έτος ηλικίας», η μελέτη διαπίστωσε 4% και 2% μεγαλύτερη πιθανότητα πιο κυρτού και λεπτού κερατοειδή χιτώνα, αντιστοίχως.
Στην έρευνα μεγάλης κλίμακας συμμετείχαν 3.994 μάτια 2.283 ασθενών χωρίς θεραπεία από 34 κέντρα σε όλη την Αυστραλία, τη Νέα Ζηλανδία, την Ιταλία και την Ισπανία. Οι ερευνητές χαρακτήρισαν τους ασθενείς ως προοδευτικούς ή σταθερούς για κάθε μία από τις κλινικές παραμέτρους της μελέτης: οπτική οξύτητα, Kmax και λεπτότερο πάχος κερατοειδούς.
Συγκεκριμένα, οι ερευνητές σημείωσαν μια τάση απώλειας οπτικής οξύτητας σε συμμετέχοντες που είχαν υψηλότερη απώλεια οπτικής οξύτητας κατά την έναρξη (λόγος κινδύνου · HR: 1,15 ανά logMAR αύξηση γραμμής σε VA) και κυρτότερη τιμή Kmax (HR: 1,07 ανά 1D αύξηση). Επιπλέον, άτομα που ήταν νεότερα κατά την έναρξη της μελέτης έδειξαν τάση αύξησης του Max-K (HR: 0,96 ανά έτος).
Τα ευρήματα της μελέτης ευθυγραμμίζονται με τη μελέτη Collaborative Longitudinal Evaluation of Keratoconus (CLEK), που ήταν καθοριστικής σημασίας για την εξέταση της φυσικής ιστορίας του κερατόκωνου, σημείωσαν οι ερευνητές. Στη μελέτης CLEK, το 19% των ματιών προχώρησε με 10 ή περισσότερα γράμματα BCVA μετά από επτά χρόνια παρακολούθησης.
Λαμβάνοντας υπόψη τα ευρήματα της μελέτης, οι συγγραφείς συνιστούν στους ασθενείς με καλύτερη οπτική οξύτητα, παχύτερο λεπτότερο σημείο κερατοειδούς και νεότερη ηλικία κατά την έναρξη να παρακολουθούνται στενότερα, καθώς διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο επιδείνωσης της οπτικής οξύτητας και της λέπτυνσης του κερατοειδούς.
Μερικές από τις πιο κοινές ασθένειες που σχετίζονται με τα μάτια είναι αποφεύξιμες και εμφανίζουν ισχυρούς παράγοντες κινδύνου πριν από την έναρξη. Ωστόσο, από την άλλη, είναι πολύ πιο δύσκολο να εντοπιστεί μια ομάδα ατόμων που κινδυνεύουν από γλαύκωμα.
Το γλαύκωμα σχετίζεται με αυξημένα επίπεδα ενδοφθάλμιας πίεσης (IOP) και ένας ακριβής, μη επεμβατικός, τρόπος παρακολούθησης της ΙΟΡ ενός ατόμου για μεγάλο χρονικό διάστημα θα βοηθούσε στο να αυξηθούν σημαντικά οι πιθανότητες διατήρησης της όρασης.
Τα ηχητικά κύματα που χρησιμοποιούνται ως κινητή μέθοδος μέτρησης ανιχνεύουν αυξανόμενες τιμές της IOP, προκαλώντας έγκαιρη διάγνωση και θεραπεία.
Επιστήμονες στο Πανεπιστήμιο του Μπέρμιγχαμ έχουν πραγματοποιήσει επιτυχώς πειράματα χρησιμοποιώντας ηχητικά κύματα και μοντέλα ματιών, δημοσιεύοντας τα ευρήματά τους στο περιοδικό Engineering Reports.
Ο συν-συγγραφέας Δρ Khamis Essa, διευθυντής του Advanced Manufacturing Group στο Πανεπιστήμιο του Μπέρμιγχαμ, σχολιάζει σχετικώς: «Ανακαλύψαμε μια σχέση μεταξύ της εσωτερικής πίεσης ενός αντικειμένου και του συντελεστή ακουστικής ανάκλασης. Με περαιτέρω έρευνα για τη γεωμετρία των ματιών και πώς αυτό επηρεάζει την αλληλεπίδραση με τα ηχητικά κύματα, είναι δυνατή η χρήση ενός smartphone για την ακριβή μέτρηση της IOP από το σπίτι του χρήστη».
Οι παράγοντες κινδύνου για άλλες οφθαλμικές παθήσεις είναι ευκολότερο να εκτιμηθούν -για παράδειγμα, στην περίπτωση της διαβητικής αμφιβληστροειδοπάθειας, τα άτομα με διαβήτη διατρέχουν ιδιαίτερο κίνδυνο και παρακολουθούνται συνεχώς για μικροσκοπικά εξογκώματα που αναπτύσσονται στα αιμοφόρα αγγεία του ματιού.
Η τρέχουσα μέθοδος «gold standard» για τη μέτρηση της ΙΟΡ είναι η τονομετρία της επαφής, όπου σταγόνες, ακολουθούμενες από μη τοξική βαφή, ενσταλάσσονται στα μάτια του ασθενούς. Υπάρχουν ωστόσο προβλήματα και σφάλματα μέτρησης που σχετίζονται με αυτήν τη μέθοδο.
Ένας ανεξάρτητος παράγοντας κινδύνου του γλαυκώματος είναι ένα λεπτό πάχος κεντρικού κερατοειδούς (CCT) -είτε από φυσική εμφάνιση είτε από μια διαδικασία όπως μία χειρουργική επέμβαση ματιών λέιζερ. Ένας λεπτός κερατοειδής προκαλεί τεχνητά χαμηλές ενδείξεις IOP όταν χρησιμοποιείται τονομετρία επαφής.
Ο μόνος τρόπος για να επαληθευτούν τα αποτελέσματα είναι με πλήρη εξέταση των ματιών.
Η IOP είναι μια ζωτική μέτρηση της υγιούς όρασης, που ορίζεται ως η πίεση που δημιουργείται από τη συνεχή ανανέωση των υγρών των ματιών.
Η οφθαλμική υπέρταση προκαλείται από ανισορροπία στην παραγωγή και αποστράγγιση του υδατοειδές υγρού -πιο συχνή σε ηλικιωμένους ενήλικες.
Το γλαύκωμα είναι μια ασθένεια του οπτικού νεύρου, η οποία εκτιμάται ότι επηρεάζει 79,6 εκατομμύρια ανθρώπους παγκοσμίως και, εάν αφεθεί χωρίς θεραπεία, προκαλεί μη αναστρέψιμη βλάβη. Στις περισσότερες περιπτώσεις, η τύφλωση μπορεί να προληφθεί με κατάλληλο έλεγχο και θεραπεία.
Οι επιστήμονες ερευνούν αν τα βλαστικά κύτταρα του μυελού των οστών θα μπορούσαν να βοηθήσουν στον περιορισμό της απώλειας των γαγγλιακών κυττάρων του αμφιβληστροειδούς και, συνεπώς, στην πρόληψη της τύφλωσης σε ασθενείς με γλαύκωμα. Οι επιστήμονες έχουν ήδη αποδείξει ότι η μεταμόσχευση βλαστικών κυττάρων του μυελού των οστών στα μάτια πειραματόζωων με γλαύκωμα μπορεί να αποτρέψει τον θάνατο των γαγγλιακών κυττάρων του αμφιβληστροειδούς. Ο επικεφαλής της έρευνας, ο Δρ Ben Mead, του Πανεπιστημίου του Κάρντιφ, δήλωσε ότι η ομάδα εργάζεται για να προσδιορίσει ποιος τύπος βλαστικών κυττάρων του μυελού των οστών είναι το πιο αποτελεσματικό και κατάλληλο για κλινικές δοκιμές. «Αυτά τα βλαστικά κύτταρα του μυελού των οστών λειτουργούν ως μίνι εργοστάσια, εκκρίνοντας πολλούς παράγοντες που προστατεύουν τα γαγγλιακά κύτταρα του αμφιβληστροειδούς», σημειώνει. Η έρευνα χρηματοδοτείται από το Fight for Sight, σε συνεργασία με το Glaucoma UK και την Health and Care Research Wales
Τα νεύρα του κερατοειδούς κόβονται μερικές φορές όταν δημιουργείται ο κρημνός κατά τη διάρκεια του LASIK. Ο παράγοντας ανάπτυξης νεύρου προάγει την επιτυχία μετά την επέμβαση LASIK. Σε μοντέλα κουνελιών επιδιόρθωσε βλάβη στον κερατοειδή και βελτίωσε τα συμπτώματα ξηροφθαλμίας.
Ευτυχώς, η θεραπεία με έναν παράγοντα ανάπτυξης νεύρων (NGF) έχει δείξει την ικανότητα να συμβάλλει τόσο την αναγέννηση των κερατοειδικών νεύρων όσο, και ενδεχομένως, στη θεραπεία της ξηροφθαλμίας, μια κοινή μετεγχειρητική επιπλοκή του LASIK. Οι ερευνητές μελέτησαν πρόσφατα τα αποτελέσματά του και διαπίστωσαν ότι το NGF είχε «μια προφανή επίδραση» στην επιδιόρθωση των νεύρων και τη δυνατότητα βελτίωσης των συμπτωμάτων ξηροφθαλμίας.
Η μελέτη συνέκρινε το NGF με θεραπείες με hycosan και φυσιολογικό ορό σε 38 λευκά κουνέλια της Νέας Ζηλανδίας που υποβλήθηκαν σε LASIK. Οι ερευνητές μέτρησαν την ευαισθησία του κερατοειδούς, την πυκνότητα των νεύρων και τον αριθμό των βασικών και επιφανειακών στρωματικών νεύρων του κερατοειδούς. Τα αποτελέσματα συγκρίθηκαν σε έναν και τρεις μήνες μετά την επέμβαση. Ο χρόνος διάσπασης δακρύων (TBUT) χρησιμοποιήθηκε για την εκτίμηση της ξηροφθαλμίας. Τρεις μήνες μετά τη χειρουργική επέμβαση, οι κερατοειδείς αποκόπηκαν για ανοσοϊστοχημική ανάλυση.
Οι ερευνητές ανέφεραν ότι μετά το LASIK, ο NGF επιτάχυνε σημαντικά τον χρόνο ανάκτησης των πυκνότητας και των αριθμών των βασικών και επιφανειακών στρωματικών νεύρων και στα δύο χρονικά διαστήματα. Η ευαισθησία του κερατοειδούς αυξήθηκε επίσης σημαντικά στην ομάδα NGF. Το TBUT παρουσίασε στατιστικώς σημαντικά μεγαλύτερους χρόνους στην ομάδα NGF και στα δύο σημεία παρακολούθησης και η ανάλυση ανοσοφθορισμού αποκάλυψε ότι η ποσότητα των νευρικών ινών ήταν μεγαλύτερη στην ομάδα NGF.
Οι ερευνητές κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι η τοπικά χορηγούμενη NGF προάγει την ευαισθησία του κερατοειδούς, την αναγέννηση των νεύρων και τα βελτιωμένα συμπτώματα ξηροφθαλμίας μετά το LASIK.
Ένας ασθενής με ξαφνική απώλεια όρασης, αμφιτερόπλευρη ημιανοπία, ωχρό οπτικό νεύρο, νυσταγμό οξείας έναρξης, πτώση βλεφάρων, διόφθαλμη διπλωπία, ανισοκορία, τραύμα ή οίδημα οπτικού δίσκου θα πρέπει να θέσει σε εγρήγορση έναν οπτομέτρη.
Το σωστό ιστορικό, η ενδελεχής εξέταση, η απεικόνιση και η επικοινωνία είναι απαραίτητα για την έγκαιρη διάγνωση και διαχείριση.
Το μάτι αποτελεί ένα παράθυρο στον εγκέφαλο και το υπόλοιπο του κεντρικού νευρικού συστήματος, επιτρέποντας στους οπτομέτρες να αναγνωρίσουν ενδεικτικά σημάδια νευρολογικών καταστάσεων. Μερικές από αυτές τις διαταραχές είναι απειλητικές για την όραση και άλλες μπορεί να είναι απειλητικές για τη ζωή.
Η ικανότητα αναγνώρισης τόσο των διακριτών όσο και των λεπτών συμπτωμάτων και των κλινικών συμπτωμάτων της νευρο-οφθαλμικής νόσου θέτει την οπτομετρία σε θέση να επηρεάσει θετικά την ποιότητα ζωής ενός ασθενούς.
Η έγκαιρη, κατάλληλη εξέταση και η επιπρόσθετη επεξεργασία είναι κρίσιμες για τη διαπίστωση μιας ακριβούς διάγνωσης.
Η νευρο-οφθαλμική εξέταση ξεκινά πάντα με μια λεπτομερή λήψη ιστορικού. Αυτό περιλαμβάνει την υποβολή του κύριου παραπόνου του ασθενούς, μαζί με το ιατρικό ιστορικό, το οφθαλμικό ιστορικό, το κοινωνικό ιστορικό και τη λίστα λήψης φαρμάκων. Το ιστορικό θα πρέπει να ακολουθείται από μια ολοκληρωμένη οφθαλμική αξιολόγηση του οπτικού συστήματος
Η χωρική ανάλυση της όρασης (π.χ. BCVA) σε κάθε μάτι πρέπει να προσδιορίζεται σε απόσταση για μακριά και κοντά (διάθλαση, pinhole ή πιθανές εικόνες οξύτητας). Η έγχρωμη όραση, μέσω ψευδο-ισοχρωματικών πλακών Ishihara ή πλακών Hardy-Rand-Rittler, τεστ αντανακλαστικών κόρης, έλεγχος οπτικού πεδίου (στατική αυτοματοποιημένη περιμετρία, χειροκίνητη περιμετρία Goldmann ή εφαπτομενική οθόνη), ευαισθησία αντίθεσης και σύγκριση φωτεινότητας θα πρέπει να εκτελεστούν όλα, μαζί με ενδελεχή εξέταση του βυθού με άμεση και έμμεση οφθαλμοσκόπηση.
Προβλήματα οφθαλμικής ευθυγράμμισης ή κινητικότητας όπως διπλωπία, κλίση κεφαλής, στροφή προσώπου κ.λπ., θα πρέπει επίσης να ληφθούν υπόψιν.
Περισσότερα μπορείτε να δείτε στον παρακάτω σύνδεσμο:
Η συγκεκριμένη μελέτη δείχνει ότι η εξέλιξη του γλαυκώματος συσχετίστηκε με χαμηλότερη βασική υστέρηση του κερατοειδούς και μείωση του παράγοντα κερατοειδικής αντοχής με την πάροδο του χρόνου.
Η επίδραση των παραγόντων του κερατοειδούς στο γλαύκωμα έχει αποτελέσει ενδιαφέρον αντικείμενο τα τελευταία χρόνια, με τους εδικούς να υποστηρίζουν ότι οι τιμές υστέρησης του κερατοειδούς κάτω από το μέσο όρο (CH) αποκαλύπτουν την ευπάθεια του οπτικού νεύρου που το καθιστά πιο ευαίσθητο σε βλάβες, ενώ ο αυξημένος παράγοντας αντοχής του κερατοειδούς (CRF ) ενδέχεται να αντικατοπτρίζει μια κατάσταση που παρέχει κάποιο προστατευτικό όφελος. Η διόρθωση των μετρήσεων τονομετρίας για τις επιδράσεις της βιομηχανικής του κερατοειδούς θεωρείται επίσης ότι παρέχει μια πιο αληθινή εκτίμηση της ενδοφθάλμιας πίεσης.
Οι ερευνητές πρόσφατα διερεύνησαν την αλλαγή με την πάροδο του χρόνου σε CRF και CH ως παράγοντες κινδύνου για την εξέλιξη του οπτικού πεδίου. Σε αυτήν την προοπτική μελέτη παρατήρησης παρακολουθήθηκαν 72 μάτια 48 ασθενών ή υπόπτων γλαυκώματος (μέση ηλικία 68,1) για περίπου 4,5 χρόνια. Τριάντα ένα μάτια ταξινομήθηκαν ως ύποπτοι γλαυκώματος, ενώ 41 θεωρήθηκαν ως γλαύκωμα (29 ήπια, έξι μέτρια και έξι σοβαρά). Όλοι οι συμμετέχοντες συμμετείχαν στη μελέτη Diagnostic Innovations in Glaucoma, σχεδιασμένη για την αξιολόγηση της δομής του οπτικού νεύρου και της οπτικής λειτουργίας στο γλαύκωμα.
Πολλοί προγνωστικοί παράγοντες διερευνήθηκαν εκτός από την αλλαγή του CRF και το βασικό CH, συμπεριλαμβανομένης της ηλικίας, της φυλής και του φύλου.
Αν και οι CRF και CH παρέμειναν σταθεροί σε όλο το φάσμα των γλαυκωματικών ματιών, μια μείωση του CRF με την πάροδο του χρόνου, καθώς και μια χαμηλότερη βασική CH, σχετίζονταν με ταχύτερη εξέλιξη του οπτικού πεδίου. Αυτό ισχύει ακόμη και μετά την προσαρμογή των στοιχείων όσον αφορά την ηλικία, τη φυλή και την ενδοφθάλμια πίεση.
Τα μέσα επίπεδα αναφοράς ήταν 9,0mm Hg για CH και 9,3mm Hg για CRF. Κάθε μείωση 1mm Hg στα CH και CRF συσχετίστηκε, αντιστοίχως, με ταχύτερο ρυθμό απώλειας μέσης απόκλισης οπτικού πεδίου (MD) 0,12dB/yr και 0,14dB/yr.
Οι συγγραφείς κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι η ανακάλυψή τους για χαμηλότερο βασικό CH που σχετίζεται με την επιδείνωση των οπτικών πεδίων είναι σύμφωνη με προηγούμενες μελέτες, και σημείωσαν ότι η σχέση υστέρησης με το γλαύκωμα είναι πιο ενδεικτική της κατάστασης του οπτικού πεδίου από το πάχος του κεντρικού κερατοειδούς (CCT) μόνο. «Το χαμηλότερο βασικό CH έχει αποδειχθεί ότι έχει ισχυρότερη σχέση από το λεπτότερο CCT για την εξέλιξη του οπτικού πεδίου με την πάροδο του χρόνου, αν και το λεπτότερο CCT σχετίζεται πιο έντονα με ένα χειρότερο οπτικό πεδίο. Η μελέτη μας αντικατοπτρίζει αυτή τη συσχέτιση στο ότι τα γλαυκωματώδη μάτια είχαν ένα λεπτότερο CCT και χειρότερο MD βασικής γραμμής» ανέφεραν οι ερευνητές.
Η μελέτη σημειώνει, επίσης, ότι το CRF και το CH έχουν αποδειχθεί ότι μειώνονται με την ηλικία στα φυσιολογικά μάτια, καθώς τα φυσικά χαρακτηριστικά του κερατοειδούς αλλάζουν με την ηλικία.
Με βάση αυτά τα αποτελέσματα οι ερευνητές υποστηρίζουν ότι οι εξετάσεις παρακολούθησης πρέπει να εκτιμούν την αντίσταση και την ελαστικότητα του κερατοειδούς με στόχο τον εντοπισμό των ματιών με τον υψηλότερο κίνδυνο.
Ένας τραυματισμός στα μάτια μπορεί να συμβεί ανά πάσα στιγμή και σε οποιοδήποτε μέρος. Η επαρκής πρόληψη είναι σημαντική και θα μπορούσε να εξαλείψει πολλούς τραυματισμούς στα μάτια. Σχεδόν το 50% των τραυματισμών συμβαίνουν κατά τη διάρκεια των αθλητικών και των ψυχαγωγικών δραστηριοτήτων -συχνότερα σε παιδιά και εφήβους, από οποιαδήποτε άλλη ηλικιακή ομάδα.
Τα κοφτερά παιχνίδια είναι ιδιαιτέρως επικίνδυνα. Μολύβια, στιλό, μαχαίρια, άγκιστρα ψαρέματος και ψαλίδια μπορούν εύκολα να διεισδύσουν στο μάτι. Τα paint balls όπλα μπορούν, επίσης, να προκαλέσουν πολύ σοβαρούς τραυματισμούς. Τα πυροτεχνήματα είναι, ακόμη, εξαιρετικά επικίνδυνα για τα μάτια και δεν πρέπει ποτέ να επιτρέπεται σε παιδιά να τα χρησιμοποιούν.
Επιπροσθέτως, οικιακά είδη όπως τα πιρούνια, οι κρεμάστρες, τα εργαλεία κηπουρικής και οι συσκευές κουζίνας μπορεί να προκαλέσουν σημαντικούς τραυματισμούς. Ακόμη οι χημικές ουσίες που χρησιμοποιούνται στο σπίτι όπως η χλωρίνη, τα προϊόντα καθαρισμού του σπιτιού ακόμη και τα σαπούνια, τα σαμπουάν και τα αρώματα μπορούν να προκαλέσουν υπερβολικό ερεθισμό ή/και ζημιά.
Επιπλέον, τραυματισμοί στα μάτια μπορούν να συμβούν στα αθλήματα με μπάλα υψηλής ταχύτητας όπως είναι το τένις, το ποδόσφαιρο, το μπάσκετ και η υδατοσφαίριση. Ευτυχώς, προστατευτικά γυαλιά ή ασπίδες προσώπου διατίθενται για τα περισσότερα αθλήματα.
Τα παιδιά (και οι ενήλικες) με κακή όραση στο ένα μάτι ή και στα δύο μάτια πρέπει να φορούν γυαλιά για προστασία στα οποία να έχουν προσαρμόσει διορθωτικούς οφθαλμικούς φακούς. Τα αθλητικά γυαλιά είναι απαραίτητα όταν συμμετέχετε σε κάποιο σπορ.
Σε περίπτωση χημικού τραυματισμού, το άμεσο ξέπλυμα με νερό είναι απαραίτητο. Ξεπλύνετε τα μάτια και το πρόσωπο με νερό για τουλάχιστον 10-15 λεπτά. Στη συνέχεια πρέπει να γίνει επίσκεψη σε οφθαλμίατρο.
Εάν ένα αιχμηρό αντικείμενο έχει διαπεράσει το μάτι (όπως ένα αγκίστρι ψαρέματος), μην το τραβήξετε έξω. Αντ' αυτού, μεταφέρετε το άτομο απευθείας στο νοσοκομείο. Άλλοι αμβλείς ή αιχμηροί τραυματισμοί θα πρέπει να εξεταστούν άμεσα από έναν οφθαλμίατρο, καθώς η σοβαρή φύση του τραυματισμού μπορεί να μην είναι άμεσα εμφανής. Είναι επίσης σημαντικό να αποτρέψετε το παιδί από την κατανάλωση τροφής ή ποτού από το στόμα διότι, αφού συμβεί ο τραυματισμός, μπορεί να χρειαστεί αναισθησία για την καλύτερη αξιολόγηση ή για την έγκαιρη χειρουργική αντιμετώπιση.
Τα άτομα με γλαύκωμα διαβάζουν περίπου 19 λιγότερες λέξεις ανά λεπτό.
Ο στόχος διαχείρισης του γλαυκώματος είναι πάντα η διατήρηση της κεντρικής όρασης, αλλά νέα έρευνα που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Journal of Glaucoma, διαπιστώνει ότι οι ασθενείς μπορεί να έχουν ακόμη μεγαλύτερη δυσκολία στην ανάγνωση σε σύγκριση με υγιή άτομα της ίδιας ηλικίας.
Συγκεκριμένα, άτομα με γλαύκωμα διαβάζουν περίπου 19 λιγότερες λέξεις ανά λεπτό σε σύγκριση με τους ελέγχους οι οποίοι αντιπροσώπευαν περίπου 19% χαμηλότερη μέση ταχύτητα ανάγνωσης.
Στην έρευνα συμμετείχαν 35 ασθενείς με γλαύκωμα και 32 υγιείς παρόμοιας ηλικίας με οπτική οξύτητα καλύτερη από 0,4 logMAR και στα δύο μάτια. Δεν υπήρχε σημαντική διαφορά στο φύλο, την εκπαίδευση και την οπτική οξύτητα μεταξύ των ομάδων. Κάθε συμμετέχων είχε μια λεπτομερή εξέταση ματιών ακολουθούμενη από ένα τεστ απόδοσης ανάγνωσης πέντε διαγραμμάτων.
Σε ασθενείς με γλαύκωμα οι μέσες αποκλίσεις στα καλύτερα και χειρότερα μάτια ήταν -6,29 ± 6,36dB και -11,08 ± 0,23dB, αντιστοίχως. Αυτοί οι συμμετέχοντες είχαν σημαντικά χαμηλότερες ταχύτητες ανάγνωσης, με μέσο όρο 83,2 ± 25,12 λέξεις ανά λεπτό σε σύγκριση με 102,29 ± 29,57 λέξεις ανά λεπτό σε υγιή άτομα. Σημείωση: η ταχύτητα ανάγνωσης στην ομάδα του γλαυκώματος ήταν χαμηλότερη και στα πέντε διαγράμματα.
Επιπρόσθετα, παρατηρήθηκε αύξηση των αποδόσεων γλαυκώματος κατά 1,29 φορές για κάθε 10 λέξεις ανά λεπτό στη μέση ταχύτητα ανάγνωσης, η οποία διατηρήθηκε μετά τον υπολογισμό της ηλικίας, της σχολικής εκπαίδευσης και της οπτικής οξύτητας.
Απαιτούνται περαιτέρω μελέτες για να εκτιμηθεί ο πραγματικός αντίκτυπος της επιδεινωμένης απόδοσης ανάγνωσης στις καθημερινές εργασίες και να διερευνηθεί εάν οι παρεμβάσεις μπορεί να είναι δυνατές για τη βελτίωση της απόδοσης ανάγνωσης σε αυτούς τους ασθενείς, κατέληξαν οι συγγραφείς της μελέτης.
Προκαλούμενος από τον ιό έρπητα τύπου 1, ο έρπης των ματιών (οφθαλμικός έρπης) είναι μια συχνή, επαναλαμβανόμενη ιογενής λοίμωξη που επηρεάζει τα μάτια. Αυτός ο τύπος ιού έρπητος μπορεί να προκαλέσει φλεγμονή και ουλές του κερατοειδούς που μερικές φορές αναφέρονται ως «κρύες» πληγές στο μάτι. Ο έρπης του ματιού μπορεί να μεταδοθεί μέσω στενής επαφής με μολυσμένο άτομο του οποίου ο ιός είναι ενεργός.
Το Εθνικό Ινστιτούτο Ματιών (NEI) αναφέρει ότι περίπου 400.000 Αμερικανοί έχουν βιώσει κάποια μορφή οφθαλμικού έρπητα, με σχεδόν 50.000 νέα και επαναλαμβανόμενα περιστατικά να συμβαίνουν κάθε χρόνο.
Οι ερευνητές, που υποστηρίζονται από το Discovery Eye Foundation (DEF), έχουν σημειώσει μεγάλη πρόοδο στην κατανόηση των μοριακών μηχανισμών του οφθαλμικού έρπητος, συμπεριλαμβανομένης της καθυστέρησης της επανεργοποίησής του και των ουλών που δημιουργεί.
Οι επιστήμονες συνεχίζουν να κατανοούν το LAT, το κύριο γονίδιο του ιού που είναι ενεργό κατά την καθυστέρηση εμφάνισης του έρπητος, συμπεριλαμβανομένου του κεντρικού ρόλου του στη διατήρηση του ιού αόρατου μεταξύ επιθέσεων και των τρόπων με τους οποίους αναστέλλει την ανοσολογική απόκριση του οργανισμού στη μόλυνση από έρπητα.
Στο βίντεο που ακολουθεί παρουσιάζονται τα κύρια συμπτώματα του ιού του έρπητος.
Σύμφωνα με μια νέα μελέτη, η οποία δημοσιεύτηκε στο JAMA Ophthalmology, οι απειλητικές για την όραση οφθαλμικές λοιμώξεις αυξάνονται στα άτομα που είναι εθισμένα στα ναρκωτικά. Οι νοσηλείες για ενδογενή ενδοφθαλμίτιδα αυξήθηκαν κατά 400% μεταξύ 2003 και 2016 μεταξύ ατόμων με ιστορικό ενδοφλέβιας χρήσης ναρκωτικών.
Η μόλυνση μπορεί να αναπτυχθεί όταν βακτήρια ή μύκητες εισέρχονται στην κυκλοφορία του αίματος μέσω της χρήσης βρώμικων βελόνων και μετά να φτάσουν έως στα μάτια.
Η ενδογενής ενδοφθαλμίτιδα είναι εξαιρετικά σπάνια, αλλά μπορεί να έχει καταστροφικές συνέπειες.
Η μελέτη διαπίστωσε μια απότομη αύξηση των σοβαρών οφθαλμικών λοιμώξεων μετά το 2010, οπότε οι ρυθμιστικές αρχές περιόρισαν τις συνταγογραφήσεις των οπιοειδών. Οι ερευνητές υποπτεύονται ότι άτομα στα οποία συνταγογράφονταν οπιοειδή άρχισαν να στρέφονται στην αναζήτηση φθηνότερων και πιο εύκολα διαθέσιμων οπιοειδών στον δρόμο.
Τα ενέσιμα ναρκωτικά, όπως η ηρωίνη, έχουν γίνει επικίνδυνα δημοφιλή τα τελευταία χρόνια. Οι υπερβολικές δόσεις ναρκωτικών έφτασαν σε ανησυχητικά επίπεδα κατά τη διάρκεια της πανδημίας COVID-19. Η ενδογενής ενδοφθαλμίτιδα είναι μια σπάνια αλλά επίμονη απειλή, καθώς η επιδημία των οπιοειδών συνεχίζεται.
Τα άτομα με σοβαρές οφθαλμικές λοιμώξεις αναπτύσσουν πόνο στα μάτια, ερυθρότητα και φλεγμονή, καθώς και επιδείνωση της όρασης. Ένα πρησμένο απόστημα γεμάτο πύον σχηματίζεται στο μάτι καθώς εξελίσσεται η λοίμωξη. Εάν δεν αντιμετωπιστεί, η λοίμωξη μπορεί να εξαπλωθεί στον αμφιβληστροειδή και να προκαλέσει ανεπανόρθωτη βλάβη στην όραση.
Ένας στους δέκα ασθενείς με ξηροφθαλμία σε πέντε χώρες είπαν ότι δεν μπορούν να εργαστούν λόγω της κατάστασής τους.
Η οφθαλμική φαρμακευτική εταιρεία Santen ανέθεσε τη σχετική έρευνα στην οποία συμμετείχαν 500 ασθενείς με ξηροφθαλμία σε ολόκληρο το Ηνωμένο Βασίλειο, τη Γαλλία, τη Γερμανία, την Ιταλία και την Ισπανία.
Τα αποτελέσματα της έρευνας αποκάλυψαν ότι το 65% των ερωτηθέντων αύξησαν τον χρόνο που περνούσαν μπροστά από την οθόνη κατά τη διάρκεια του lockdown.
Στο Ηνωμένο Βασίλειο, περίπου ένας στους πέντε (22%) ασθενείς με ξηροφθαλμία ανέφερε ότι τα συμπτώματά του είχαν επιδεινωθεί κατά τη διάρκεια της πανδημίας.
Ένας στους τέσσερις ασθενείς στο Ηνωμένο Βασίλειο είπε ότι τα συμπτώματα είχαν διαταράξει τον ύπνο του και προκάλεσαν πονοκεφάλους, ενώ ένας στους πέντε είπε ότι η ξηροφθαλμία είχε αρνητική επίδραση στην ψυχική του υγεία.
Οι ασθενείς με ξηροφθαλμία στο Ηνωμένο Βασίλειο ήταν λιγότερο πιθανό να δουν έναν επαγγελματία υγειονομικής περίθαλψης για την κατάστασή τους κατά τη διάρκεια της πανδημίας, με το 85% να αναφέρει ότι δεν είχαν δει γιατρό για να συζητήσουν το πρόβλημα της ξηροφθαλμίας τους τους τελευταίους τέσσερις μήνες.
Εκείνοι που απαιτούσαν ραντεβού, αλλά τελικώς το απέρριψαν, το έκαναν για διάφορους λόγους, συμπεριλαμβανομένων των ανησυχιών τους σχετικά με τη μεταδοτικότητα της COVID-19 σε δημόσιους χώρους (41%), την επιθυμία να μειώσουν την επιβάρυνση των υπηρεσιών υγείας (36%), την αδυναμία ραντεβού ή μεγάλης διάρκειας αναμονής (15%) και την κατάστασή τους ως άτομα υψηλού κινδύνου (16%).
Νέα έρευνα δείχνει ότι το να ζεις σε μια πόλη με κακή ποιότητα αέρα αυξάνει την πιθανότητα εμφάνισης εκφυλισμού της ωχράς κηλίδος που σχετίζεται με την ηλικία (AMD) -μια από τις κυριότερες αιτίες τύφλωσης. Η μελέτη, που δημοσιεύθηκε στο British Journal of Ophthalmology, διαπίστωσε ότι οι κάτοικοι των πολύ μολυσμένων περιοχών είχαν τουλάχιστον 8% περισσότερες πιθανότητες να διαγνωστούν με ηλικιακή εκφύλισης της ωχράς κηλίδος σε σχέση με κατοίκους λιγότερο μολυσμένων περιοχών.
Η Ηλικιακή εκφύλιση της Ωχράς Κηλίδος αναπτύσσεται όταν η ωχρά κηλίδα, το μέρος του οφθαλμού που είναι υπεύθυνο για την κεντρική όραση, έχει υποστεί ζημιά.
«Αυτή η νέα μελέτη δείχνει μια σχέση μεταξύ της ατμοσφαιρικής ρύπανσης και του κινδύνου AMD, αλλά εξακολουθούμε να μην γνωρίζουμε τον εμπλεκόμενο μηχανισμό», δήλωσε ο Raj Maturi, MD, κλινικός εκπρόσωπος της Αμερικανικής Ακαδημίας Οφθαλμολογίας. «Γνωρίζουμε ότι η αυξημένη φλεγμονή μπορεί να αυξήσει τον κίνδυνο εκφυλισμού ξηράς μορφής της ωχράς κηλίδος και ότι οι ρύποι αυξάνουν τις φλεγμονώδεις αποκρίσεις» προσθέτει.
Επιστήμονες από το University College London (UCL) πρόκειται να διερευνήσουν εάν οι κληρονομικές βλάβες του αμφιβληστροειδούς θα μπορούσαν να αντιμετωπιστούν με τη χρήση της τεχνολογίας επεξεργασίας γονιδίου.
Η έρευνα, που χρηματοδοτείται από το Fight for Sight, περιλαμβάνει τη χρήση της βασικής τεχνολογίας CRISPR-CAS9 για την άμεση επιδιόρθωση ελαττωματικών γονιδίων.
Η τεχνική θα εφαρμοστεί σε αμφιβληστροειδείς που καλλιεργούνται στο εργαστήριο, χρησιμοποιώντας ένα σύστημα που αναπτύχθηκε από τους ερευνητές το οποίο χωρίζει τα βασικά μηχανήματα επεξεργασίας με γνώμονα τους ξεχωριστούς ιικούς φορείς.
Το μηχάνημα ανασυνδυάζεται όταν εισάγεται στους φωτοϋποδοχείς ανίχνευσης φωτός εντός των μίνι εργαστηρικών αμφιβληστροειδών.
Ο επικεφαλής της έρευνας UCL, η Dr Jacqui van der Spuy, τόνισε ότι η βασική τεχνολογία επεξεργασίας έχει προσαρμοστεί για να ξεπεράσει τους περιορισμούς που μέχρι σήμερα έχουν αποτρέψει τη χρήση της τεχνικής για τη θεραπεία γενετικών ασθενειών.
«Η μελέτη μας θα προωθήσει σημαντικά την εφαρμογή της άμεσης επεξεργασίας βάσης ως θεραπευτικής προσέγγισης για κληρονομικές ασθένειες του αμφιβληστροειδούς και άλλων γενετικών παθήσεων και θα επιταχύνει τις τεχνολογίες βασικής επεξεργασίας προς μια κλινική θεραπεία για ασθενείς με γενετικές παθήσεις των ματιών», εξήγησε η Dr Jacqui van der Spuy.
Η χειρουργική επέμβαση του καταρράκτη προκαλεί μείωση της διαμέτρου της κόρης και μεταβολές τόσο στο σχήμα όσο και στη δυναμική της. Σε ασθενείς που υποβλήθηκαν σε χειρουργική επέμβαση καταρράκτη, η ποιότητα της εικόνας του αμφιβληστροειδούς εξαρτάται όχι μόνο από τα φυσικά χαρακτηριστικά του φακικού ενδοφακού, αλλά και από τη διάμετρο της κόρης. Αυτή η μετεγχειρητική μείωση της διαμέτρου της κόρης θα μετριάσει τις επιπτώσεις των εκτροπών υψηλής τάξης, όπως η σφαιρική εκτροπή, αλλά, από την άλλη πλευρά, μπορεί επίσης να περιορίσει στην πράξη τα οφέλη των πολυεστιακών ενδοφακών.
Ασθενείς με μεγάλη κόρη σε μεσοπικές συνθήκες παρουσιάζουν απώλεια της ευαισθησίας της αντίθεσης (SC) σε υψηλές συχνότητες.
Η μελέτη αυτή έχει ως σκοπό να περιγράψει τη συμπεριφορά της κόρης σε δύο διαφορετικούς πληθυσμούς (γυναίκες και άνδρες ασθενείς που υποβλήθηκαν σε χειρουργική επέμβαση καταρράκτη) αξιολογώντας τις κόρες των οφθαλμών πριν και μετεγχειρητικά σε δύο διαφορετικές συνθήκες φωτισμού (φωτοπικές και μεσοπικές). Μελετήθηκαν, επίσης, η συσχέτιση των αλλαγών της κόρης, με το βάθος προσθίου θαλάμου (ACD) και την ηλικία.
Τα αποτελέσματα αυτής της μελέτης που προέκυψαν δείχνουν ότι οι άνδρες έχουν μεγαλύτερη μείωση στη διάμετρο της κόρης σε σχέση με τις γυναίκες μετά από χειρουργική επέμβαση καταρράκτη, τόσο σε φωτοπικές όσο και σε μεσοπικές καταστάσεις. Οι αλλαγές στη διάμετρο της κόρης των ανδρών είναι έως και τρεις φορές μεγαλύτερες από αυτές των γυναικών.
Επιπλέον, διαπιστώθηκε ότι οι αλλαγές στη διάμετρο της κόρης των γυναικών σε φωτοπικές συνθήκες και οι μεταβολές στη διάμετρο της κόρης των ανδρών σε μεσοπικές συνθήκες συσχετίζονται με την ηλικία των ασθενών.
Η μείωση της οπτικής οξύτητας ειδικότερα συνδέθηκε με δυσκολίες ανάκλησης σε μια μελέτη των πληθυσμών των ΗΠΑ και της Κίνας.
Προηγούμενες μελέτες έχουν διερευνήσει τη σχέση μεταξύ της όρασης και της γνωστικής απώλειας, καθώς ο αριθμός των ατόμων με άνοια παγκοσμίως αυξάνεται κάθε χρόνο λόγω του αυξανόμενου ηλικιωμένου πληθυσμού. Ωστόσο, τα αποτελέσματα ήταν περιορισμένα και δεν είχαν επικεντρωθεί σε διαφορετικά υπόβαθρα και εθνικότητες, γι 'αυτό οι ερευνητές εξέτασαν πρόσφατα εάν η εξασθένηση της όρασης και οι ασθένειες των ματιών δρούσαν ως «προγνωστικά» για την απώλεια μνήμης.
Οι ερευνητές μελέτησαν ταυτοχρόνως ασθενείς στην Κίνα και τις Ηνωμένες Πολιτείες, χρησιμοποιώντας δεδομένα με αντιπροσωπευτικά δείγματα βάσει πληθυσμού από κάθε χώρα. Το κινεζικό σύνολο δεδομένων περιελάμβανε 8.315 συμμετέχοντες και η ομάδα των ΗΠΑ περιελάμβανε 8.939. Όλοι ήταν ηλικίας 50 ετών και άνω.
Κατά τη διάρκεια τετραετούς παρακολούθησης, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι η εξασθένηση της μακρινής όρασης σχετίζεται με μεγαλύτερη μείωση της μνήμης, τόσο στην Κίνα όσο και στις Ηνωμένες Πολιτείες. Το ιστορικό χειρουργικής επέμβασης καταρράκτη ή γλαυκώματος δεν επηρέασε τα αποτελέσματα και στις δύο ομάδες.
«Το μέγεθος της αντίστροφης συσχέτισης μεταξύ της όρασης και της αλλαγής στη μνήμη ήταν μεγαλύτερο στις Ηνωμένες Πολιτείες από ό, τι στην Κίνα», πιθανώς λόγω της μεγαλύτερης ηλικίας των συμμετεχόντων στις ΗΠΑ, με αποτέλεσμα μεγαλύτερη απώλεια της μνήμης, έγραψαν οι ερευνητές στη δημοσίευση τους.
«Η ανάλυσή μας έδειξε ότι άτομα με προβλήματα μακρινής όρασης ήταν πιο πιθανό να έχουν χαμηλότερη εκπαίδευση και υψηλότερο επιπολασμό ψυχιατρικών διαταραχών, διαβήτη και υπέρτασης που είναι γνωστοί παράγοντες κινδύνου για την άνοια», σημείωσαν επίσης. Η προσαρμογή για αυτούς τους παράγοντες δεν άλλαξε ουσιαστικά τη σχέση μεταξύ της εξασθένισης της μακρινής όρασης και της αλλαγής στη μνήμη, διαπιστώνοντας ότι «οι πιθανές επιπτώσεις της εξασθένησης της όρασης στη μείωση της μνήμης μπορεί να πραγματοποιείται μέσω άλλων οδών».
Οι ερευνητές προτείνουν ότι ο έλεγχος της όρασης σε ηλικιωμένους ενήλικες μπορεί να βοηθήσει στην πρόληψη ή την καθυστέρηση της απώλειας της μνήμης και της ανάπτυξης άνοιας.
Συμβαίνει πολύ συχνά τα συμπτώματα μιας οφθαλμικής δυσφορίας, τα οποία είναι και χαρακτηριστικά της ξηροφθαλμίας, να επιμένουν παρά την κατάλληλη τοπική θεραπεία και να προκαλούν τη συνεχή απογοήτευση τόσο για τον ασθενή όσο και γιατρό. Σε τέτοια περιστατικά, όπου τα συμπτώματα «ξηροφθαλμίας» επιμένουν παρά τη φαρμακευτική αγωγή, τα πραγματικά αίτια της δυσφορίας είναι άλλα και όχι μόνο η ξηροφθαλμία αυτή καθαυτή. Το άγχος, η κατάθλιψη, οι διαταραχές του ύπνου και της διάθεσης σχετίζονται με την εμφάνιση ή την επιδείνωση των συμπτωμάτων της ξηροφθαλμίας. Επίσης, σημαντικό ρόλο στην εμφάνιση και την επιμονή των συμπτωμάτων έχει το φύλο (οι γυναίκες επηρεάζονται δυσανάλογα από την ξηροφθαλμία, διαγιγνώσκονται σε νεότερη ηλικία και παρουσιάζουν πιο σοβαρά συμπτώματα σε σύγκριση με τους άνδρες) και το σύνδρομο των υπολογιστών. Εκτός, λοιπόν, από την αντιμετώπιση των συμπτωμάτων της ξηροφθαλμίας θα πρέπει αρχικώς να εντοπίζεται και να αντιμετωπίζεται και το αίτιο που την προκαλεί και την επιδεινώνει.
Οι Shigeyasu et al. ανέφεραν σημαντική μείωση της ποιότητας ζωής σε ασθενείς με ξηροφθαλμία στην Ιαπωνία καθώς και στην Κίνα. Πιο συγκεκριμένα, στην Κίνα συσχετίσθηκε η ξηροφθαλμία με το άγχος και την κατάθλιψη. Επίσης, η ξηροφθαλμία παρατηρείται συχνά σε ηλικιωμένους ασθενείς που έχουν και μεγαλύτερη διάρκεια ψυχικής διαταραχής. Επομένως, οι διαταραχές της ψυχικής υγείας μπορούν να αποτελέσουν τη βάση για την εμφάνιση των συμπτωμάτων της ξηροφθαλμίας. Aπαιτούνται, λοιπόν, συμβουλές καλύτερης ζωής και φάρμακα για μια ισορροπημένη ψυχική υγεία.
Η Ayaki et al. ανέφεραν ότι, σε σύγκριση με άλλους ασθενείς που παρακολουθούσαν, οι διαταραχές της διάθεσης και του ύπνου ήταν σημαντικά υψηλότερες σε ασθενείς με ξηροφθαλμία.
Αυτή η ανασκόπηση εξετάζει ένα ευρύτερο φάσμα περιστατικών από όπου μπορεί να βρεθεί η σχέση αίτιο-αποτέλεσμα για την αποτελεσματική θεραπεία της ξηροφθαλμίας.
Ενώ οι διάφορες μορφές ασθένειας ξηροφθαλμίας (DED) συνεχίζουν να διερευνώνται, οι νεότεροι ασθενείς με ξηροφθαλμίας λόγω υδατικής ανεπάρκειας μπορεί να διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο βλάβης στην επιφάνεια του κερατοειδούς, όπως συμβαίνει και με τις γυναίκες που πάσχουν από διαβήτη ή κάποια αυτοάνοση ασθένεια, σύμφωνα με πρόσφατη μελέτη που δημοσιεύθηκε στην έκθεση American Journal of Ophthalmology.
Συγκεκριμένα, η ξηροφθαλμία με υδατική ανεπάρκεια συνδέεται με κίνδυνο επαναλαμβανόμενης διάβρωσης του κερατοειδούς, έλκος του κερατοειδούς και ουλές κερατοειδούς σε ένα δείγμα συμμετεχόντων στην Ταϊβάν.
Η μελέτη αξιολόγησε δεδομένα ασθενών με ξηρό οφθαλμό, συμπεριλαμβανομένων διαγνώσεων, φαρμάκων και κλινικής παρακολούθησης, από την Εθνική Βάση Έρευνας για την Ασφάλιση Υγείας της Ταϊβάν από το 1997 έως το 2013. Η έρευνα περιελάμβανε επίσης μια υγιή ομάδα ατόμων χωρίς ξηροφθαλμία.
Επιπλέον, άτομα με ξηρό οφθαλμό που είχαν επίσης διαβήτη, ρευματική αρθρίτιδα ή συστηματικό ερυθηματώδη λύκο ήταν πιθανό να έχουν βλάβη στην επιφάνεια του κερατοειδούς.
Ο συνολικός επιπολασμός του ξηρού οφθαλμού ήταν περίπου 8% και ήταν υψηλότερος στις γυναίκες (περίπου 11%) από τους άνδρες (περίπου 5%). Η κατάσταση επίσης αυξήθηκε αναλόγως την ηλικία και συγκεκριμένα:
Κάτω των 18: 0,53% 18 έως 39: 4% 40 έως 64: 10% άνω των 65: 21%
Παρ' όλο που η γήρανση έχει αναγνωριστεί ως παράγοντας κινδύνου για DED, η τρέχουσα ανάλυση έδειξε ότι οι ασθενείς κάτω των 18 ετών είχαν τον υψηλότερο κίνδυνο βλάβης στην επιφάνεια του κερατοειδούς στην κατάσταση του ξηρού οφθαλμού, τον οποίο οι συγγραφείς αποδίδουν σε διαφορές όπως η αυξημένη χρήση ψηφιακών συσκευών, η χρήση μαλακών φακών επαφής και το συχνό τρίψιμο των ματιών.
Το μάτι είναι ένα ευαίσθητο όργανο το οποίο αποτελείται από μια μεγάλη και υγρή περιοχή που εκτίθεται στο περιβάλλον. Έτσι, είναι πιο ευαίσθητο στην ατμοσφαιρική ρύπανση από άλλα μέρη του σώματος. Ωστόσο, η απόκριση των ματιών στους ατμοσφαιρικούς ρύπους κυμαίνεται από μηδέν έως σοβαρό ερεθισμό και χρόνιο πόνο. Ακόμη και με φακούς επαφής, τα μάτια εξακολουθούν να είναι πιο ευαίσθητα σε τέτοια φαινόμενα.
Η σοβαρότητα της δυσφορίας που προκαλείται από την ατμοσφαιρική ρύπανση καθορίζεται από τα επίπεδα των υδρογονανθράκων και του οξειδίου του αζώτου στον ατμοσφαιρικό αέρα.
Οι υδρογονάνθρακες, που είναι ιδιαίτερα γνωστό ότι προκαλούν τέτοιον ερεθισμό, είναι προφανώς ολεφίνες C4 και C5. Οι υδρογονάνθρακες με διακλαδισμένες αλυσίδες έχουν ισχυρότερα αποτελέσματα σε σύγκριση με τις ευθείες αλυσίδες, ειδικά εάν η αλυσίδα περιέχει μερικούς διπλούς δεσμούς μακριά από τον τελικό άνθρακα.
Ο ερεθισμός που προκαλείται από τις ολεφίνες είναι ιδιαίτερα υψηλότερος σε σύγκριση με την παραφίνη. Μεταξύ των φαινολικών ενώσεων, το κυκλοεξένιο προκαλεί τον μεγαλύτερο ερεθισμό σε σύγκριση με το βενζόλιο ή το κυκλοεξάνιο.
Η ατμοσφαιρική ρύπανση οφείλεται κυρίως στα καυσαέρια των αυτοκινήτων. Ένα σημαντικό επίπεδο ερεθισμού των ματιών εμφανίζεται όταν εκτίθενται σε τέτοια ατμοσφαιρική ρύπανση για έως και τέσσερις ώρες. Αυτό το φαινόμενο έχει χρόνο ζωής 12 ωρών, αλλά δεν έχει καμία προφανή σχέση με τα επίπεδα αερολύματος, όζοντος, νιτρώδους υπεροξυακετυλίου ή αλδεΰδης.
Τα ερεθιστικά στα καυσαέρια αυτοκινήτων παραμένουν αμετάβλητα παρά τις αυξήσεις ή τις μειώσεις της σχετικής υγρασίας (μεταξύ 30% και 80%) ή των διακυμάνσεων της θερμοκρασίας (25 έως 45 βαθμούς C).
Οι αλληλεπιδράσεις του διοξειδίου του θείου και του τριοξειδίου σε συγκεντρώσεις κάτω από το κατώτατο όριο με χλωριούχο νάτριο ή σωματίδια αιθάλης προκαλούν ερεθισμό.
Μια άλλη μελέτη έδειξε κάποια συσχέτιση μεταξύ των επιπέδων των οξειδωτικών στον αέρα και του ερεθισμού των ματιών σε συγκεκριμένες περιόδους του έτους. Η παρουσία αερολύματος προκρίνεται, επίσης, να είναι ένας κρίσιμος παράγοντας. Τα οξειδωτικά, επίσης, μπορούν να διαλυθούν στο φιλμ δακρύων ερεθίζοντάς το περαιτέρω.
Μια απροσδόκητη σχέση μεταξύ ανάπτυξης γλαυκώματος και βακτηρίων στο στόμα μας ή του αριθμού των φυσικών δοντιών βρέθηκε σε νέα μελέτη. Ερευνητές στο Κρατικό Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης εξέτασαν το οδοντικό ιστορικό 119 ασθενών με πρωτοπαθή γλαύκωμα ανοικτής γωνίας, και 78 ατόμων χωρίς ιστορικό της νόσου. Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν ένα δείγμα στοματικού διαλύματος για να αναλύσουν τα βακτήρια στο στόμα κάθε ατόμου. Εξέτασαν, επίσης, τον αριθμό των φυσικών δοντιών που είχαν, καθώς και τη ρουτίνα στοματικής υγείας. Τα άτομα που είχαν υποβληθεί σε περισσότερη οδοντιατρικές εργασίες είχαν υψηλότερο ποσοστό γλαυκώματος, ακόμη και όταν παράγοντες όπως ο διαβήτης, η υπέρταση και το φύλο αφαιρέθηκαν από την εξίσωση. Η έρευνα διαπίστωσε, ακόμη, ότι τα βακτηρίδια Streptococci βρέθηκαν πιο συχνά στα στόματα των ασθενών με γλαύκωμα από ό,τι τα άτομα με υγιή μάτια. Στο περιοδικό «Journal of Glaucoma», οι συγγραφείς συμπεραίνουν ότι «απαιτείται περαιτέρω διερεύνηση της σχέσης μεταξύ της οδοντικής υγείας και του γλαυκώματος».
Άτομα με χαμηλή έως μέτρια κατανάλωση αλκοόλ, ειδικά κόκκινου κρασιού, ενδέχεται να διατρέχουν χαμηλότερο κίνδυνο χειρουργικής επέμβασης καταρράκτη, σύμφωνα με νέα μελέτη.
Στη μελέτη έλαβαν μέροις 469.387 συμμετέχοντες από βιοϊατρική βάση δεδομένων Biobank του Ηνωμένου Βασιλείου, που ήταν περίπου 56 ετών και 23.162 συμμετέχοντες από την έρευνα EPIC-Norfolk, που ήταν περίπου 59 ετών. Τα άτομα του Ηνωμένου Βασιλείου από την Biobank ανέφεραν οι ίδιοι την κατανάλωση αλκοόλ κατά την έναρξη της μελέτης και τα άτομα του EPIC-Norfolk απάντησαν σε ένα ερωτηματολόγιο συχνότητας τροφίμων. Οι ερευνητές εξέτασαν τους συσχετισμούς της κατανάλωσης αλκοόλ με την επέμβαση καταρράκτη, προσαρμόζοντας την ηλικία, το φύλο, την εθνικότητα, τον δείκτη Townsend, τον δείκτη μάζας σώματος, το κάπνισμα και τον διαβήτη.
Στη βρετανική ομάδα Biobank οι ερευνητές εντόπισαν 19.011 περιπτώσεις χειρουργικής επέμβασης καταρράκτη, με παρακολούθηση περίπου 95 μηνών. Η ομάδα μελέτης EPIC Norfolk είχε 4.573 άτομα που είχαν υποβληθεί σε χειρουργική επέμβαση καταρράκτη, με παρακολούθηση περίπου 193 μηνών.
Σε σύγκριση με εκείνους που απείχαν από το αλκοόλ, οι πότες και στις δύο ομάδες μελέτης είχαν λιγότερες πιθανότητες να υποβληθούν σε χειρουργική επέμβαση καταρράκτη. Μεταξύ των καταναλωτών αλκοόλ, η μεγαλύτερη κατανάλωση αλκοόλ συσχετίστηκε με μειωμένο κίνδυνο χειρουργικής επέμβασης καταρράκτη στους συμμετέχοντες στο EPIC Norfolk.
«Ο μηχανισμός μέσω του οποίου τα αλκοολούχα ποτά μπορούν να προστατεύουν από την ανάπτυξη καταρράκτη δεν είναι σαφής», γράφουν οι συγγραφείς της μελέτης και προσθέτουν: «Το γεγονός ότι υπήρχε κάποιος βαθμός συσχέτισης για όλους τους τύπους αλκοολούχων ποτών, υποδηλώνει ότι το ίδιο το αλκοόλ μεσολαβεί σε οποιαδήποτε πιθανή επίδραση. Η παρατήρησή μας για τις ισχυρότερες συσχετίσεις μεταξύ των οινοπνευματωδών, και ιδιαίτερα των ερυθρών οινοπνευματωδών ποτών, δείχνει επίσης ότι άλλα συστατικά των αλκοολούχων ποτών μπορεί να συνεισφέρουν».
Μελέτη που χρησιμοποιεί τεχνολογία OCT δείχνει ότι η απώλεια πεδίου μπορεί να μην είναι το μόνο οπτικό έλλειμμα που προκύπτει από αυτήν την πάθηση.
Οι ερευνητές διερεύνησαν την άμεση συσχέτιση μεταξύ της αναγνώρισης προσώπου και της δομικής βλάβης της ωχράς κηλίδος σε ασθενείς με γλαύκωμα, χρησιμοποιώντας τεχνολογία OCT για την ανάλυση της περιοχής των γαγγλίων του αμφιβληστροειδούς και της περιοχής του εσωτερικού νεύρινου στρώματος (RGC+).
Όλοι οι συμμετέχοντες (68 μάτια) υποβλήθηκαν σε ολοκληρωμένη εξέταση, συμπεριλαμβανομένων OCT και τυπικής αυτοματοποιημένης περιμετρίας (24-2 και 10-2). Η αναγνώριση προσώπου αξιολογήθηκε χρησιμοποιώντας το Cambridge Face Memory Test. Η βλάβη της ωχράς κηλίδος στο μάτι με την καλύτερη όραση, προσδιοριζόμενη από το μέσο RGC+, κατηγοριοποιήθηκε ως εστιακή, διάχυτη ή μεικτή.
Πενήντα τέσσερα μάτια είχαν δομική βλάβη της ωχράς κηλίδος και 14 όχι. Δεν υπήρχε διαφορά μεταξύ των ματιών με και χωρίς βλάβη της ωχράς κηλίδος σε σχέση με την ηλικία, τον αριθμό των φαρμάκων γλαυκώματος, την οξύτητα logMAR, την αναλογία με τον πρώιμο καταρράκτη, το σφαιρικό ισοδύναμο ή τον αστιγματισμό.
Αυτή η μελέτη δείχνει ότι η μειωμένη μέση RGC+ περιοχή στο μάτι με την καλύτερη όραση συσχετίστηκε ως ανεξάρτητη με μειωμένη αναγνώριση προσώπου, ακόμη και μετά την προσαρμογή για απώλεια κεντρικού οπτικού πεδίου (10-2). «Αυτό υποδηλώνει ότι η απώλεια πεδίου μπορεί να μην είναι το μόνο οπτικό έλλειμμα που οφείλεται σε βλάβη της ωχράς κηλίδος και ότι οι συνακόλουθες λειτουργικές απώλειες μπορεί να επηρεάσουν την αναγνώριση του προσώπου», σημείωσαν οι συγγραφείς στη μελέτη τους.
Οι ασθενείς με διάχυτη βλάβη της ωχράς κηλίδος αναγνώρισαν λιγότερα πρόσωπα από εκείνους με εστιακή βλάβη της ωχράς κηλίδος ή εκείνους χωρίς βλάβη της ωχράς κηλίδος.
«Η μελέτη μας δείχνει επίσης ότι η διάχυτη και όχι η εστιακή δομική βλάβη της ωχράς κηλίδος στο μάτι με την καλύτερη όραση μπορεί να σχετίζεται με μειωμένη αναγνώριση προσώπου, αν και αυτό θα πρέπει να επιβεβαιωθεί σε μελλοντικές μελέτες με μεγαλύτερα μεγέθη δείγματος», πρόσθεσαν οι συγγραφείς. «Αυτά τα ευρήματα υποστηρίζουν γενικά προηγούμενες εργασίες που δείχνουν λειτουργικές διαφορές μεταξύ ασθενών με διάχυτη και εστιακή βλάβη της ωχράς κηλίδος. Υποδηλώνει, επίσης, ότι η παγκόσμια επίδραση της διάχυτης βλάβης φαίνεται να οδηγεί σε επιδείνωση της οπτικής λειτουργίας» συμπλήρωσαν.
Μια μικρή μελέτη των ασθενών με νόσο του Stargardt διαπίστωσε ότι η συντριπτική πλειονότητα των ατόμων με την πάθηση είχαν βελτιώσει ή σταθεροποιήσει την όραση μετά από θεραπεία βλαστικών κυττάρων μυελού των οστών.
Από τους 34 οφθαλμούς που έλαβαν θεραπεία, περίπου το 62% αυτών βελτιώθηκε και περίπου το 24% παρέμεινε σταθερό, ενώ περίπου το 15% εμφάνισε συνεχή εξέλιξη της νόσου.
Οι συμμετέχοντες έλαβαν θεραπεία ως μέρος της μελέτης θεραπείας Stem Cell Ophthalmology (SCOTS και SCOTS2) και παρακολουθήθηκαν για ένα έτος.
Η μέση βελτίωση της κεντρικής όρασης μετά τη θεραπεία ήταν περίπου 18% και κυμάνθηκε έως περίπου 81%. Στους 17 ασθενείς που υποβλήθηκαν σε θεραπεία, 13 εμφάνισαν βελτίωση οπτικής οξύτητας στο ένα ή και στα δύο μάτια, τρία άτομα δεν έδειξαν απώλεια όρασης και μόνο η κατάσταση ενός ατόμου επιδεινώθηκε ως συνέπεια της εξέλιξης της νόσου. Σημειωτέον, περίπου το 94% των ασθενών είχαν βελτιωμένη όραση ή παρέμειναν σταθεροί, με τους ερευνητές να μην αναφέρουν ανεπιθύμητα συμβάντα μετά τη θεραπεία.
Οι ασθενείς με νόσο του Stargardt με προεγχειρητική 20/400 ή χειρότερη όραση δεν βελτιώθηκαν γενικά πέραν των 20/100. Ενώ αυτοί οι βαθμοί οπτικής αποκατάστασης είναι σημαντικοί και ευεργετικοί από λειτουργική άποψη, αυτό υποδηλώνει ότι η ανάκτηση της πλήρους λειτουργίας της ωχράς κηλίδος με μία μόνο θεραπεία μπορεί να είναι δύσκολη, σημείωσαν οι ερευνητές. Ακόμα, ένας ασθενής πήγε από την καταμέτρηση των δακτύλων σε 20/50 + 2.
Οι ασθενείς με οπτική οξύτητα καλύτερη των 20/200 διατηρούσαν γενικά τη λειτουργία της ωχράς κηλίδος και σε ορισμένες περιπτώσεις, παρουσίασαν σημαντική βελτίωση. Αυτό μπορεί να υποδηλώνει ότι η προηγούμενη θεραπεία θα μπορούσε να προσφέρει περισσότερα στους μηχανισμούς δράσης των βλαστικών κυττάρων του μυελού των οστών να αντιστρέψουν τη βλάβη και να προσφέρουν νευροπροστασία, ανέφεραν οι ερευνητές.
Αν και απαιτείται περαιτέρω έρευνα για να προσδιοριστεί ποιες συγκεκριμένες μεταλλάξεις και παθήσεις της ωχράς κηλίδος θα ωφεληθούν κατά πάσα πιθανότητα, η προσέγγιση των βλαστοκυττάρων που προέρχεται από τον μυελό των οστών μπορεί να θεωρηθεί επιλογή θεραπείας για ασθενείς με αυτήν την πάθηση, πρόσθεσαν οι ερευνητές.
Ερευνητές στο Πανεπιστήμιο Loughborough του Ηνωμένου Βασιλείου αναπτύσσουν μια νέα συσκευή για την έγκαιρη ανίχνευση και διάγνωση του κερατόκωνου. Χρηματοδοτούμενοι από την Keratoconus Self-Help and Support Association (KC Group) και το Fight for Sight, οι ερευνητές σκοπεύουν την παραγωγή ενός εργαλείου λέιζερ για την έγκαιρη ανίχνευση της τοπικής λέπτυνσης του κερατοειδούς.
Ο πρόεδρος της ομάδας KC, David Gable, δήλωσε σχετικώς: «Η καθυστερημένη διάγνωση είναι μια από τις μεγαλύτερες ανησυχίες μας. Υπάρχει τώρα μια αποτελεσματική θεραπεία, γνωστή ως διασταύρωση κολλαγόνου, που μπορεί να σταματήσει την εξέλιξη της νόσου, αποφεύγοντας έτσι την ανάγκη ειδικών φακών επαφής και χειρουργικής μεταμόσχευσης».
Η έρευνα για τα μάτια είναι πιο σημαντική από ποτέ στην εποχή της πανδημίας Covid-19, πρόσθεσε η CEO της Fight for Sight, Sherine Krause. «Πρέπει να συνεχίσουμε να χρηματοδοτούμε νέες έρευνες για πιο αποτελεσματικούς ελέγχους και θεραπείες για τις κύριες αιτίες τύφλωσης και απώλειας όρασης», τόνισε χαρακτηριστικά.
Το National Eye Institute διενήργησε τη Μελέτη των Σχετιζόμενων με την Ηλικία Οφθαλμικών Παθήσεων [Age-Related Eye Disease Study (AREDS)] και στη συνέχεια το AREDS2 για τη μελέτη του καταρράκτη και του εκφυλισμού της ωχράς κηλίδος που σχετίζεται με την ηλικία.
Οι ερευνητές της μελέτης εξέτασαν εάν η λήψη συμπληρωμάτων διατροφής θα μπορούσε να αποτρέψει ή να επιβραδύνει αυτές τις ασθένειες. Τα σκευάσματα που δοκιμάστηκαν στις δοκιμές πωλούνται τώρα ως οι τύποι AREDS και AREDS2.
Σημαντικά ευρήματα AREDS/AREDS2:
Η λήψη συμπληρωμάτων AREDS ή AREDS2 μειώνει τον κίνδυνο εξέλιξης από ενδιάμεσο σε προχωρημένο στάδιο της ηλικιακής εκφύλισης της ωχράς κηλίδος [Age Macular Degeneration (AMD)] κατά περίπου 25%.
Τα συμπληρώματα AREDS και AREDS2 δεν αποτρέπουν την έναρξη της AMD.
Τα συμπληρώματα AREDS και AREDS2 δεν έχουν επίδραση στον καταρράκτη.
Τα συμπληρώματα ωμέγα-3 λιπαρών οξέων δεν έχουν επίδραση στον καταρράκτη ή στην AMD.
Οι τρέχοντες και πρώην καπνιστές πρέπει να λαμβάνουν τη φόρμουλα AREDS2 και να αποφεύγουν τη φόρμουλα AREDS με β-καροτένιο, το οποίο αυξάνει τον κίνδυνο καρκίνου του πνεύμονος.
Δύο στους τρεις ανθρώπους που αντιμετωπίζουν προβλήματα τύφλωσης ή όρασης είναι γυναίκες, σύμφωνα με το National Eye Institute. Με βάση τα δεδομένα από το Future of Vision, μελέτη που αφορούσε την επικράτηση και το κόστος των προβλημάτων της όρασης δείχνουν ότι οι γυναίκες διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο για ορισμένες οφθαλμικές παθήσεις.
Το Prevent Blindness, ο παλαιότερος μη κερδοσκοπικός οργανισμός υγείας των ματιών της χώρας, έχει δηλώσει τον Απρίλιο ως Μήνα Υγείας και Ασφάλειας για τα μάτια των γυναικών, σε μια προσπάθεια να εκπαιδεύσει το κοινό σχετικά με τον αυξημένο κίνδυνο για θέματα υγείας των γυναικών και της όρασής τους, καθώς και μέτρα που μπορούν να ληφθούν για να αποτρέψουν την απώλεια της όρασης.
Οι γυναίκες έχουν υψηλότερο επιπολασμό σημαντικών προβλημάτων όρασης, όπως:
Εκφυλισμός της ωχράς κηλίδος που σχετίζεται με την ηλικία.
Αυτοάνοσες ασθένειες (όπως το σύνδρομο Sjögren).
Καταρράκτης.
Ξηροφθαλμία.
Γλαύκωμα.
Χαμηλή όραση.
Οφθαλμική θυρεοειδοπάθεια.
Διαθλαστικά σφάλματα.
Σύμφωνα με την Παγκόσμια Έκθεση για την Όραση του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας, οι γυναίκες, κατά μέσο όρο, ζουν περισσότερο από τους άνδρες και έτσι διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο εμφάνισης παθήσεων που σχετίζονται με τη γήρανση. Ωστόσο, εκτός από τον παράγοντα ηλικία, οι παγκόσμιες εκτιμήσεις υποδηλώνουν ότι γενικά οι γυναίκες με μέτρια και σοβαρή παρουσία προβλημάτων της όρασης υπερβαίνουν τους άνδρες κατά περίπου 7%.
Το φύλο και οι οικονομικές ανισότητες μπορούν επίσης να δημιουργήσουν εμπόδια στην πρόσβαση των γυναικών στην οφθαλμική υγεία.
Εκτός από τις ασθένειες και τις παθήσεις των ματιών, οι γυναίκες έχουν μοναδικά προβλήματα υγείας που σχετίζονται με την εγκυμοσύνη και την εμμηνόπαυση, λόγω των κυμαινόμενων επιπέδων ορμονών. Οι γυναίκες μπορεί να παρατηρήσουν αλλαγές στην ικανότητά τους να βλέπουν καθαρά κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης. Οι γυναίκες με προϋπάρχουσες καταστάσεις, όπως το γλαύκωμα, η υψηλή αρτηριακή πίεση ή ο διαβήτης, πρέπει να ειδοποιήσουν τον γιατρό τους ότι είναι έγκυες (ή σχεδιάζουν να μείνουν έγκυες).
Το κριθαράκι στο μάτι (ή αλλιώς κριθή) είναι αποτέλεσμα λοίμωξης από το βακτήριο του σταφυλόκοκκου, το οποίο ζει και αναπαράγεται φυσιολογικά στην επιδερμίδα μας, στην πλειονότητα των περιπτώσεων χωρίς να προκαλεί προβλήματα ή επιπλοκές. Το κριθαράκι στο μάτι μπορεί να είναι είτε εσωτερικό (αποτέλεσμα λοίμωξης των μεϊβομιανών αδένων) είτε εξωτερικό (μπορεί να οφείλεται σε λοίμωξη στη βάση της βλεφαρίδος).
Το κριθαράκι συνήθως επηρεάζει μόνο το ένα μάτι, αν και είναι πιθανό να βγάλει κανείς κριθαράκι και στα δύο μάτια ή να έχει περισσότερα από ένα στο ίδιο μάτι. Η όραση του ασθενούς δεν επηρεάζεται από το κριθαράκι.
Εάν το κριθαράκι δεν υποχωρήσει μετά από 4-5 ημέρες ή αν τα συμπτώματα επιδεινωθούν, επισκεφθείτε το γιατρό σας. Εάν χρειαστεί, θα σας χορηγήσει αντιβιοτικά ή ειδική αλοιφή με στεροειδή. Σε κάποιες περιπτώσεις απαιτείται χειρουργική επέμβαση για να αφαιρεθεί το κριθαράκι.
Πώς απαλλαγείτε από ένα κριθαράκι; Πώς ανακουφίζετε τον πόνο από το κριθαράκι; Υπάρχει τρόπος να το αποτρέψετε; Πόσο διαρκεί; Πότε χρειάζεται να δείτε οφθαλμίατρο; Όλες οι απαντήσεις βρίσκονται στο άρθρο που ακολουθεί.
Τα άτομα που καταναλώνουν μέτριες ποσότητες αλκοόλ φαίνεται να έχουν λιγότερες πιθανότητες να αναπτύξουν καταρράκτη. Η κατανάλωση κρασιού έδειξε ισχυρό προστατευτικό αποτέλεσμα, υποδηλώνοντας ότι τα αντιοξειδωτικά που είναι άφθονα στο κόκκινο κρασί μπορεί να διαδραματίσουν σημαντικό ρόλο στην πρόληψη του καταρράκτη. Ωστόσο, τα άτομα που έπιναν κρασί καθημερινά ή σχεδόν καθημερινά είχαν περίπου 6% υψηλότερο κίνδυνο χειρουργικής επέμβασης καταρράκτη σε σύγκριση με άτομα που κατανάλωναν μέτριες ποσότητες αλκοόλ και όχι σε καθημερινή βάση. Η νέα έρευνα δημοσιεύθηκε ως άρθρο στο Ophthalmology.
Μια ερευνητική ομάδα από το NIHR Moorfields Biomedical Research Center στο Moorfields Eye Hospital NHS Foundation Trust και το UCL Institute of Ophthalmology διεξήγαγαν τη συγκεκριμένη μελέτη επειδή προηγούμενες μελέτες σχετικά με τον καταρράκτη και την κατανάλωση αλκοόλ ήταν περιορισμένες και προσέφεραν μεικτά αποτελέσματα, που κυμαίνονται από αυξημένο κίνδυνο εμφάνισης καταρράκτη που σχετιζόταν με μεγάλη κατανάλωση αλκοόλ, μέχρι μειωμένο κίνδυνο από χαμηλή έως μέτρια κατανάλωση αλκοόλ ακόμα και καθόλου σύνδεση μεταξύ του αλκοόλ και του καταρράκτη.
Αυτή η μελέτη, η μεγαλύτερη του είδους της, παρακολούθησε 490.000 εθελοντές στο Ηνωμένο Βασίλειο που συμφώνησαν να δώσουν λεπτομερείς πληροφορίες σχετικά με την υγεία και τον τρόπο ζωής τους. Οι συμμετέχοντες, εγγεγραμμένοι σε δύο διαφορετικές ομάδες μελέτης, απάντησαν σε ένα λεπτομερές ερωτηματολόγιο που αξιολόγησε, μεταξύ άλλων, την ποσότητα και τον τύπο αλκοόλ που κατανάλωναν. Αφού έλαβαν υπόψη παράγοντες που είναι ήδη γνωστοί ότι επηρεάζουν τον καταρράκτη -ηλικία, φύλο, εθνικότητα, κοινωνική στέρηση, βάρος, κάπνισμα και διαβήτης- οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι τα άτομα που κατανάλωναν περίπου 6,5 ποτήρια κρασί την εβδομάδα (που εμπίπτουν στις τρέχουσες οδηγίες για ασφαλή πρόσληψη αλκοόλ τόσο στις ΗΠΑ όσο και στο Ηνωμένο Βασίλειο) ήταν λιγότερο πιθανό να υποβληθούν σε χειρουργική επέμβαση καταρράκτη.
Όσοι έπιναν κρασί επωφελήθηκαν περισσότερο σε σύγκριση με εκείνους που απείχαν και εκείνους που έπιναν άλλους τύπους αλκοόλ, παρουσιάζοντας μείωση κατά 23% στη χειρουργική επέμβαση καταρράκτη στη μία ομάδα μελέτης και μείωση 14% στην άλλη ομάδα μελέτης. Ωστόσο, οι ερευνητές σημειώνουν ότι η μελέτη τους δεν αποδεικνύει την αιτιώδη συνάφεια, αλλά μόνο μια ισχυρή σχέση μεταξύ κατανάλωσης αλκοόλ και καταρράκτη.
Η συγκεκριμένη μελέτη διαπίστωσε υψηλό ποσοστό επιπλοκών στα μάτια που εμφυτεύθηκαν τεχνητές ίριδες New Color Iris και Bright Ocular. Παρά την αφαίρεση των τεχνητών ιρίδων, ένας σημαντικός αριθμός ματιών υπέστη μόνιμη δομική βλάβη ή προβλήματα όρασης ως αποτέλεσμα εμφύτευσης αυτών των τεχνητών ιρίδων.
Ένα ευρύ φάσμα ανοχής, που κυμαίνεται από ασυμπτωματική κατάσταση έως σοβαρές επιπλοκές, έχει αναφερθεί μετά την εμφύτευση της τεχνητής ίριδος.
Η μεταβλητότητα στην παρουσίαση πιθανώς σχετίζεται με παράγοντες όπως η ανατομία του προσθίου θαλάμου, η εγγύτητα του εμφυτεύματος σε κρίσιμες δομές του οφθαλμού, όπως η γωνία του προσθίου θαλάμου και το ενδοθήλιο του κερατοειδούς, η ακαμψία του εμφυτεύματος και ο χρόνος που πέρασε μετά την εμφύτευση.
Στη μελέτη, τα μάτια στα οποία εμφυτεύτηκε η τεχνητή ίριδα Bright Ocular υπέστησαν ζημιά νωρίτερα από τα μάτια που εμφυτεύθηκε η τεχνητή ίριδα New Color Iris. Ο χρόνος από την εμφύτευση της καλλυντικής ίριδος έως την παρουσίαση συμπτωμάτων ήταν τρεις φορές μεγαλύτερος για τους ασθενείς με την τεχνητή ίριδα NewColorIris.
Ακόμη και ελλείψει συμπτωμάτων, μπορεί να υπάρχει σημαντική υποκλινική βλάβη στα μάτια με καλλυντικές ίριδες.
Συχνά παρατηρούμε ότι ασθενείς στους οποίους γίνεται εμφύτευση με τεχνητές ίριδες είναι απρόθυμοι να τους τις απομακρύνουν όταν είναι ασυμπτωματικοί, ακόμη και όταν παρουσιάζονται αδιαμφισβήτητες ενδείξεις αυξημένου ΙΟΡ και χαμηλού αριθμού ενδοθηλιακών κυττάρων. Συχνά, καθυστερούν την αφαίρεση μέχρι να παρουσιάσουν σημαντικό πόνο ή απώλεια όρασης. Μόλις αναπτυχθούν αυτά τα συμπτώματα, όμως, έχει επέλθει μόνιμη βλάβη.
Υψηλής ποιότητας αμφιβληστροειδείς εικόνες που λαμβάνονται από ασθενείς στα σπίτια τους, χρησιμοποιώντας ένα σύστημα αυτόματης Τομογραφίας Οπτικής Συνοχής (OCT - Notal Vision Home OCT, Notal Vision) ήταν κατάλληλες για αξιόπιστη αναγνώριση υγρού αμφιβληστροειδούς.
Αυτό το συμπέρασμα βασίστηκε σε μελέτη που διεξήχθη από τον διευθυντή του Τμήματος Οφθαλμολογίας στο Ιατρικό Κέντρο του Τελ Αβίβ, Anat Loewenstein, MD και τους συναδέλφους του, για να προσδιορίσει πόσο καλά λειτουργεί ένα σύστημα OCT που έχει σχεδιαστεί για χρήση στο σπίτι. Ο στόχος τους ήταν να «πιάσουν και να αντιμετωπίσουν» υγρούς αμφιβληστροειδείς το συντομότερο δυνατό.
«Το OCT στο σπίτι έχει μεγάλες δυνατότητες εξατομίκευσης της διαχείρισης του νεοεμφανιζόμενου ηλικιακού εκφυλισμού της ωχράς κηλίδος», τόνισε ο Loewenstein. «Χρησιμοποιώντας την οικιακή παρακολούθηση ΟCT, προσπαθούμε να πιάσουμε και να αντιμετωπίσουμε τις “υγρές” μέρες μόλις εμφανιστούν», πρόσθεσε.
Η παρακολούθηση έχει οφέλη, συμπεριλαμβανομένης της πρόληψης της θεραπείας, βελτιωμένα αποτελέσματα οπτικής οξύτητας, μείωση του βάρους του ασθενούς, αυξημένη ικανοποίηση και μειωμένο κόστος. Η παρακολούθηση στο σπίτι καλύπτει επίσης την ανάγκη για συνεχή επαγρύπνηση κατά τη διάρκεια της πανδημίας της νόσου του κορωνοϊού 2019 (COVID-19).
Θα μπορούσε κάποιος να παρομοιάσει τον προσδιορισμό της αιτιολογίας του παραπόνου της διπλής όρασης ενός ασθενούς με ένα μυστήριο σε ένα μυθιστόρημα!
Ο καλύτερος τρόπος προσέγγισης του αίτιου της διπλωπίας είναι να γίνεται σταδιακά με τις κατάλληλες ερωτήσεις. Εδώ, παρουσιάζετε μια διαδικασία τεσσάρων βημάτων, με 20 ερωτήσεις, που προτείνονται από τους Erin Draper και Tina Zeng κατά τη διάρκεια μιας οφθαλμικής εξέτασης, όταν ένας ασθενής παρουσιάζει διπλωματία.
Ακολουθώντας μια συγκεκριμένη πορεία-οδηγό για τον εντοπισμό του αιτίου της διπλωπίας, θα διευκολυθείτε να εντοπίσετε το αίτιο της διπλωπίας, αλλά και να δημιουργήσετε μια διαφορική διάγνωση. «Η διπλή όραση εξαφανίζεται εάν καλύπτετε το ένα μάτι; Έχει σημασία ποιο μάτι καλύπτετε; Είναι μόνιμη η διπλωπία ή διαλείπουσα; Πώς μετατοπίζονται οι εικόνες (οριζόντια, κάθετη, διαγώνια);» είναι κάποιες από τις ερωτήσεις που πρέπει να γίνουν στον ασθενή.
Είναι γνωστό ότι δεν είναι πάντα εύκολο να προσδιορίσετε την ακριβή αιτιολογία της διπλωπίας. Όμως, ακολουθώντας αυτόν τον οδηγό μπορείτε να κάνετε τις απαραίτητες ερωτήσεις ώστε να διατηρήσετε τη διαδικασία σκέψης σας λογική και οργανωμένη προκειμένου να δημιουργήσετε μια διαφορική διάγνωση. Αυτός ο τρόπος διάγνωσης θα καθοδηγήσει τη διαχείριση του ασθενούς και θα επιλύσει γρηγορότερα το πρόβλημα!
